Tales of

Sinnoh

Het was een beetje zoals vroeger met Smoke in de capuchon van zijn trui. Ash had daar altijd gezeten totdat hij de plek ontgroeid was. Het zou niet lang meer duren voordat dat met Smoke hetzelfde zou zijn. Het staartje van de Pokemon hing over de rand heen terwijl hij over zijn schouder meekeek naar voren. Hij stapte samen met hem door de ingang, misschien kwam hij hier makkelijker uit dan toen in de corn maze. Hij moest eerlijk toegeven dat Sinnoh gek was op zijn doolhoven. De hoeveelheid evenmenten hier was sowieso groter dan waar hij vandaan kwam, daar gebeurde nooit wat. Hij was benieuwd wat voor spook Pokemon hier zouden zitten. Alaric durfde van zichzelf te zeggen dat hij niet zo snel bang was of schrok van dingen. Maar zeg nooit nooit...

Het voelde alsof hij al aardig ver het doolhof in was gekomen. En het leek ook de goede kant op te gaan, maar hij had nog geen Pokemon gezien. Wel wat andere mensen die hem gepasseerd waren of die net van de verkeerde kant kwamen. Tot hij ineens een geluid achter hem hoorde. Een meisje die net langs hem liep had het gezien en rende snel langs hem heen om weg te komen. Alaric draaide zich om. Daar zweefde een Honedge, die wat gevaarlijke moves deed. Wowie. Hij was niet heel erg onder de indruk van het zwaard. Smoke blies een wolkje rook naar hem toe. "Kom, we gaan door." zei hij tegen zijn Charmander en liep de hoek om, het zwaard achterlatend. Die zou andere mensen wel weer proberen de stuipen op het lijf te jagen.

Alaric was rustig verder gelopen, hij hoorde af en toe een gil door het doolhof schalmen. Voornamelijk vrouwen die bang leken van de Pokemon die in het doolhof zaten. Hij voelde dat zijn Charmander nog steeds achterom aan het kijken was. Waarom? Er liep toch niemand achter hem-

En toen hoorde hij pas dat de Pokemon van eerder achter hem aan zweefde. Af en toe klonk een boos blikkerig geluid. Alaric draaide zich naar het zwaard om. Wat moest dat ding van hem? "Hey, no hard feelings maar ik probeer met mijn Charmander de uitgang te vinden. Als jij nou de andere kant op gaat, dan kan je misschien nog iemand echt goed laten schrikken." zou hij boos zijn omdat Alaric niet schrok? Opeens bedacht hij zich dat hij nog snoepjes van het Harvest Festival in zijn jaszak had. "Hier, neem dit mee en ga snel terug." hij gaf de Pokemon een stukje snoep en draaide zich zelf weer om om verder te lopen. Nu wegblijven hoor.

Het moest toch hier ergens in de buurt zijn? Hij was nu al een behoorlijk tijdje in het doolhof aan het ronddwalen, maar hij had de uitgang nog steeds niet gevonden. "Waar denk jij dat we heen moeten Smoke?" vroeg hij aan de Charmander. Maar die maakte een geluid waaruit hij kon opmaken dat hij het ook niet wist. Shit. Toen dook er opeens een klein paars kereltje uit een struik weg en versperde zijn weg. Sableye. Wat kwam die doen? Alaric dacht eerst dat het beestje hem alleen wou laten schrikken en verder niks, maar toen vloog er ineens een aanval naar zijn hoofd die hij nog net kon ontwijken. Daar was hij niet van gediend. Smoke ook niet. Hij haalde de Charmander uit zijn capuchon en zette hem op de grond. Dan kon de Sableye het krijgen ook.

"Val aan met Dragon Breath," zei hij tegen de Charmander, die zijn aanval op de Sableye afvuurde. Sableye viel weer terug aan met Astonish die er voor zorgde dat zijn Charmander flinchte. Daarna kwam hij met zijn venijnige klauwtjes nog Scratch doen. "Smoke, doe-" Maar Smoke was boos. En Smoke had zelf besloten dat hij een aanval zou doen. Eentje die Alaric hem nog niet eerder had zien doen. Was dat nou Fire Fang? Maar dat betekende ook.. de Charmander begon wit te gloeien door evolutie en de Sableye leek duidelijk verrast te zijn door dit alles. Alaric greep zijn kans en pakte een Pokeball uit het voorste vakje van zijn tas. Die gooide hij op de verbaasde Pokemon die in de bal schoot. Gotcha, gekke gremlin.