Tales of

Sinnoh

Warren begreep niet zo goed waarom hij van het ene naar het andere festival ging als hij toch steeds druktes probeerde te vermijden. Misschien ergens in de hoop dat hij zijn broer tegen zou komen? Misschien ergens ook wel in de hoop dat hij nieuwe vrienden zou maken, ook al was dat best lastig voor hem? Of misschien gewoon omdat zijn Turtwig hem overal mee naartoe sleurde… Warren zwoer dat zijn Turtwig perfect kon lezen zoals elk ander mens: zijn Turtwig had enthousiast de flyer waarop de announcement voor het festival stond naar Warren gebracht toen deze in Jubilife City uit had zitten rusten op een bankje. Warren, die zijn enthousiaste, energieke Turtwig niks kon ontzeggen, had natuurlijk weer toegestemd en nu waren ze hier. Hij had dankzij zijn Turtwig al meegedaan aan een event waarbij hij een spookhuis in was gegaan en probeerde er nu onderuit te komen om mee te doen aan de Gastly tour. Dat ging hem net een brug te ver. Hij had net een suikerspin gekocht en een speciaal snoepje voor zijn Turtwig zodat deze daarop kon kauwen en Warren hopelijk niet weer naar één of ander spookevent kon sleuren terwijl ze over het festival liepen. De attracties die er normaal gezien waren, werden ook druk bezocht en zijn Turtwig bleef heel even staan voor een bepaalde attractie waar een Chansey met een hartje op het bord stond aangegeven. Het was overduidelijk bedoeld voor koppeltjes en Warren trok een gezicht naar zijn Turtwig. Het leek hem duidelijk dat het snoepje niet gewerkt had en zijn wangen werden rood toen hij een knap meisje met rood haar aan de ingang zag wachten. No way. Dit ging zijn Turtwig niet bij hem voor elkaar krijgen! En dus draaide hij zich demonstratief om, waarbij hij het voor elkaar kreeg om én tegen iemand op te botsen én een deel van zijn suikerspin vol in haar haar te duwen. Great.