Tales of

Sinnoh

Ace trok een vuile blik naar zichzelf in de spiegel. Hij haatte gala’s en hij haatte dat hij hier aanwezig moest zijn. En hij haatte dat hij formeel gekleed moest gaan. Hij had een zwarte nette broek aangetrokken, gecombineerd met een zwarte blouse, donkerrood met zwart jasje en een rode strik die hij aan zijn hals had gevestigd, want no way dat hij met een stropdas op straat ging lopen. Het Raikou masker dat normaal gezien zijn gezicht moest bedekken, had hij naar boven schoven zodat zijn gezicht in elk geval vrijheid had. Het was totaal niet zijn stijl en het maakte hem ongemakkelijk dat er een paar vrouwen waren die giechelden onder hun maskers terwijl ze naar hem keken. Het logo van Crescent Moon was duidelijk aanwezig op zijn borst en Ace hoopte dat dat genoeg reden was voor anderen om uit zijn buurt te blijven of in elk geval niks stoms uit te halen, want hij had het idee dat de schoenen zijn voeten zouden verpletteren als hij moest rennen. Ze zaten ongemakkelijk en voelden veel te groot voor zijn voeten aan. Zijn blik gleed om zich heen naar de andere rangers en zijn rode blik bleef kort hangen op de vrouw die hij herkende als Jett. Een ietwat verraste blik verscheen in zijn ogen terwijl hij haar in zich opnam en hij zou het later nooit toegeven, maar één van zijn mondhoeken ging in lichte appreciatie omhoog bij het zien van de splitten van haar jurk die ervoor zorgden dat hij haar benen kon zien. Wat kon hij zeggen? Hij was nog steeds een man. Maar goed, dat hij zijn aandacht op Jett gevestigd had, zorgde er blijkbaar voor dat hij niet bezig was met zijn omgeving. En dat hij struikelde over zijn schoenen, naar voren buitelde en zijn gezicht recht tussen de twee Bounsweets van een vrouw belandde. De klap tegen zijn wang die door de ruimte scandeerde nadat hij zijn hoofd snel terug had getrokken, was er één die tot bij Jett te horen moest zijn. Daar was hij zeker van.

Dit was niet de eerste keer dat hij door een vrouw in zijn gezicht was geslagen, maar Ace hoopte dat het onderhand wel één van de laatste keren zou zijn. De vorige keer dat iemand hem zo had geslagen, was het zijn ex-vriendin geweest toen hij haar zonder omhaal had gedumpt. Het was geen prettig gevoel en hij wist zeker dat zijn wang nu knalrood zag. Zijn vlamrode ogen keken de vrouw woest aan en hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar toen was Jett al tussenbeide gekomen, verontschuldigde ze zich naar de vrouw en begon hem naar buiten te sleuren. ”Ik kan zelf lopen,” sneerde hij naar haar, maar was bang dat ze haar evenwicht op haar hakken zou verliezen en trok zich dan ook niet meteen los van haar. Niet dat hij ooit hardop aan haar toe zou geven dat hij zich bekommerde om haar welzijn. No way. Ze kwamen eindelijk aan op een rustiger plekje en Ace trok zichzelf los. ”Verdomme,” schold hij en hij liet het bot in zijn kaak knakken door zijn mond half te openen terwijl hij over zijn wang wreef. ”Het was een óngeluk. Dat kon dat wijf toch zelf ook wel zien?” Hij trok een vies gezicht. ”Alsof ik moedwillig tussen die Bounsweets van haar terecht wilde komen. Ze kon me erin verstikken als ze had gewild. En knap was ze ook niet.” Zijn gezicht was inmiddels zo rood als zijn ogen geworden en hij keek expres van haar weg terwijl hij zijn ongenoegen uitte over de vrouw. Alles om de schaamte weg te nemen dat hij in de eerste plaats in deze situatie was beland omdat hij naar Jett had staan gluren vanaf een afstandje. En dat hij haar nog móói had gevonden ook.

Jett vatte het feit dat hij een rode kop had verkeerd op en Ace was in geen positie om haar te corrigeren. Als ze dacht dat hij die vrouw aantrekkelijk had gevonden of zich schaamde om wat er was gebeurd, dan liet hij haar lekker in de waan. Hij ging nooit hardop toegeven dat zijn rode kop kwam omwille van het feit dat hij Jett juist aantrekkelijk had gevonden en dat zij de laatste was voor wie hij op zo’n manier had willen struikelen. Heel de situatie maakte hem ongemakkelijk en hij deed zichtbaar zijn best om zichzelf een nonchalante houding te geven, al ging dat weer volledig op in het niets toen Jett haar woorden sprak. ”Wel, bedankt,” sprak hij op een sarcastische toon tegen haar. ”Ik zou je graag op mijn blote knietjes willen bedanken, maar het ziet er naar uit dat we werk te doen hebben.” En hij wilde zich weer omdraaien om zich naar het publiek te begeven, maar hield halt en liet zijn Raikou masker naar beneden zakken zodat zijn gezicht verborgen werd. Als die vrouw daar nog zou zijn, dan zou ze hem hopelijk niet herkennen. ”Ik vermoed dat je hier ook alleen bent omdat je het evenement moet beveiligen?” Zijn blik werd lichtelijk cynisch toen hij haar weer aankeek. ”Of ben je hier soms met een date?” Waarom interesseerde hem dat zelfs? Ze moest lekker zelf doen wat ze wilde; daar had hij niks mee te maken.

Ace kon het niet helpen dat zijn mondhoeken kort omhoog krulden toen ze aangaf dat ze haar werk datete. Dat wilde zeggen dat ze nog altijd niet één of andere nietsnut had gevonden die haar waarschijnlijk niet eens verdiende. Als hij op het merendeel van de mannelijke populatie moest afgaan, dan betekende dat niet veel goeds voor Jett. Tegenwoordig was het toch alleen maar drank, drugs en seks. ”Ik weet niet of je daar rouwig om moet zijn,” sprak hij op een kille toon tegen haar. ”Er zijn niet echt veel fatsoenlijke mannen op de wereld, helaas.” Niet dat dat voor hem wat vrouwen betrof veel beter was. Hij had tot nu toe ook alleen maar van die primitieve types gevonden die niet veel verder keken dan zijn uiterlijk. En dan nu over naar de belangrijkste vraag van vanavond. ”Hoe is het met Zivar?” vroeg hij op een nonchalante toon aan haar, meer om te verhullen dat hij daar echt interesse dan om een andere reden. Inmiddels waren ze weer bij de zaal aangekomen waar hij eerder was en zijn blik gleed naar het midden van de zaal, waar zijn blik onmiddellijk donker werd toen hij de gezette vrouw met haar rug naar hem toe zag staan. ”Opgeblazen Chansey,” murmelde hij net iets te hard onder zijn adem door en hij keerde haar demonstratief te rug toe. Niet zijn tijd waard. Als zíj diegene was die in de problemen zou raken vanavond, dan liet hij het aan Jett over om haar te helpen. Hij stak geen poot voor haar uit. No way.

Het ging volledig langs Ace heen dat Jett hem op een vrij droge manier aankeek en zijn aandacht werd getrokken door wat ze zei over Zivar. Hij gaf een goedkeurend knikje en zijn mondhoeken trokken zich licht omhoog toen ze haar wedervraag stelde. ”Weer helemaal de oude. Hij is zelfs recent geleden geëvolueerd in een Houndoom,” sprak hij op een tevreden toon tegen haar. En hij had sinds hun laatste ontmoeting op dat ene festival waar ze zij aan zij hadden gevochten weer twee nieuwe aanwinsten erbij, maar die zou hij haar wel eens op een ander moment laten zien. Ace kon het niet laten om met zijn ogen te rollen toen ze haar opmerking maakte. ”Dan moeten ze het natuurlijk wel eerst nog horen,” merkte hij fijntjes op. Zijn blik gleed kort naar de vrouw met wie hij de aanvaring had gehad en even overwoog hij om het masker op te houden, maar toen concludeerde hij dat het hem eigenlijk niet zo boeide wat anderen van hem dachten en duwde hij zijn Raikou masker weer naar boven. Hij kon zijn witte haar en zijn rode ogen toch niet verhullen, dus waarom zou hij dat zelfs proberen? ”Je hoeft niet heel de avond samen met me te patrouilleren als je dat niet ziet zitten, hoor,” zei hij vervolgens nonchalant en op een tamelijk botte toon tegen haar. Hij had sowieso geen zin om heel de avond berispt te worden op zijn gedrag. En dan was er ergens diep vanbinnen nog die schaamte dat ze gezien had dat hij per ongeluk met zijn hoofd tussen twee Bounsweets van een andere vrouw had gezeten, maar dat zou hij nooit hardop toegeven. Dat ging hem net een brug te ver.