Tales of

Sinnoh

Nee, nee, nee! Hoe stom kon ze zijn! Iris verwenste zichzelf terwijl ze haar armen naar achteren zwierde om zichzelf nog sneller naar voren te pompen. Ze had het idee dat de dief voor haar een steeds grotere afstand wist te creëren, iets wat niet goed was. Het hielp ook niet dat Cobra de enige was die ze uit zijn bal had en dat haar Servine ook niet zo snel was zoals zij. Toen ze achter zich keek, zag ze zelfs dat de Servine het al opgegeven had, zijn ogen samengeknepen naar haar. Alsof hij bang was dat ze hem in de steek zou laten. ”Wacht daar!” riep ze met een handgebaar naar haar Servine, alsof dat nog nodig was. Het zag er niet naar uit dat Cobra ging proberen om haar in te halen en eigenlijk vond Iris dat in dit geval wel prima zo. Ze was bang dat hem anders ook iets zou overkomen. Iris richtte haar blik weer voor haar, naar de dief. Ze kon het ei dat ze van Chloe had gekregen heen en weer zien bewegen en ze kreeg het Spaans benauwd bij het idee dat hij het ei op de grond zou laten vallen. Hoe zou ze dat ooit aan Chloe uit moeten leggen? Of als ze het kwijtraakte? Dat was al even erg. ”Houd de dief!” riep ze naar de omstanders. ”Hij heeft mijn ei gestolen!” Hard gillen zorgde ervoor dat ze nog maar energie verbruikte, maar ze was op het punt gekomen dat ze zich wanhopig voelde en dat ze geen ander idee had dan dit te doen. Misschien zou er nog één of andere held in het publiek zijn die de dief kon stoppen. Hopelijk.