Tales of

Sinnoh

Hij wist zelf eigenlijk ook niet zo goed, waarom hij steeds naar de festivals ging. Hij hield niet van de drukte, hij werd er enorm zenuwachtig van. Toch stond hij er weer. Was hij zo snel mogelijk langs de mensen gerend, om de ghost tour te kunnen doen. Het scheelde dat het in het bos was en donker. Hij voelde zich dan een stuk meer op zijn gemak, omdat hij zich onzichtbaarder kon maken. Het donker kon gebruiken. Hij had ook niet voor niks donkergroene kledij aan. Dat kon hij gebruiken om zo ongezien mogelijk door het bos te verplaatsen. Elvin trippelde achter hem aan terwijl hij het bos in glipte. Het paadje van de ghost tour op. Zijn Tepig keek wat schichtig om zich heen en bleef zo dichtmogelijk bij Jörfi.

Ineens hoorde hij iets achter zich. Elvin schoot direct naar voren om zich daar weer achter hem te kunnen verstoppen. Of nou ja voor hem, in ieder geval zo ver mogelijk bij het geluid vandaan. Jörfi keek om. Waardoor het licht van een kaarsje even op de shiny charm aan zijn rugzak viel. Elvin keek er gefascineerd naar, maar daarna keek hij toch weer wat angstig op het pad achter hun. Er stond een Oricorio. Er verscheen een klein glimlachje om zijn lippen terwijl hij naar de pokémon keek. Hij gaf de Oricorio een knikje. Waardoor de pokémon even begon te zingen. Dat leek zijn Tepig ook weer wat gerust te stellen. Hij trippelde een stukje rustiger weer achter Jörfi aan. Toen ze verder over het pad van de tour liepen.

Elvin probeerde heel stoer naast hem te blijven lopen. Waardoor er een klein grijnsje rond Jörfi zijn lippen kwam. Hij vond het wel schattig eigenlijk. Toch verstijfde de Tepig eventjes toen er opnieuw een geluid klonk. Al probeerde hij wel stoer met zijn koppie omhoog te blijven lopen. Jörfi keek achterom. Dit keer zweefde er een Yamask boven het bospaadje. Hij keek de pokémon eventjes aan. Haalde een bes uit zijn jaszak en rolde die naar de Yamask toe. De pokémon pakte de bes blij op en verdween weer tussen de bosjes. Jörfi aaide even Elvin tussen zijn oren en liep toen weer verder. Zijn Tepig trippelde weer zo stoer mogelijk achter hem aan.

Jörfi draaide zich om. Toen hij opnieuw iets achter zich hoorde. Er stond alweer een Oricorio achter hem. Hij glimlachte vriendelijk naar de pokémon. Toen keek hij weer naar het pad voor hen. Hij zag de uitgang van de ghost tour alweer. Het was zeker leuk geweest. Elvin trippelde nog naar de Oricorio toe. Dit keer een stuk dapperder dan de vorige keren. Misschien zag de Tepig ook dat het einde van de tour in zicht was. Hij groette de wilde pokémon vrolijk. Jur wenkte hem. Waardoor hij weer bij de Oricorio vandaan liep en achter hem aanliep, het bospaadje weer af. Terug naar de drukte van het festival. Hmm… misschien was hij toch liever in de ghost tour gebleven.

[Topic uit]