Tales of

Sinnoh

De zon scheen, een fel licht verstopt achter een zacht grijze deken. Met haar benen over elkaar gekruist zat ze op het terrasje, haar vingers om een kop hete frambozenthee gewikkeld. Op de grond zat haar charmander. Aanvankelijk had ze haar charmander als een hij geschat maar toen ze haar eenmaal op haar onderzoekstafel in het lab had gehad, werd al snel duidelijk dat ze een vrouwtje was. Ze was een stuk gekalmeerd nu dat Lucia haar onder handen had kunnen nemen maar zelfs in het comfort van haar luxury ball, hield ze er een gemene persoonlijkheid opna. Lucia had willen weten of de schedel van de charmander een accessoire was of daadwerkelijk onderdeel van haar kop bleek te zijn. Het was het laatste gebleken en de pogingen om de schedel los te trekken, waren haar zeer zeker niet in dank afgenomen. Beide onderarmen zaten in dik verband, aan het oog onttrokken door haar jas. Als ze er teveel mee bewoog, schoot er een vreselijke pijnscheut door haar armen. Ze was doodsbang geweest dat ze er littekens aan zou overhouden maar de dokter verzekerde haar dat als ze het insmeerde met een speciaal zalfje en het verband iedere drie uur verschoonde, er een grote kans was dat het weer helemaal zou genezen. Een grote kans. Dat betekende niet een volledige kans. Er was dus nog een mogelijkheid, een statistisch piepklein kansje, dat het níet goed zou komen en wat zou ze dan moeten doen? Ze wist het wel. Haar hele leven met lange mouwen lopen, haar lelijke armen voor altijd onttrokken aan het zicht. Ze waren eerste- en tweedegraads geweest. Lucia had gehoord dat derdegraads branden vreselijk pijnlijk waren maar ze vond de pijn van haar eigen brandwonden al zo verschrikkelijk dat ze niet wilde uitvinden hóe pijnlijk derdegraads wel niet moest zijn. Ze voelde Countess tegen haar scheen rechter gaan zitten. Ongetwijfeld verveelde ze zich dood en had ze enorme honger. Lucia had ontdekt dat voedsel onthouden haar ineens een stuk gewilliger maakte om te luisteren naar bevelen. Als Countess te veel geluid maakte, kreeg ze een corrigerende schop. Ze kon op de steun van haar Rookidee en Houndour vertrouwen om haar te hulp te schieten in de opvoeding van haar Charmander. Immers moesten ze állemaal zich voorbeeldig gedragen, gehoorzamen aan ieder bevel die ze gaf. Ze had een reputatie om in stand te houden.