Tales of

Sinnoh

Een lach verscheen op Jennifers gezicht toen een groepje verkleedde kinderen haar passeerde. Eentje zwaaide een bot van papier mache rond als een cubone terwijl een dracula en een spook haar volgden. Aaron deed het jongetje na en draaide zijn bot rond. Jennifer hield van halloween. Het was dan wel een dag vol met enge dingen, iedereen was altijd zo vrolijke op de 31ste oktober. Irina, de buizel die vrolijk naast Blaze wandelde, zag er ook een beetje uit als een spookje met haar albino vacht. De pokémon was het resultaat van haar breed met Hayley, de eerste breed die ze met een andere breeder had gedaan, en nu was ze onderweg naar Chloe voor haar tweede samenwerking. Ze hadden aan het Haunter’s House afgesproken om Lark en Meg kennis te laten maken. Daarna zou Jennifer de twee pokémon meenemen om met hen te breeden. Ze had voor ze vertrokken Larks vacht extra verzorgd en de vulpix liep nu trots met zijn borst vooruit. Emily was de eerste die Chloe opmerkte. De eevee kwam naar Jennifer toe en wees haar de vrouw aan. “Chloe! Goed om je weer te zien,” ging ze met een lach naar de ander toe. Emily kwam als eerste dichter om hallo te zeggen. Blaze was nog altijd voorzichtig, maar herkende de breeder van het harvest festival waardoor ze wat minder angstig was. Nieuwsgierig snuffelde Rosy aan Chloe’s kar. En dan was er Lark, die liet zijn vacht stralen in het zonlicht zodat iedereen van hem kon genieten.

“Dankje.” Jennifer straalde door de complimenten voor haar pokémon. “Ze is albino,” legde ze uit waarna haar blik op Chloe’s shinx viel—die herkende ze van hun vorige ontmoeting. “Heeft je shinx dezelfde trait?” Het gebrek aan kleur van de pokémon deed haar dat alleszins vermoeden. “Lark ook,” lachte Jennifer toen de ander zei dat Meg er helemaal klaar voor was. De alolan vulpix was dichterbij gekomen en toen hij zag welke van de twee eevee’s met flaporen Meg was, ging hij vrolijk naar haar toe. Hij begroette de andere pokémon en snuffelde zachtjes aan haar. “Het lijkt erop dat ze het met elkaar kunnen vinden,” sprak Jennifer na een tijdje. Dat was heel belangrijk als ze met de twee wouden breeden en het was iets dat de twee breeder niet hadden kunnen voorspellen totdat ze de pokémon elkaar lieten ontmoeten.