Caleb zou Caleb natuurlijk niet zijn als hij niet even een kijkje zou nemen in de spookvilla die zich aan de uitgang van Eterna Forest bevond. Terwijl Flare ongeveer net zo nieuwsgierig was als Caleb had Inferno er duidelijk meer zijn bedenkingen over; de Cyndaquil schaarste zich wat zenuwachtig achter Caleb’s benen en met een grijns boog Caleb zich voorover zodat hij de Fire type op kon pakken. Hij hoopte dat Inferno niet uit nervositeit zijn vlammen op zou zetten, want dat zou behoorlijk pijn doen. Meestal wist hij zichzelf wel te gedragen, maar Caleb wist ook dat jonge Cyndaquil’s zo ongecontroleerd waren als wat als het aankwam op hun vlammen. Inferno leek wel wat meer te kalmeren in de armen van zijn trainer en Caleb aaide hem rustgevend over zijn kopje terwijl hij dichterbij de spookvilla wandelde. Misschien was het toeval, misschien ook niet, maar het bladerdek was hier zodanig toegegroeid dat enkele streepjes zonlicht nog door het bladerdek kwamen en op de grond schenen. Voor de rest was het er vrij donker. Caleb wisselde een blik met Flare uit en beiden haalden hun schouders naar elkaar op, waarna ze doelgericht in de richting van de spookvilla begonnen te wandelen. Het zag er niet heel erg uitnodigend uit, maar dat zou Caleb er niet van weerhouden om het te gaan verkennen. Zeer zeker niet.
Sinds Aisling veranderd was in een Archeops was haar energieniveau gestegen naar een ander level. Het beest ging snel en het beest was groot. Groter dan hem in ieder geval, dus hij vond het best intimiderend. Het was zijn eerste Pokémon die echt boven hem uitstak en Myr wist niet goed wat hij nu met haar aanmoest. De raptor had vaak de neiging om nog op zijn schouder te springen of te proberen klauteren op zijn rug, maar ze weeg meer dan hem en trok hem zo naar de grond, wat helemaal niet ideaal was als je een gebroken poot had. Elke keer als de Pokémon hem in het vizier kreeg, waren er blije geluiden en nog geen drie seconden later lag hij tegen dek. Het was vreselijk. Echt vreselijk, want hij had er origineel weinig tegenop gehad, maar dit begon onhandelbaar te worden. Daarom had hij Rae weer eens gevraagd om te kijken achter Adelyn terwijl hij even met zijn Pokémon ging wandelen. Het bos leek hem wel een strak plan. Blathnaid wilde zoals gewoonlijk niet mee, dus besloot hij Harlow maar mee te doen. De jonge puppy kon altijd wel wat uitloop gebruiken.
En hier was hij dan nu, met zijn loyale partner aan zijn zijde en een raptor met een hond in de vooruitloop. De twee rock types waren enthousiaste geluiden naar elkaar aan het maken terwijl ze steeds verderop liepen. Myr trok een moeilijk gezicht, aangezien het niet makkelijk was om ze bij te houden met zijn krukken. Toen hij echter plots beweging zag in zijn ooghoek, klemde hij zijn kiezen op elkaar. Aisling had het echter ook gezien. De Pokémon hield halt, tilde haar kop op en stak zo nog wat hoger uit dan dat ze al was. De Archeops kraaide en liep op de vreemde man af. Myr opende zijn mond wat, maar er kwam geen geluid. Morrígan knipperde en keek even fronsend naar haar trainer, die een lichte paniekaanval had bij het aanzicht van de prehistorische Pokémon die op de vreemde man afliep, compleet op ramsnelheid. Yikes.
Het was door een waarschuwende kreet van Flare en een Smokescreen die net iets te laat en net iets te verkeerd gericht zijn richting op kwam dat Caleb enigszins gewaarschuwd was. Nou ja, gewaarschuwd… Hij wist Inferno nog net uit zijn handen op een veilige manier te laten vallen, maar dat was dan ook enkel en alleen omdat zijn grip op de Cyndaquil wat lichter werd toen hij vol tegen de grond werd gewerkt door Arceus wat het dan ook mocht zijn. Caleb’s kin schraapte langs de grond en de lucht werd uit zijn longen gedwongen toen een druk waarneembaar was op zijn rug, alsook het feit dat hij de Smokescreen van zijn Magby vol inademde. Wat volgde was een krampachtige hoestbui terwijl Flare probeerde om de vreemde Pokémon van zijn rug te krijgen. ”Flare, gebruik alsjeblieft geen…” De paarse rook kwam al zijn richting in en Caleb legde haastig zijn hand tegen zijn mond aan terwijl hij een vernietigende blik naar zijn Magby wierp. Smog gebruiken was voor hem normaal gezien geen probleem, maar niet als hij direct ónder de Pokémon lag waar Flare naar richtte. Hij had geen andere keus dan zijn al redelijk afgeklemde luchtwegen nog harder af te klemmen door zijn mond en neus tegen de aarde onder hem te drukken om te voorkomen dat hij de giftige gas in zou ademen. Het leek erop dat de Pokémon op zijn rug niet de enige onhandelbare Pokémon was die er bij hem was.
