Tales of

Sinnoh

Kian en Finola liepen voor de kar. Carey zat in het ene gordeltje op de kar en Paili in het andere gordeltje. Maud rende gewoon naast de kar mee, zoals ze dat het liefste deed. Zo reden ze Eterna forest in. Ze had vannacht in een hotel in Eterna City geslapen. Daar had ze wat door de te koop huizen heen geneusd. Ze was een klein boerderijtje aan de rand van het bos tegen gekomen. Dat zou echt perfect zijn. Ze moest alleen niet te hard van stapel lopen natuurlijk. Helemaal omdat het eruit had gezien dat er dan nog wel iets aan moest gebeuren, maar stiekem was ze er wel al wat verliefd op geworden. Nu reed ze naar de plek toe waar het boerderijtje moest zijn. “Ho hoo!” Voor hun doemde inderdaad een schattig boerderijtje op. Het erf stond vol onkruid, net zoals de grond die erbij hoorde. Het boerderijtje was niet vervallen, maar het was wel al direct te zien dat er wel werk in zat. Werk wat ze niet alleen zou kunnen, maar toch brak er een grote glimlach op haar gezicht door en begon haar hart sneller te kloppen.

Enkele zonnestralen vielen precies op de boerderij. “Kijk nu wat een mooi plekje.” Fluisterde ze. Meer tegen zichzelf dan tegen haar pokémon. Al brieste Kian instemmend. Finola keek nog wat twijfelend rond. Ineens klonk er iemand die nieste in de verte. Alleen Chloe was te veel afgeleid om er op te letten. Carey had het wel gehoord. Geschrokken veranderde hij in hetzelfde gedaante als Paili. Die even opzij keek naar de Ditto. Haar blik was zelfs wel een beetje arrogant te noemen. Er klonk geritsel in de bosjes, maar Chloe spoorde haar pokémon weer aan. Direct kwam de kar in beweging de oprijlaan van de boerderij op. Ze wilde de boerderij van dichterbij bekijken. Al wist ze diep in haar hart al wat ze ging doen. Dit was hun plekje, ze wist het zeker.

What the…? Wat was dat geluid wat er vanuit de boerderij kwam. Chloe fronste even haar wenkbrauwen. Ook Kian en Finola schraapten wat onrustig met hun hoeven over de grond. Ze schoof de wielen van haar rolstoel naar beneden. Ze klikte de gordeltjes van Paili en Carey los. Paili sprong direct van de kar en wilde naar de deur rennen. “Paili w…” Maar voordat ze haar zin af kon maken sprong Maud al voor de Corsola. Ze gromde waarschuwend naar haar. Daar had ze gelukkig wel respect voor. Ze keek de Houndour aan, zei het wat mokkend, maar ze bleef staan. Dus kon Chloe zichzelf rustig uit de kar losmaken. Carey was bij haar op schoot geklommen. Die was niet zo’n held als Paili. Ze rolde naar Maud en Paili toe. “Let jij op haar Maud, ik wil eerst zelf even kijken.” Haar Houndour knikte en keek Paili scherp aan. Die keek gauw onschuldig de andere kant op. Chloe rolde naar de deur toe en deed de klink naar beneden. Die zat uiteraard op slot en ze had de sleutel niet. Ze zou ook alleen aan de buitenkant kijken, voordat ze een afspraak wilde maken met de makelaar. Opnieuw klonk er enorm veel kabaal binnen. “Hallo?” Riep ze. Carey had zichzelf tegen haar aangeduwd en keek gespannen naar de deur. Opnieuw rammelde Chloe een de klink.  

Ze hoorde Maud achter haar grommen. Toen ze omkeek zag ze dat Paili nieuwsgierig dichterbij kwam. “Laat haar maar Maud.” Ze wilde haar Houndour ook niet opzadelen met de Galarian Corsola. Die graag haar eigen zinnetje doordreef. Liet haar dan maar even bij haar kijken. Het geluid binnen ging maar door, het hield niet op. Het slot kreeg ze ook niet zomaar open. Ze hoorde Kian onrustig snuiven en Finola op haar plek dribbelen. Ze vertrouwden het duidelijk niet en Kian leek het maar niks te vinden dat ze zo dichtbij de deur was. Ze was daar over na aan het denken en naar Carey aan het kijken die angstig op haar schoot zat. Dat ze niet doorhad dat Paili Harden deed en vervolgens met een Tackle op het slot afstoof. “Niet doen!” Alleen ze was al te laat. De Corsola knalde tegen het slot aan en brak de ketting aan stukken. Waardoor de deur open sprong.

“Paili kom hier.” Ze klopte op haar been. De Corsola keek naar de Zigzagoon die langschoot, maar besloot toen toch maar te doen wat ze zei. Ze sprong bij haar op schoot naast Carey. Haar Houndour kwam er ook aangetrippeld. Maud wilde haar duidelijk beschermen voor wat daar binnen kon zijn. Of het verstandig was wist ze niet, maar ze wilde nu toch binnen gaan kijken. Dat hoorde natuurlijk niet zo, maar er was daar iets binnen. Als er iets of iemand in gevaar was dan wilde ze diegene helpen. Ze zou het er in ieder geval niet bij laten zitten. Misschien dat die Zigzagoon zoveel stampij had gemaakt, dan zou ze gewoon weer naar buiten gaan en de makelaar dan eerlijk vertellen dat haar pokémon het slot had gebroken.

Geschrokken dook Chloe in elkaar. Toen er een Heracross recht op haar afvloog. Ze had niet doorgehad dat Maud voor haar was gesprongen. Ze gromde en blafte luid naar de Heracross. Er kwam al wat vuur uit haar bek. Dat was genoeg waarschuwing voor de pokémon om over haar heen te vliegen en niet tegen haar aan. Ze kwam weer overeind, nog steeds wat beduusd van wat daarstraks was gebeurd. Waarom was de Heracross zo boos. Zou hij hier per ongeluk opgesloten zijn geweest, of had het een reden gehad? Ze draaide haar rolstoel wat om te kunnen zien wat de pokémon nu ging doen. Maud flankeerde haar beschermend.

Ineens stak er een koppie om de deur. Chloe glimlachte naar de Pikachu. “Dag kleintje.” De Pikachu zag er nog heel jong uit. Waarschijnlijk was die ook geschrokken van de grote Heracross. Misschien ook wel van hun gerotzooi aan de deur. Maar goed, nu ze binnen was kon ze ook wel even rondkijken. Dan kon ze direct een beslissing maken of ze er wilde wonen. “Wat een mooi huisje heb je hier Pikachu. Wij zitten er aan te denken om hier ook te komen wonen. Zou je dat leuk vinden? Je mag hier blijven hoor! Ik zal het niet inpikken en als je wilt mag je ook helemaal bij ons team blijven.” Chloe haar ogen stonden vriendelijk. Ze rolde met haar rolstoel naar binnen en keek om haar heen. Er moest nog wel wat gebeuren, maar wat ze kon zien leek het huis zelf nog prima. Geen gaten, rotte plekken of iets. Haar ogen begonnen steeds enthousiaster te flonkeren. Ja, ze wist wat ze wilde. Ze moest de prijs nog achterhalen en misschien nog wat extra sparen, maar dit was zeker haar droomplek!

De wangen van de Pikachu begonnen te vonkelen. Blijkbaar wilde de Pikachu eerst zien wat ze kon. Er kwam een klein grijnsje rond haar lippen. Prima, dan zou ze dan eens laten zien. “Maud.” Riep ze haar Houndour naar voren. Maud liet een uitdagende grom horen terwijl ze voor de Pikachu ging staan. De Pikachu liet nog wat elektriciteit door de wangen lopen, maar deed nog geen aanstalten om aan te vallen. Zij mochten eerst dus. “Smog.” Maud stuurde een gifwolk in de richting van de Pikachu. Die probeerde het met de staart weg te slaan, maar er was toch wel wat raak en de Pikachu leek last te hebben van de poison. Toen kwam de Pikachu op Maud afgerend. Met een snelle Quick Attack knalde de Pikachu tegen haar Houndour aan. “Bite.” Maud greep de Pikachu bij de staart vast, de poison deed nog steeds zijn werk, waardoor de Pikachu niet heel sterk tegen wist te spartelen. Toen deed de Pikachu een Spark aanval. De elektriciteit raakte Maud, waardoor ze de staart van de Pikachu los liet. “Ember.” Vuur spoot naar de Pikachu die weg probeerde te komen, maar zachtjes trillend op de pootjes stond. Door de Ember begon de Pikachu over de grond te rollen, maar krabbelde toch weer overeind. Het was wel echt een doorzetter, dat was te zien. De Pikachu deed weer een Spark aanval. Ook haar Houndour kreunde zacht door de rake aanval. “Smog!” Opnieuw blies Maud een gifwolk naar de Pikachu. Waardoor de Pikachu opnieuw door de poten zakte. Snel gooide Chloe een pokéball naar de pokémon.