Tales of

Sinnoh

Nu dat hij zijn reis officieel begonnen was, moest hij natuurlijk wel wat inkopen doen zodat hij, als hij langer over één bepaalde route deed, hij niet zonder eten of drinken kwam te zitten. En hij moest er natuurlijk een beetje op letten dat hij het wel allemaal kon dragen. Hij had een vrij grote rugzak bij zich, maar met veel gewicht sleuren en dat een paar kilometer lang, dat was het hem toch niet. Zijn blik gleed kort naar Inferno en Flare. Je kon duidelijk zien wie van de grote groepen hield en wie niet. Terwijl zijn Magby zelfverzekerd voorop liep, schuilde zijn Cyndaquil toch een beetje meer achter hem. Caleb kon wel lachen met het gedrag van Inferno, al hoopte hij dat de Fire type door hun reis toch een beetje meer uit zijn schulp zou kruipen. Omdat hij achterom naar Inferno aan het kijken was, had hij zijn omgeving niet in de gaten en was het dus ook niet te vermijden dat hij binnen de kortste keren tegen iemand botste. Automatisch stak hij zijn hand uit en legde die op de schouder van de andere persoon om haar te stabiliseren, daarmee voorkomend dat ze eventueel zou vallen. ”Sorry!” zei hij meteen tegen haar. ”Ik heb je toch geen pijn gedaan, hè?” Zijn goudkleurige blik gleed onderzoekend over haar heen. Wat was hij toch een oen!

Caleb’s mond viel open toen hij het blijkbaar voor elkaar had gekregen om de Pokémon van de ander te laten evolueren, ook al dacht hij niet dat dat écht door hem kwam. Het zou wel door de harde training van het meisje komen, maar toch was het een fraai zicht om te aanschouwen. Zelfs Inferno kwam een beetje achter hem door om te zien wat dat er gebeurde terwijl Flare juist op de eerste rij zat om het te zien. Caleb’s aandacht werd getrokken door de blondine die zichzelf voorstelde als Yasmin en hij schudde even zijn hoofd om weer tot het heden te keren. ”Mijn naam is Caleb en dat zijn Inferno en Flare,” zei hij, eerst wijzend naar zijn Cyndaquil en daarna naar zijn Magby. Flare stak zijn borst trots vooruit terwijl Inferno haar een beetje verlegen aankeek. ”Wat cool om nu al een evolutie mee te maken!” bracht hij vervolgens enthousiast uit. ”Je moet al wel een erg ervaren trainer zijn om dat voor elkaar te krijgen.” Hij keek haar bewonderend aan, een glimlach hebbend om zijn lippen. Hij hoopte dat hij zijn Pokémon ook snel zou kunnen laten evolueren en sterker zou kunnen laten worden.

Flare gaf enkel een kort knikje toen hij begroet werd en Inferno liet een vrolijk piepje horen terwijl de vlammen op zijn rug enthousiast begonnen te branden toen hij begroet werd. Caleb grijnsde door de reacties van zijn eigen Pokémon en die van haar, al fronste hij wel kort toen de Alolan starter redelijk ongeïnteresseerd leek te reageren op heel zijn evolutie en zijn woorden. Oké dan. Zijn gedrag werd echter al snel wat duidelijker voor Caleb toen Yasmin haar opmerking maakte en hij knikte begrijpend. ”Sommige mensen zouden echt totaal geen recht mogen hebben om een Pokémon te hebben,” sprak hij op een boze toon zijn gedachten tegen haar uit. Zijn woede verdween echter als sneeuw voor de zon toen ze zei dat ze een coördinator was en aan hem vroeg of hij een Fire type trainer was. Meteen knikte hij heftig. ”Mijn vader is een Fire type breeder en heeft die twee daar voor me gebreed.” Hij wees met zijn duim naar zijn Magby en zijn Cyndaquil. ”Ik zag breeden niet zo zitten, maar ik hou van actie en veel adrenaline door mijn lijf en natuurlijk van avontuur, dus besloot ik om een Fire type trainer te worden.” Hij wist hoe veel nadelen het met zich mee kon geven om zich te specialiseren in één type, maar hij had dit voor een reden gedaan. Als hij ooit Champion zou worden, zouden ze hem misschien genoeg erkennen om hem een Fire type gymleader te laten worden, zoals Blane in Kanto. Dat zou hij echt vet vinden. ”En jij? Heb je al veel lintjes gewonnen?” vroeg hij geïnteresseerd zijnde aan haar. Hij had zijn hele leven in Johto gewoond, maar hij kende wel het één en ander van andere regio’s en dus waren de andere beroepen hem niet onbekend. Als hij niet zo van actie hield, was hij dan waarschijnlijk ook wel of coördinator of researcher geworden. Zo lang het maar iets met Fire types kon zijn, vond hij het allemaal wel prima.

Een grijns gleed om zijn lippen toen de blondine aangaf dat het lief was van zijn vader dat hij dat voor hem gedaan had en hij knikte hevig. ”Ik denk dat hij zich ergens een beetje schuldig voelt omdat we maar met ons tweeën samen wonen en dat hij me als kind zijnde niet veel heeft kunnen geven door financiële problemen.” Hij haalde zijn schouders op. ”In mijn ogen is hij me niks verschuldigd omdat ik het altijd prima bij hem heb gehad, maar ik houd hem natuurlijk ook niet tegen als hij een paar speciale Fire types voor me kan breeden.” Zo was hij dan ook wel weer. En zijn vader had aangegeven dat Caleb hem niet meer kon bedanken dan goed voor ze te zorgen. Caleb zou dan ook zeker foto’s doorsturen van ze als ze geëvolueerd waren, wat hij nu soms ook deed als ze aan het eten of aan het slapen waren. Ondanks dat ze in twee verschillende regio’s waren, hadden zijn vader en hijzelf wel nog veel contact. Hij glimlachte wat schaapachtig naar haar toen ze hem een compliment gaf. ”Ik ben eigenlijk een beetje in een impuls naar Sinnoh vertrokken, dus ik hoop dat het wat wordt.” Hij kende wel veel van strategieën en abilities en dat soort dingen, maar de praktijk kon natuurlijk altijd anders uitdraaien en veel ervaring had hij nu ook weer niet, buiten wat trainingen in Johto dat hij al gedaan had met Flare en Inferno. Ze gaf aan vier lintjes en twee trofeeën gewonnen te hebben en Caleb floot zachtjes tussen zijn tanden door. ”En hier sta ik dan met zero ervaring buiten wat gevechten tegen wilde Pokémon. Je weet wel hoe je iemand zich kleintjes kunt laten voelen,” zei hij plagerig tegen haar. ”Maar hoe gaat dat eigenlijk in zijn werk dan? Is er een maximaal aantal aan lintjes en trofeeën dat je kunt winnen?” Hij had geen idee hoe dat allemaal ging, dat coördinator zijn. Wel zo handig om het dan even aan haar te vragen, dacht hij zo.