Tales of

Sinnoh

Hij had de Nidoran mee, naar het bos. Er kon één pokemon mee met de ghost tour. Hij had nog even getwijfeld. Bella was geen optie. De Metapod zou er veel te zenuwachtig van worden. Elec had wel gekund, maar omdat Bella niet in haar pokéball wilde, wilde hij haar ook niet alleen achterlaten. Dus kon de Electivire het beste op haar passen. Dat was aan Elec wel toevertrouwd namelijk. Het voelde dus het fijnste voor Mace om de Nidoran mee te nemen. De Nidoran trippelde vrolijk naast hem mee. Ze had er wel zin in leek het. Al zat ze officieel niet in zijn team vond hij dat hij haar best wel mee mocht nemen. Zolang zij er lol in had. Ze keek uitdagend om haar heen toen ze het bospaadje in liepen. Ze keek naar de lantaarntjes die bewogen in de wind.

Fanatiek draaide de Nidoran zich om toen de Golett achter hun verscheen. Volgens mij met de bedoeling om in de aanval te gaan. Met een handgebaar suste Mace de situatie. “Nidoran niet doen. Je hoeft niet iedereen direct aan te vallen.” Glimlachte hij naar haar. Er lag een onschuldige blik in haar ogen toen ze hem aankeek. Mace schoot in de lach. Toen liep hij door over het bospaadje. De Golett verdween weer tussen de bomen. Hij had even de defense houding aangenomen, maar toen Mace was gaan praten had ook hij dat weer laten varen.

Zijn Nidoran gromde ineens. Hij keek op en zag een Misdreavus in de lucht zweven. Hij legde geruststellend zijn hand op de rug van de Nidoran. “Het is oké, kom maar.” Hij gaf de Nidoran een extra zetje om haar weer mee te krijgen. Ze keek even op naar Mace, keek toch ook nog even naar de Misdreavus. Die hun nieuwsgierig opnam, maar verder niets deed. Toen trippelde ze toch maar weer met Mace mee. Ze wilde het liefste actie ondernemen, dat was aan alles te zien. Het was dat Mace mee was, dat ze alle pokémon niet aanviel.

Er verscheen weer een pokémon achter hun. Een Galarian Corsola die keer. Een mooie pokémon, maar hijzelf had er op het moment weinig aan. Hij was bezig met het uitdenken van een nieuw onderzoek en daar paste een Corsola niet in. Dus gunde hij de Corsola enkel even een knikje en keek de Nidoran ergens toch weer wat streng aan. Bang dat ze anders weer zou proberen om aan te vallen, wat echt niet nodig was. Hij liep naar de uitgang van het bospaadje. Ach, het was zeker leuk en interessant geweest.

[Topic uit]