Tales of

Sinnoh

Een lichte grijns gleed om haar lippen terwijl ze met Lark door Hearthome City liep. Ze had gereageerd op een advertentie dat modellen zocht om te poseren voor een schilderij te maken. Ze was goed in stil zitten en ze had Lark uit zijn bal omdat hij dat ook was. Dayla, Lacoste en Cobra zouden allemaal of veel te beweeglijk zijn of erg verveeld en ze wilde een Pokémon hebben die bij haar mee op het schilderij kon. En dus was de keuze op Lark gevallen. Of de Absol het leuk vond, was een ander verhaal. Lark had een behoorlijk norse blik in zijn ogen, welke Iris een beetje probeerde te negeren. Ze checkte het adres op haar Holo Caster en zag dat ze in elk geval de juiste straat al had gevonden. Het atelier vinden was ook niet zo heel moeilijk en niet veel later stak Iris haar hoofd om het hoekje van de deur. Ze klopte op de deur om haar aanwezigheid bekend te maken en streek haar zwarte jurk glad terwijl ze naar binnen liep. ”Mijn naam is Iris Westfall. Ik heb gereageerd op je advertentie om te poseren als model,” zei ze met een lichte grijns om haar lippen terwijl ze het gesprek opende op haar Holo Caster een paar dagen terug die ze met hem had gehad. Ze draaide het apparaatje naar hem toe zodat hij het bewijs kon zien en liet haar blik snel rond zijn atelier glijden. Het rook er naar verf en andere spullen die gebruikt werden voor de kunst en Iris kon haar nieuwsgierigheid nauwelijks bedwingen om eens een kijkje rond te nemen, maar wist dat dat onbeleefd zou zijn en bleef daarom gewoon staan. Misschien mocht ze straks wel eens rondkijken als ze het lief vroeg.

De jongen stelde zich voor als Dex en Iris gaf hem een knikje. Ze was meer met zijn atelier bezig dan met hem terwijl ze haar blik nog eens rond liet glijden. Het was haar wel duidelijk dat hij veel met artistiek deed; bijna elk plekje was wel bemand door één of ander afgemaakt of onafgemaakt kunstwerk. Ze liet haar blik weer naar hem glijden toen hij een vraag aan haar stelde en even knipperde ze verward met haar ogen, maar gegrom aan haar rechterkant maakte haar duidelijk waar Dex het over had. ”Ja, hoor,” zei ze tegen de man. ”Als je hem wat ruimte geeft, doet hij niet veel.” Haar blik gleed naar de Axew die vrolijk naar Lark toe getrippeld kwam en hoewel Lark afwijzend snoof en zijn blik de andere kant op richtte, gaf Iris hem een stootje en zakte zij juist door haar benen om haar hand uit te steken naar de Axew. ”Wat een schatje!” riep ze vrolijk. ”Ik dacht dat Axew juist heel zeldzaam waren om te krijgen.” Zo’n Pokémon wilde ze zelf eigenlijk ook wel hebben, al waren er andere Dragon types die ook wel interessant waren voor haar team. Een Dratini, bijvoorbeeld.

Iris probeerde haar enthousiaste reacties een beetje in te tomen toen ze merkte dat daar niet echt op gereageerd werd. Ze wist dat Darren zich soms ook een beetje kon ergeren als ze duidelijk maakte dat ze iets schattig vond, maar ze had ook wel opgemerkt dat dat nu eenmaal simpelweg het verschil tussen vrouwen en mannen was. Lark keek niet erg onder de indruk zijnde naar de Axew van de man en wendde zijn blik verveeld af toen de man begon te spreken over zijn Pokémon. ”Ik heb Lark gekregen uit een Pokémon ei en hij is voor een Hoennian Pokémon ook vrij zeldzaam. Soms moet je er maar geluk mee hebben.” Maar goed, de jongen had natuurlijk geen tijd om het de hele tijd over Pokémon te hebben en dus keek Iris rond. ”Waar mag ik gaan zitten?” vroeg ze met een glimlach aan hem. Ze kwam overeind uit haar hurkende positie na de Axew een aai over zijn bol te hebben gegeven en keek Dex aan.

Iris liet haar blik naar de stoel dwalen toen hij opteerde dat ze daar kon gaan zitten en haalde haar schouders op toen hij aangaf dat het ook op een andere manier kon als ze ideeën had. Ze wilde al heel leutig voorstellen dat ze ook heel erg elegant kon gaan liggen voor hem, maar dat deed ze maar niet. Dadelijk pakte hij het nog serieus op ook en kwam het over als flirten. Dat wilde ze liever vermijden. ”De stoel it is,” bevestigde ze dan ook, waarna ze naar de stoel liep en Lark wenkte. Deze kwam tamelijk verveeld achter haar aan en ging toen met een plofje zitten, waarna hij zich liggend op de grond liet zakken, met zijn kop op zijn voorpoten en zijn blik scherp naar Dex gericht. ”En waarom heb je voor gekozen om artistiek talent te worden?” vroeg ze met een grijnsje aan hem. Als ze hier dan toch de hele tijd stil moest zitten, kon ze net zo goed de jongen tegenover haar wat beter leren kennen.