Tales of

Sinnoh

In plaats van buiten slapen had de jongen dit keer een kamer geboekt in een hotel in Jubilife City. Een avond heet douchen en rustig in een echt bed slapen was niet verkeerd af en toe. Hij was nu al een paar dagen hier aan het trainen met zijn team om sterker te worden voor de nieuwe gym die hij wou uitdagen. Maar vandaag wou hij het rustig aan doen. De enige Pokeball die hij ook meenam vandaag was die van zijn starter, Ash. De Charizard was erg gehecht aan hem geraakt door de gevechten die ze samen voerden. Andersom was het net zo. Soms voelde ze elkaar perfect aan, maar soms kon hij het beest wel achter het behang plakken.

En zo slenterde de jongen door de straten van Jubilife City. Hij had niet zijn best gedaan op zijn outfit vandaag, hij wou ook alleen maar wat drinken in de stad en niets meer. Dus gewoon sneakers, t-shirt, spijkerbroek en leren jack it is. Zijn haar had hij losjes in een staart zitten zodat het niet allemaal voor zijn gezicht hing. De dag er voor had hij een gezellige bar gespot waar hij wel wat kon gaan drinken, dus daar stapte hij naar binnen toe. Misschien kon hij er ook wel wat eten, nu hij er zo over na dacht was het sowieso lang geleden dat hij rustig had gezeten om iets voor zichzelf te doen. Omdat hij de afgelopen dagen zo druk was geweest met of trainen of met het uitzoeken van gare hints over zijn broer. Want hoewel hij graag de nieuwe Champion van Sinnoh wou worden, de echte reden dat hij hier was lag toch iets anders dan dat.

Hij nam plaatst bij een tafel bij het raam, zodat hij naar buiten kon kijken naar de mensen die voorbij liepen. Het meisje dat de bestellingen opnam stond al snel aan zijn tafel en hij bestelde zijn eerste biertje van de avond terwijl hij iets onderuit zakte in zijn stoel. Er liepen zoveel mensen buiten, waar zouden die allemaal heen gaan?

Er liepen zoveel verschillende mensen buiten. Een meisje die arm in arm liep met haar - vermoedelijke - vriendje, een meisje die aan het videobellen was met een vriendin, jongens die voorbij raasde op een skateboard en hier en daar een trucje deden op een verhoogde plantenbak. Hij nam een slok uit zijn glas.

Toen hoorde hij de stoel tegenover zich schuiven en zag hij dat iemand besloten had om tegenover hem te gaan zitten. Wat een rare keuze als er nog zoveel plek was in de rest van de bar. Hij keek van het raam weg naar degene die aanschoof. Een meisje met vrij kort bruin haar, een kleur ogen die hij nog nooit in het echt gezien had - waren die wel echt? Of waren het lenzen? - en ze had vrij normale kleding aan. “Verwacht je iemand?” vroeg ze aan hem toen ze was gaan zitten. Ze had iets bekends over zich heen hangen en hij kon het niet plaatsen. Ongemerkt ging zijn gezicht ook in een nadenkende frons staan. Hij was te lang aan het kijken, shit, hij moest wat gaan zeggen nu.

"Nee, ik verwacht niemand. Soms moet je er even alleen uit." vertelde hij haar toen. Alaric besloot verder ook maar los te laten dat hij dacht dat hij haar kende. Zal wel weer zo'n gevalletje 'ooit voorbij zien lopen' zijn. "Jij dan?" Als dit meisje bij hem aangeschoven was dan ging hij nu wel zijn best doen om iets over haar uit te vogelen. "Wil je wat drinken?" vroeg hij terwijl hij zijn hand opstak naar een van de mensen uit de bediening om ze hierheen te vragen.