Tales of

Sinnoh

Rustig had hij Alain een berichtje gestuurd met de vraag of hij even tijd had om iets te gaan drinken in Hearthome. Hij wist eigenlijk niet hoe de ander was met verjaardagen en dergelijke, maar goed. Hij stond hier nu, te wachten. Hij had nog geen enkele verjaardag van de vriendegroep echt kunnen vieren, aangezien hijzelf van Hoenn was en de meeste hier van Sinnoh waren. Hij vroeg zich af of de rest van de vriendengroep dit vaker deden of het aan hem lag? De gedachte dat hij iets deed dat buiten het normale viel maakte hem enorm nerveus. geen idee waarom, gewoonlijk maaktde de kleine, blonde jongen zich niet zo druk over dit soort dingen. Wilde hij een goede indruk achterlaten op de vrienden die hij al die jaren via het internet had gehad? Hij zuchtte even en streek langs zijn nek, zijn heldere blauwe ogen gleden even naar Morrígan, die kalm naast hem in een bloemenperkje bezig was met bloemen te verzamelen. Raeghann knipperde enkele keren en kwam naast de dove Pokémon, maar opdat de shiny helemaal niks opmerkte, werkte ze gretig verder. Myrth zette een stap naar achter en keek even naar de schoudertas die hij bij had. Hier had hij een cadeau voor Alain in gedaan. Hij wist eigenlijk niet hoe blij de ander zou zijn met hetgeen dat hij had. Hij wist dat hij best veel met koffie had, dus ergens was hij nerveus dat de ander dit al had.

Maar goed... het was maar afwachten. Hier bij het perkje van bloemen moest hij gewoon kalm blijven tot de ander kwam. Zijn ogen gingen rustig naar de twee Pokémon. Rae was haar interesse verloren en vloog terug naar Myr in een poging aandacht uit hem te krijgen.

Hij zou het kort proberen te houden. Hij wist immers niet of de ander nog andere plannen had. Hij wilde niet teveel van zijn dag in beslag nemen, opdat hij ook niet het gevoel had daar waardig voor te zijn. Zijn ogen gleden even naar Raeghann, die blij heen en weer aan het zweven was. Blije geluidjes kwamen van de Cottonee af. Misschien dat hij eens zou kijken of hij wat training met haar kon doen later. Toen hij plots een beweging zag, gevolgd door zijn naam, keek hij op. Ah, daar was Alain. Een glimlach vormde zich op zijn fijne gevormde gezicht waarbij hij ook even zijn hand opstak als begroeting. Hij was erg blij om de ander te zien, Alain had dat effect wel op mensen, of toch op hem, dat hij zich meteen rustiger voelde worden. Misschien was het de manier hoe de ander omging met hem of misschien was het iets anders, hij wist het eigenlijk niet zo goed. De man stelde zijn nieuwe Pokémon voor, een gitzwarte Cacnea. Myrddin knikte een enkele keer en stak zijn hand glimlachend op naar de Pokémon als begroeting.

Wel meteen kwam Rae in beweging toen ze opmerkte dat dit iemand was die haar trainer kende. Blije geluiden kwamen uit de paarse Cottonee, die even een rondje rond Alain maake en vervolgens probeerde haar zachte, fluffy lichaam tegen de ander aan te drukken. Myrddin lachte even zachtjes, het wezen was erg liefkozend en had graag aandacht van alles en iedereen, dus het was niet vreemd dat ze zich zo gedroeg. Terwijl de grass type verder zocht naar aandacht bij Alain, nam Myr zijn boekje erbij en begon hij te pennen. 'Gefeliciteerd, Reed ziet er echt fantastisch uit' pende hij neer, waarna hij het aan de ander presenteerde. Ondertussen had Morrígan ook door dat er een nieuw iemand bij was gekomen. Snel kwam de dove Espurr aangelopen. Vreemde geluiden kwamen meteen uit haar mondje, waarbij ze aan de broekspijp van haar trainer trok. Kort keek de man vragend op, waarbij hij even door zijn knieën ging. Snel stak de kleine een bloempje in de haren van haar trainer, waarna ze even blij haar pootjes opstak en terug naar het bloemenperkje liep om verder te spelen. Myr zuchtte even zachtjes. Het gebeurde wel vaker dat de kleine naar hem toekwam om een bloemetje in zijn dikke, lange haren te plaatsen. Hij vond het niet zo heel erg, maar in de avond was het vaak lastig om alles er weer uit te halen. Snel kwam de blonde ranger terug overeind, waarbij hij zijn boekje erbij nam en een pagina omsloeg. Hij had deze pagina al voorbereid voor de ander, dus schrijven moest hij niet; 'Een gelukkige verjaardag! Ik heb een cadeau voor je.' Stond erop, waarbij Myr rustig het boekje dicht klapte en even wegstak. Rustig opende hij zijn schoudertas waar hij een net ingepakte doos boven vistte. Kalm hield hij deze voor zich uit en richting de ander, een rustige glimlach op zijn lippen houdende.

Note: Cadeau heeft een Percolator en coffee grinder

Er kwam een uitleg van Alain af en de jongen bleef naar hem kijken, aandachtig luisterende naar wat hij te zeggen had. Een kleine glimlach bleef op zijn lippen spelen. Het was duidelijk dat de man erg veel belang hieraan wendde. IN realiteit kon het hem niet zoveel schelen hoe het met de Cacnea ging en waarom, maar het kwam neer op het principe van naar de ander te luisteren. Dat vond hij belangrijk. Hij was normaal iemand die heel goed kon luisteren, opdat hij het gewoon was om alleen aan te moeten horen. Gyms dus... Ja... Dus de ander was het aan het overweg, afwegen. Wat hij ook zou doen, Myrddin zou altijd achter zijn keuzes staan. Hij zag er ook niet echt in wat hij ertegen zou moeten hebben. De opmerking van de ander zorgde ervoor dat hij even verrast opkeek en vervolgens even keek van zijn Cottonee naar zijn Espurr en terug. UHm... Hij lachte even zachtjes, de expressie groter wordende op zijn gezicht terwijl hij even zachtjes knikte. Dat leek er toch wel op ja. Zijn team mocht er dan niet eng uitzien, maar Myr was er ook niet op uit om dat te te verkrijgen. Hij wilde gewoon een team waar hij zich goed bij kon voelen. Hij wilde Pokémon die hem gerust konden stellen. Zou hij dat ooit luidop zeggen? Nee, zeker niet. En hij wist dat hij op een dag met de neus op de feiten zou gedrukt worden. Al die vrouwelijk gekleurde Pokémon... Ja, iemand zou het zeker als een zwak punt bij hem zien. Hij wendde zijn blik af en probeerde de gedachte van zich af te krijgen. Vandaag was geen dag om te doemdenken. Vandaag was voor Alain.

Het leek erop dat Al nogal verbaasd was over dat hij een cadeau had en Myrddin vroeg zich even af of het niet ok was... Had hij het niet moeten doen? Was dit teveel geweest? Een bezorgde expressie verscheen even kort op zijn gezicht terwijl hij hopeloos begon te graven in zijn hoofd naar een oplossing. Toen de ander echter het ding overnam, keek hij op zijn beurt verbaasd op. Oh... Oh... Ok. Hij glimlachte zachtjes toen de ander hem bedankte. Hij knikte even rustig naar de ander en glimlachte rustig waarna hij even een stapje terug zette. Hij pakte zijn boekje erbij en begon rustig te pennen. Al snel hield hij het boekje op. 'Oh ja, mijn Cottonee is Raeghann of Rae. De Espurr is doof, haar naam is Morrígan, dus ze heeft een zachtere hand nodig.' stond er, aangezien hij nog niet deze Pokémon aan Alain had voorgesteld. Vervolgens draaide hij het boekje terug naar hem en pende hij rustig verder. 'Heb je nog andere plannen vandaag? Je hebt het vast superdruk dus als je al weg moet snap ik het hoor,' Stond er in het boekje waarna hij het glimlachend naar de ander omdraaide. Raeghann kwam rustig wat dichter naar de zwarte Cacnea en kreeg het fantastische idee om hem wat te pesten. Ze besloot zo om hem aan te tikken op zijn kop met haar blaadjes en steeds de lucht in te gaan zodat ze buiten bereik bleef voor hem. Maar Myr had er geen oog voor, hij had enkel oog voor de ander.