Tales of

Sinnoh

Pokémon waren je partner. Dat was iets waar Alain volledig achter stond en wat hij geloofde. Een Pokémon was zo sterk als de band tussen trainer en Pokémon. Dat betekende dat zijn Cacnea nog een lange weg te gaan had. Hij deed zijn best, maar de Pokémon aan zijn zijde leek het nergens mee eens te zijn. Enige mention van een contest was al genoeg geweest om de Pokémon geïrriteerd te krijgen en na het gesprek met el Diablo had Alain besloten eens te zien of Gyms een beter idee waren.

Maar, dan moest hij eerst een gevecht winnen— en meer oefenen om mee te beginnen. Hij liet een zucht klinken en haalde een hand door zijn grijze haren, waarna hij een bericht uitzond op zijn Holo Caster, zoekende naar een andere beginnende trainer die een gevecht wilde tegen de Cacnea, welke nog altijd geïrriteerd van hem weg keek.

Een frons tekende Alain’s gezicht toen een maffe oude vent aan kwam rennen en zijn Pokéball het veld op wierp. Schijnbaar werd hij uitgedaagd tot een gevecht. Zijn blik vond de Mimikyu en hij liet een zachte zucht klinken. Oké, dan. Dit was niet helemaal hoe hij het in gedachten had gehad, maar hij zou geen nee zeggen. Daarom keek hij even naar de Cacnea, welke alweer gevuld met een nieuw enthousiasme leek te zijn. Oké, dan. Tijd om dit te doen.

“Vooruit,” besloot Alain dan ook te zeggen. “Mijn naam is Alain en dit hier is Reed,” stelde hij zichzelf en zijn Pokémon voor, zoals het moest. De ander ratelde wat en Alain besloot er niet te veel naar te luisteren. In plaats daarvan creëerde hij wat afstand tussen zichzelf en de oude man, waarna hij zijn hand, met de palm naar boven, naar voren hield. “Aan jou de eer.”

‘Scratch, Betsie!’ werd er uitgeroepen. De Mimikyu schoot met een verbazingwekkende snelheid naar voren. Net zoals met het voorgaande gevecht, was Alain daardoor even van zijn stuk gebracht en was hij te laat met reageren. “Ree-” Alain histe toen hij de Pokémon geraakt zag worden. Zijn fout, zijn—

Met zielig doen bereik je niets.

“Reed, Poison Sting!” De Cacnea herstelde van de aanval en vuurde een Poison Sting af op de Mimikyu, welke volop raakte. De Pokémon liep een Poison op, wat een mooie stap vooruit was in het gevecht. Zelfs al zou Alain er even geen aanvallen meer in kunnen krijgen, betekende dit dat de ander schade op zou lopen, hoe dan ook. Goed zo.

‘Astonish, Betsie schat!’ klonk het volgende commando. Dit keer zou hij zich niet uit het veld laten slaan. “Ontwijk en gebruik Growth!” commandeerde Alain. De Cacnea sprong naar achteren en ontweek de Astonish. Omdat hij voor zijn volgende aanval geen contact hoefde met zijn tegenstander, kon hij de aanval direct uitvoeren. De Growth versterkte zijn Special Attack. De enige Special Attack die hij kende was Absorb, maar het was dan ook de sterkste aanval die hij op dit moment kende.

‘Betsie, Shadow Sneak!’ werd er gecommandeerd. Een schaduw bewoog zich over de grond en Alain’s ogen werden groot toen hij zag hoe de aanval onder zijn Cacnea door ging. Nee! Maar, hij was te laat.  De Cacnea werd geraakt en vloog voorover door de aanval die hem wist te raken. Hij was niets waard; zijn Pokémon werd geraakt door aanval na aanval omdat hij faalde…

“Growth!” commandeerde Alain nogmaals. De Cacnea leek even te twijfelen, maar duwde zichzelf omhoog en gebruikte nog een Growth. De Cacnea werd nog iets groter door de Growth en zijn special attacks zouden nog wat sterker zijn. Piet maakte zich echter geen zorgen; Piet dacht alleen maar aan zijn Mimikyu die nog niet veel geraakt was, naast de Poison Sting.

‘Betsie, Wood Hammer!’ De staart van de Mimikyu groeide en Betsie deed een poging om de Cacnea aan te vallen. “Spring en Poison Sting!” commandeerde Alain. Net toen de Mimikyu de Cacnea vol zou raken met een Wood Hammer, sprong deze omhoog en schoot deze de paarse stingers op de Pokémon af. Opnieuw werd deze vol geraakt, waardoor de Mimikyu tegen de grond aan knalde en de Cacnea achter haar terecht kwam.

“Nu, Absorb!” De Absorb die volgde was een stuk sterker dan die geweest zou zijn zonder de Growths en daardoor wist de Cacnea meer schade aan te richten en meer health te herstellen. De rollen waren nu omgekeerd: de Mimikyu hijgde, terwijl de Cacnea met hernieuwde energie grijnsde. De Mimikyu rilde even toen de Poison opnieuw schade aanrichtte en Alain hoopte dat het gevecht vanaf hier niet lang meer zou duren.

‘Scratch, Betsie!’ werd er uitgeroepen. De Mimikyu schoot op de Cacnea af. “Ontwijk en Absorb!” riep Alain uit. Nu werd duidelijk dat zijn idee een goede was geweest. De Cacnea wist de Scratch uit de weg te gaan en gebruikte nog een Absorb, waarna de Mimikyu naar de grond viel. De Cacnea, echter, sprong enthousiast op en neer, ogen fel en klaar om het gevecht voort te zetten als de Mimikyu nog overeind wist te komen.