Tales of
Sinnoh

even je ei kwijt - zo nov 21, 2021 12:55 pm

If you wanna feel alive
We can set the world alight

Alaric

Een dagje uit met zijn Pokemon, misschien was het wel een goed idee. In zijn armen had hij het ei dat hij van die rare man gekregen had die hij toen van die rare vent gekregen had die hij tegen het lijf gelopen had. Alaric was in het begin sceptisch geweest over het verzorgen van zo'n ei. Toen hij er iets meer over gelezen had, had hij het idee dat het wel goed zou komen. Hij voelde ook steeds meer beweging in het ei komen. Volgens het internet was dat de indicatie dat er binnenkort een Pokemon uit zou komen.

Samen met zijn ei ging hij zitten bij een trainingsveldje waar trainers hun Pokemon aan het trainen waren. Soms afzonderlijk van elkaar, maar soms in gevecht met elkaar. Misschien kon hij nog wat opsteken van die lui terwijl hij wat quality time doorbracht met zijn ei.

Re: even je ei kwijt - zo nov 21, 2021 10:35 pm

Door niets te doen, zou hij ook niets bereiken. Casimir had iets te bewijzen, maar er was slechts één manier waarop hij dat kon doen. De pokémon die hij had opgehaald moest sterker worden en hem leren gehoorzamen. Enkel op die manier kon hij zijn punt bewijzen.

Zijn grijze ogen staarde naar de trainingsvelde, al de mensen en pokémon die aanwezig waren. Hij had duidelijk een drukke periode gekozen. Misschien was het beter om later terug te komen, maar hij wist van zichzelf dat hij het enkel zou uitstellen. Diep zuchtend begaf Casimir naar de dichtstbijzijnde bankje waar hij zich neer zetten. Door de drukte zat er over wal iemand, maar hier zat gelukkig enkel één andere eenzame ziel.
Zonder verder aandacht te schenken aan de andere, pakte hij de pokébal van Vulpix erbij en voor hij zich kon bedenken liet hij het wezen uit de bal. Helemaal opgetogen keek het gele ding om zich heen, haar oren recht overeind om alles in zich op te nemen. Vrolijke geluiden verlieten haar bek en door de enthousiasme die door haar kleine lijfje stroomde sprong ze wat passen naar voor. “Vulpix,” de woorden klonken killer er strenger dan nodig was. Het gewenst effect was er wel. Vulpix stond gelijk stil, draaide zich langzaam om en haar oren stonden niet langer volledig recht. Er was nog veel werk aan deze pokémon.

Lang duurde het niet voordat iets van het trainingsveld af kwam die klaar was met zijn gevecht. De grijze ogen van Casimir schoten kort even naar de man die slechts enkele meters bij hem vandaan stond en een vriendelijk gesprek begon te voeren met iemand. Door al het lachen, merkte ze echter niet op hoe hun Growlithe weg wandelde. Het wezen was duidelijk geïnteresseerd in hem en de Vulpix, maar dat was niet wederzijds. Luid schraapte Casimir zijn keel, wat in elk geval hun aandacht wist te trekken. "Hou je beest bij, wil je," snauwde hij. Het duo was gelukkig slimmer als sommige andere en de growlithe werd terug geroepen. Eenmaal het beest weg was, zuchtte hij diep.

El Diablo~

Note

Re: even je ei kwijt - ma nov 22, 2021 1:52 pm

If you wanna feel alive
We can set the world alight

Alaric

Daar zat hij dan op een bankje met een ei. Hoe raar moest dit er ook niet uit zien voor mensen om hem heen? Alaric keek rustig wat rond naar de mensen om hem heen, maar niemand leek speciaal zijn kant op te staren. Gelukkig. Hij was ook druk met het bekijken van een gevecht tussen een Farfetch'd en een Skitty. De trainers waren beide vrienden zo te zien, want ze stonden lachend en uitdagend dingen naar elkaar te roepen terwijl ze bezig waren. Het deed hem denken aan zijn vrienden in Hoenn. Zou hij met hun ook zulke gevechten gehouden hebben al hij was gebleven? Toen ving hij een deel van een gesprek op, iets dat een niet al te vriendelijke toon had. Zijn ogen schoten naar een man met kort donker haar die een Pokemon van iemand anders afsnauwde omdat die te dichtbij kwam. Was hij bang voor Pokemon?

Voordat hij het door had was hij opgestaan en liep hij op de kerel af. "Als je bang bent voor Pokemon is een trainingsveld misschien de verkeerde plek voor je om te zijn." merkte hij koeltjes op met zijn ei in zijn armen. Hij kon niet echt hoogte krijgen van de man z'n attitude. Zijn ogen gingen naar de Vulpix die bij de gozer hoorde. "Of om er eentje te hebben." Waarom was hij hier als hij een hekel had aan Pokemon? Al trok hij dat in twijfel nu hij gezien had dat de Vulpix bij hem hoorde.

Re: even je ei kwijt - ma nov 22, 2021 3:31 pm

Ondanks dat Casimir graag deed alsof hij perfect wist waar hij mee bezig was, was dat niet het geval. Nooit had hij zich verdiept in het trainen en houden van pokémon waardoor hij nu niet wist waar te beginnen. In deze wereld was het onmogelijk om nooit een pokémon gevecht te zien, dus hij wist de basis, maar daar bleef het ook bij. Hij had echter moeten weten dat het hier vol liep met pokémon, waarvan meer dan de helft vast niet luisterde.

Vanuit zijn ooghoeken zag hij een figuur dichterbij komen. Zijn blik schoot direct opzij wanneer de onbekende zijn mond opende en hij vernauwde zijn ogen. Wie dacht hij dat hij was? Het ei in zijn handen ontging hem niet. Voor enkele tellen liet hij de stilte hangen voordat hij terug keek naar de vulpix die voor hem zat. Het gele beest gaf een verwarde indruk. Dat hij geen fan was van pokémon zou hij niet ontkennen, echter was hij het er niet mee eens dat hij ‘bang is’. Hoe durfde de andere dat te denken. “Jij trekt snel conclusies,” zei Casimir kortaf. Kalm stond hij recht en zijn handen verdwenen weer in de zakken van zijn jas. Hij keek de andere kalm aan.
Voorzichtig zag hij Vulpix vooruit wandelen, naar neus vooruitgestoken om te snuffelen aan de benen van de onbekende man. “Stop het.” Haar oren draaide direct zijn richting uit en ze zetten wat stappen terug tot ze naast Casimir kwam te staan. Gelukkig was de Vulpix nog jong en leerde ze snel bij.

El Diablo~

Note

Re: even je ei kwijt - ma nov 22, 2021 4:55 pm

If you wanna feel alive
We can set the world alight

Alaric

Alaric keek van de Vulpix terug naar de jongen voor hem. Die kaatste al snel terug dat hij snel conclusies trok. "Ik zie wat ik zie," antwoordde hij kalm. Zijn blauwe ogen keken nog altijd onderzoekend naar de houding van de jongen. Het leek hem niet echt te boeien dat hij zo koud deed. Zijn handen verdwenen dan ook in zijn zakken en uit het zicht. Kon hij zeker rustig in zijn zakken friemelen met zijn handen om kalm te blijven. Alaric kreeg een grijnsje op zijn gezicht. "Voel je vrij om me te corrigeren als ik het fout heb." zei hij toen nog. Maar toen merkte hij dat de Vulpix aan zijn broek kwam ruiken, iets wat hij dood normaal vond. Hij rook naar zijn eigen Pokemon en hij wist zeker dat zijn Vulpix dat oppikte. Al snel werd het arme beestje terug gefloten door de jongen, alsof hij iets deed wat niet mocht. "Hij mag ruiken hoor, ik heb zelf ook Pokemon. Ik denk dat je Vulpix die ruikt." legde hij uit. In tegenstelling tot hem was hij niet bang voor Pokemon. "Het is wel een aparte kleur, is het een Shiny?" vroeg hij toen om iets van een gesprek op gang te brengen. Als dat zou lukken met deze gozer, want erg gezellig zag hij er niet uit in hoe hij met zijn Pokemon omging. Totaal niet de opvoeding die Alaric zelf voor ogen had voor zijn eigen Pokemon. Dit voelde heel koud en onpersoonlijk. Alsof het maar dingen waren die opdrachten voor je uitvoerde.

Re: even je ei kwijt - ma nov 22, 2021 9:52 pm

Casimir bleef de man kalm aan kijken, zijn gezicht in de plooi houden om de uitspraak niet te bekennen noch ontkennen. Hoe dat sommige mensen pokémon blindelings kunnen vertrouwen, was iets dat hij nooit had begrepen. Het voelde ergens als een uitdaging aan. Als hij het ging ontkennen, zou het overkomen als een zielige poging om zijn imago te beschermen. Was niets zeggen dan een betere idee? Dan kon hij net zo goed ja zeggen. “En is je eerste indruk altijd correct?”

Het deed goed om te zien dat zijn Vulpix luisterde en terug naast hem kwam te staan. Dit is wat hij verwachtte van zijn pokémon, van alle pokémon. De man leek het er echter niet mee eens te zijn. “Van jou mag het misschien, maar ik wil dat ze bij me blijft.” Als ze nu leerde dat ze alles mocht, zou het in de toekomst enkel erger worden.

Casimir trok een wenkbrauw op. Shiny? Kort richtte hij zijn grijze ogen op het gele wezen. Hij had er zeker al van gehoord, kleuren die afweken van de norm en als zeldzaam werden bestempeld. Nog iets helemaal anders dan de zogenaamde traited. “Ik zou het niet weten,” zei hij waarbij hij zijn schouders ophaalde. Een pokémon was een pokémon, veel verschil zat er niet in. Zolang het hem door al de gyms kon krijgen vond hij het allemaal goed. “Het is een vlupix, de kleur maakt geen verschil.” Hij wist hoe veel mensen hun pokémon een naam gaven, die moeite had hij echter nog niet genomen.

El Diablo~

Note

Re: even je ei kwijt - di nov 23, 2021 7:40 pm

If you wanna feel alive
We can set the world alight

Alaric

Oh hij had nu door wat voor soort persoon die was. Eentje die je vraag altijd beantwoordde met nog een vraag. Ja ja. "Hmm, kan niet zeggen dat ik er vaak naast heb gezeten." hij haalde zijn schouders nonchalant op. Hij had liever dat zijn Vulpix bij hem bleef. Prima, dat was zijn ding. "Ieder zijn manier van opvoeden." maar toch vond hij dat het ontdekken en bekijken van dingen een van de basis dingen van Pokemon-zijn was. Maar goed, wie was hij. Alaric had zijn kennis van Pokemon grotendeels van het internet of uit de outdated schoolboeken van Hoenn.

De gozer leek ook heel koel te doen over het feit dat hij een Shiny Pokemon in handen had. Alaric twijfelde of hij wel echt goed wist wat het inhield of dat hij het al gezien had. "Voor jou misschien niet, voor mensen die hem willen jatten wel." het zou niet de eerste keer zijn dat een Pokemon gejat werd om zijn kleur of trait. "Er zijn genoeg slechte lui in Sinnoh die zoie-" toen hoorde hij onder zich iets scheuren. Het ei in zijn handen kreeg in een rap tempo een scheur van boven naar onder. Alaric zette het ding snel op de grond zodat die rustig uit kom komen. Met een wilde bonk barstte het ei open en spetterde stukken eischaal en vocht alle kanten op. Goor. Maar de Aron die uit het ei was gekomen was zo lief. Had Am toch gelijk gehad dat het een steeltype moest zijn. Hij zou haar later een berichtje sturen. Hij hoopte alleen dat de kleding van de gozer tegenover hem gespaard gebleven was. Oeps..

Re: even je ei kwijt - di nov 23, 2021 9:56 pm

De andere was wel heel zeker van zijn observatie skills, ging zelfs zo ver als te zeggen dat hij er niet vaak naast heeft gezeten. Kort snoof hij. “Voor alles een eerste keer.” Dat de man geloofde wat hij wilde geloven, ook op vlak van opvoeden. Tot hiertoe had hij nog nooit iemand ontmoet die zijn gedachtegang begreep. Misschien omdat hij nooit de moeite nam om de reden erachter uit te leggen, maar was dat echt nodig? Ergens moesten er toch mensen zijn die het er ook mee eens waren dat pokémon gevaarlijk waren.

Even richtte hij zijn grijze ogen op de gele vulpix die naast hem neer zat. Het beestje was nog steeds om zich heen aan het kijken, maar was veel minder enthousiast als toen ze net uit de bal was. Beter dan dat ze weg liep en niet terug kwam. Hij had er nooit bij stilgestaan dat ze ‘speciaal’ was. Lelijk ja, want de kleur deed pijn aan zijn ogen, maar daar kon hij mee leven. Dat er mensen zouden zijn die haar wilde stelen… “Team Z,” zei hij kort om aan te tonen dat hij wist waar de andere over sprak. Er werd vaak gesproken over hun in het nieuws. Vroeg of laat kwam Casimir ze misschien wel tegen, maar hij zag het probleem nog steeds niet in. Als ze vulpix wisten te stelen, vond hij ergens anders vast een nieuwe pokémon om haar te vervangen. Het was een gedachtengang die hij wilde delen, maar de vreemde kon zijn zin niet af te maken.

Alert keek hij naar het ei dat begon te barsten. Het werd snel op de grond gezet en Casimir zetten een stap naar achter. Waarom moest het ei nu uit komen? Met een kleine explosie brak de pokémon uit het ei, wat resulteerde in eierschaal en slijm dat alle kanten op spatten. Zijn broek en schoenen bleven helaas niet gespaard. “Ieuw.” Casimir hief zijn voet op waar een sliert slijm aan hing. Hij had ook niets bij om het mee af te kuisen.
Doordat Casimir even te druk bezig was met zijn eigen kleren, merkte hij niet direct op hoe vulpix recht was gestaan en het ei met de pokémon behoedzaam benaderde. Er hing ook slijm aan haar, maar ze leek het niet erg te vinden. De nieuwe pokémon daarentegen had haar volste interesse.

El Diablo~

Note

Re: even je ei kwijt - wo nov 24, 2021 12:31 pm

If you wanna feel alive
We can set the world alight

Alaric

Het leek er wel op dat hij wist wie Team Z was. Alaric was door het dolle met zijn nieuwe aanwinst. Een Aron! Eindelijk. Hij kon zijn team compleet maken nu. Het maakte hem nu niet veel uit dat zijn broek onder de prut zat. Het was alleen weer jammer dat die van de ander ook onder zat. Oeps. "Sorry voor je kleren, ik had dit niet verwacht. Eieren kiezen zelf hun moment om uit te komen." legde hij toen uit. Uit zijn rugzak viste hij een pakje met zakdoekjes en gaf er aan paar aan de jongen tegenover hem. "Dit was misschien niet het meest handige moment." Hij maakte ook de Aron schoon met een doekje. Het beestje had echter niet echt oog voor hem, want die had een andere Pokemon gezien die veel interessanter was dan Alaric ooit kon zijn. Met een vrolijk geluid liep de Aron op de Vulpix af en deed een poging tot spelen. Alaric vond het wel lief om te zien. Al zal de trainer van de Vulpix het gedrag waarschijnlijk weer afkeuren als het een beetje in lijn was met wat hij net gedaan had. Arme Vulpix.

Re: even je ei kwijt - wo nov 24, 2021 6:03 pm

Tag ALARIC MERZ

Twilight is approaching

The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern

Dit moest één van de smerigste dingen zijn die hij al had meegemaakt. Eieren kiezen zelf wanneer ze uit komen. Daar was hij vet mee. Zonder enige bedanking, trok hij de zakdoeken uit zijn hand en zat weer neer. Casimir legde zijn been over zijn andere heen en begon de slijmen van zijn zwarte schoenen af te vegen, wat enkel zorgde voor vieze vegen. Dit kreeg hij er niet af op deze manier.
Dat dit niet het ideale moment was voor een ei om uit te komen, had de andere helemaal gelijk in. “Waarom neem je het zelfs mee?” vroeg hij, al was het niet echt uit interesse. Het was een ei, leg het ergens veilig in je huis tot het uitkomt, veel makkelijker. Bespaard jezelf en anderen een hele hoop problemen. Vooral anderen.
Zijn ogen bleven even hangen op de vulpix die nieuwsgierig zachtjes met haar poot naar de baby pokémon sloeg. Het was alsof ze wist dat haar trainer aan het kijken was. Ze keek over haar schouder en liet haar hoofd wat hangen toen ze de blik zag. Zonder te protesteren stapte ze weer weg bij de andere pokémon om aan Casimir zijn voeten te gaan zitten. Alsnog bleef haar blik gericht op de andere pokémon.

note here

Re: even je ei kwijt - za nov 27, 2021 10:31 pm

If you wanna feel alive
We can set the world alight

Alaric

Alaric keek eventjes naar de Pokemon terwijl hij zijn eigen kleren zo goed als het ging schoon maakte. De andere man vroeg waarom hij het ei meegenomen had. "Omdat als je het thuis in een hoekje thuis neerzet, er niks mee gebeurd." vertelde hij simpel. "Als het goed is leren ze op school dat tegenwoordig." er waren verschillende vakken in Pokemon op de basisschool en middelbare school. "Als er niks mee gebeurd heb je zelfs kans dat je ei sterft." eieren konden rotten, zoals alles. Alaric haalde zijn schouders op en was eigenlijk druk met kijken wat zijn nieuwe Aron van plan was. Aron.. hij moest nog een naam hebben. Alaric kon hem niet eeuwig Aron noemen. "Heeft jouw Vulpix eigenlijk een naam?" vroeg hij toen aan de man. Maar de Vulpix had de afkeurende blik van zijn trainer gezien en stapte alweer terug. Daar was de gloednieuwe Aron echter niet van gediend en die stapte vrolijk weer naar de Pokemon toe en gaf hem een duwtje. Spelen pls. Nu.

Re: even je ei kwijt - di nov 30, 2021 12:34 am

Tag ALARIC MERZ

Twilight is approaching

The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern

Er kwam een hele uitleg over eieren waar hij totaal niet geïnteresseerd in was. Het klonk allemaal als iets dat de andere aan het verzinnen was. Wat maakte het uit of je er mee rond liep, of het liet staan tot het uit kwam? Het was niet dat een levenloos object er iets aan had om meegesleurd te worden. “Geen idee.” Hij was nooit aanwezig tijdens de vakken die over pokémon gingen, omdat hij er niets aan zou hebben. De wezens waren een groot onderdeel van de wereld, maar hij had vroeger altijd gezegd dat hij iets zou doen waarbij hij pokémon niet nodig had. Daarom was hij naar Sinnoh gekomen, omdat pokémon houden een hele tijd niet toegelaten was. “Als je het per ongeluk laat vallen sterft het ook,” merkte Casimir droogjes op en haalde zijn schouders op. De kans dat het zou sterven als je het overal mee nam, was in zijn ogen groter dan als je het zijn ding liet doen.

Zijn ogen gleden even naar het lelijke grijze ding dat dichter in de buurt kwam van Vulpix, maar zijn pokémon bleef ten minste braaf zitten. “Nee, er is geen nut om ze namen te geven.” Vulpix was een even goede nickname als eender welke andere naam.
Vulpix keek met ogen vol verlangen van hem naar de lelijke grijze pokémon en weer terug. “Kan je je pokémon terug roepen?” Het was net uitgekomen, geen beter moment om het manieren aan te leren dan nu.

note -

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh