Tales of
Sinnoh

We run the world - wo nov 24, 2021 11:48 am

Na het avontuur dat hij gisteren beleefd had, kon hij niet zeggen dat hij ernaar uitkeek om sociaal te zijn, laat staan af te spreken. Zijn linker wenkbrauw was ter hoogte van zijn neus gezwollen en had een blauwe kleur die erg uitstak tegen zijn bleke huid. Al kon hij van geluk spreken dat het daarbij was gebleven. Dat kind beschikte over heel wat kracht, het had helemaal verkeerd kunnen aflopen voor hem.

De verleiding was groot geweest om Kylian te sturen om af te zeggen, iets wat hij uiteindelijk niet gedaan had. Casimir had zelf geen idee waarom hij het niet gedaan had. Het waren slechts een paar woorden die hij had moeten sturen en hij had niet eens moeten uitleggen waarom.

Buiten voor een coffeeshop stond hij te wachten waar hij veel te vroeg was aangekomen. Het adres had hij eerder vandaag doorgestuurd naar Kylian, nog eens met een herinnering wanneer ze afgesproken hadden. Zijn grijze ogen waren strak gericht op zijn horloge. Hij zag de seconden voorbij tikken en 13u kwam steeds dichterbij. Als de wijzer slechts één seconden voorbij hun afgesproken uur tikte, dan was Casimir weer weg.

El Diablo~

Note

Re: We run the world - zo nov 28, 2021 2:42 pm

it’s retribution timei won’t run, the guilt is mine

Kyle had vandaag besloten drie Pokémon mee te nemen. De Dedenne (welke al sinds de dag dat hij haar had verkregen bijna achttien jaar geleden niet in de Pokéball was geweest), de Beldum (welke nog niet officieel gevangen was) en de Pokéball van zijn Togepi, mocht het nodig zijn. Het was vreemd om zo te leunen op een Pokémon, maar hij wist dat het hielp. Als hij dat had geweten, had hij er drie jaar geleden al één gehaald.

Voor zijn vertrek had Kyle Ann er nog even aan herinnerd dat er koffie voor haar klaar stond als ze zichzelf uit bed wist te krijgen en dat Olaf en Maari vandaag bij haar bleven. Hij had benadrukt dat Maari alleen de ball uit mocht als ze erbij was, want Maari had de neiging om alles te slopen en om uit ramen te lanceren. Met die verkondiging was hij de deur uit gestapt met de Beldum die achter hem aan zweefde met de Dedenne die erop zat.

“Cas!” grijnsde Kyle toen hij de ander in het zicht kreeg. Door de jas die hij aanhad was het verband rond zijn eigen armen nog niet zichtbaar. De ander, echter… leek ook niet heelhuids te zijn gebleven in Sinnoh. Kyle zette zijn handen op zijn heupen en leunde iets naar voren, één wenkbrauw opgetrokken.

“Ik weet dat ik zei dat je meer kleur moet dragen, maar dit is niet wat ik bedoelde.”

note

Re: We run the world - za dec 04, 2021 11:38 am

Tag Kylian Tousignant

Twilight is approaching

The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern

Wonder boven wonder verscheen de andere in de verte. Er rolde een zucht over Casimir terwijl hij zich mentaal voorbereide op de aanwezigheid van Kylian. Onder andere omstandigheden had hij er misschien naar uit gekeken om hem nog eens te zien. Het was al enige tijd geleden dat ze elkaar nog face to face gezien hadden. De enige momenten wanneer ze echt sprake was wanneer de andere iets stuurde en Casimir niet anders kon dan te reageren.

Irritatie was alles dat in zijn ogen stond toen hij Kylian aankeek, en het kwam niet eens door zijn aanwezigheid of de domme woorden. De gedachte alleen al aan wat er de voorbije dag gebeurd was, was genoeg. “Eén of ander rotkind dacht dat het grappig was een foto te trekken en werd nadien kwaad toen ik het wilde verwijderen.” Casimir rolde met zijn ogen, want het klonk zo dom als hij het luidop zei. Heel de situatie was ook gewoon dom geweest, maar dat was allemaal achter hem. Er waren zoveel plaatsen om naartoe te gaan in Sinnoh, hoe groot was de kans dat ze elkaar weer tegen het lijf zouden lopen.

Hij draaide zich alvast om naar de koffieshop en hield de deur open zodat Kylian eerst naar binnen kon gaan, waarna hij zou volgen. Het was altijd makkelijker om te praten terwijl je iets te drinken had.

note -

Re: We run the world - za dec 04, 2021 3:36 pm

it’s retribution timei won’t run, the guilt is mine

Kyle grinnikte toen de ander schijnbaar in een gevecht terecht was gekomen over een foto. “Als hij de paparazzi uit wil hangen, dan moet je gewoon je mooiste glimlach opzetten en ervoor zorgen dat het een goede foto wordt,” merkte hij op met een simpele ophaal van zijn schouders. Mensen waren nou eenmaal zo. En om eerlijk te zijn, wat maakte het ook uit? Het was hem al eens voorgekomen dat er een meisje was die perongeluk de flits aan had laten staan toen ze een foto wilde maken. Hij had gelachen. Al was dat misschien een foto om heel andere redenen geweest.

Cas, sociaal als altijd, draaide zich om en stapte naar de koffieshop, waarna Kyle een zucht liet klinken en hem rustig volgde. De Dedenne, nog altijd op de Beldum, stak haar handje enthousiast uit, waarna de Beldum ook in beweging kwam. Hij stapte vooruit op de balie af en humde kort, voor hij twee zwarte koffie bestelde. Hij, omdat hij het persoonlijk een insult vond hoe veel suiker en melk anderen in hun koffie goten en voor Cas omdat hij saai en bitter was en niets zoets in zijn leven kon hebben. Zodra de twee koffie klaar waren, betaalde hij en hief hij een wenkbrauw naar de ander.

note

Re: We run the world - za dec 04, 2021 10:44 pm

Tag Kylian Tousignant

Twilight is approaching

The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern

Geërgerde klikte Casimir zijn tong en rolde daarbij zijn ogen. Natuurlijk dat Kylian het niet zou begrijpen, hij was met dat soort situaties veel beter. Hij zou de situatie nog zo kunnen omvormen dat hij er positief uit kwam. “Zodat je weet, ik was niet degene die de eerste slag gaf.” Als het aan hem gelegen had was het nooit zo ver geëscaleerd. “Kind dacht dat het in orde was me te kloppen omdat ik de foto wilde verwijderen nadat die me uitlachte in mijn gezicht.” Bij de gedachten alleen al schudde hij afkeurend zijn hoofd. De enige uitweg die hij gezien had was een klap tegen de nek, want anders was hij er erger van af gekomen dat een simpele bult.

Nadat Kylian binnen was vergezeld van zijn geweldige gezelschap volgde Casimir. Hij bleef schuin achter hem staan en liet zijn blik rust rond gaan naar de mensen die binnen waren terwijl de andere bestelde. Eenmaal de koffie klaar was, pakte hij de zijne, degene die net iets voller leek te zijn. “Hier binnen ergens neer zitten, of heb je een ander gedacht?” Voor hem waren beide opties goed. Er waren nog genoeg plaatsen vrij, maar al wandelend konden ze vast ook praten. Het was maar net wat de andere wilde.

note -

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh