Tales of

Sinnoh

Met een brok in zijn keel stapte hij door de veel te bekende straten. Dit was haar thuisstad. De plek waar ze was opgegroeid, waar ze naar school was gegaan, waar ze haar eerste starter had gehaald. De stad waar ze enkele keren per jaar weer terugkeerde om haar familie en vrienden te herzien. Ieder jaar, sinds zijn achttiende, sleurde ze hem met een grote grijns terug naar haar thuis. Haar thuis. want dat was wat het altijd zou blijven. Alhoewel hij hier was geboren, waren al zijn herinneringen aan Sunyshore City verwikkeld met haar. Hij keek opzij toen hij haar favoriete coffee corner passeerde, wenste dat ze nu aan zijn zijde was om hem op haar oh-zo-irritante manier over te halen een koffie to-go te halen. Hij had een hekel aan koffie. Hij kocht toch haar favoriet. Latte macchiato. Ranzig, maar de geur bracht herinneringen op die hij niet wilde vergeten.

De koffie rustte onaangeraakt in zijn handen, terwijl hij de automatische piloot opzette om naar zijn volgende bestemming te stappen. Hij opende de deur naar haar laboratorium, had geen oog voor de rommel die verspreid door de ruimte lag. Zijn enige doel hier was zijn crescent moon license halen en weer te vertrekken. Hij wilde geen diepgaand gesprek met de professor, want wie weet herkende ze hem als de man van Sofie. Waarom had ze ook zoveel vrienden?

'Nikolai Vasilev' schreef hij met sierlijke letters onder het document, waarna hij het terug naar de professor schoof. Ze overhandigde hem een pokédex en vijf pokéballs, en aan het automatisme van haar bewegingen kon hij zich inbeelden dat ze dit taakje iedere dag deed, of zelfs meerdere keren per dag. Nu de regio weer open was voor pokémon, was er een grote influx aan trainers van overal en nergens. Mensen die dachten hier een betere toekomst op te bouwen. Hij snoof een teug adem door zijn neus en schudde zijn hoofd. And yet, waren er weer grootse schurken aan de gang. Aasgieren, allemaal, zodra ze vers bloed roken..

'Je starters.' Oh. Natuurlijk. Hij knipperde even met zijn ogen, knikte, en zette een paar stappen terug om haar de ruimte te geven. Waarom had hij er niet aan gedacht dat hij ook een starter mee zou nemen vandaag? Zijn blik gleed naar het contract. De keuze uit drie starters. Stond er bovenaan. Natuurlijk. Dat was de regel. Je haalt je pokédex, je haalt je pokéballs, en neemt een starter mee als je er nog geen had. Hij spande zijn kaken opeen en sloeg zijn armen over elkaar. Goed. Wellicht kon hij wel wat gezelschap gebruiken, of hulp voor zijn nieuwe baan.

De drie pokémon verschenen één voor één, maar enkel een ervan leek zijn aandacht te trekken. De Mudbray stond als een vis uit het water in het lab. Er staat een ezel in het lab, in plaats van er staat een paard in de gang? De ground pokémon behoorde in een weiland te staan, maar.. het zou een gunstige compagnon zijn. ”Ik neem deze,” hij schonk de vrouw een vlugge glimlach, waarna hij de pokéball van de Mudbray aannam. Deze verdween al gauw. Het zou niet handig zijn om hem op een andere wijze uit het gebouw te leiden. Hij koos bewust nog geen naam voor de pokémon, omdat hij nog geen idee had of hij zich er überhaupt wel aan wilde hechten.

Kiest voor de Mudbray!