Tales of

Sinnoh

Lang, oranje haar valt in twee verschillende staarten naar beneden. De punten zijn in een paars-blauwe kleur geverfd, wat past bij de roze/blauwe ogen van het meisje. Ze is erg klein en wordt vaak jonger geschat dan ze is, maar hier maakt ze verder geen punt van. Haar kleding is opvallend, vaak met meerdere strikken en in felle kleuren, waardoor ze niet te missen is.

Ze lijkt zichzelf altijd met zekerheid te dragen, enthousiasme en spontaniteit twee kenmerken die haar zouden kunnen beschrijven. Ze is echter erg stil; iets wat niet bij haar karakter lijkt te passen. Dit valt echter snel samen wanneer duidelijk wordt dat ze doof is en haar stem niet graag gebruikt, zelfs al is het niet direct te horen wat er mis is als ze praat.

Kass heeft een goede jeugd gehad. Ze had twee ouders die veel van haar hielden en na negen jaar kreeg ze er nog een broertje bij. Dit was het moment waarop haar ouders besloten dat het tijd was voor verandering. Haar vader stopte met zijn kantoorbaan en ze verkochten alles wat ze hadden, om naar Sinnoh te verhuizen en daar een winkel te starten. Het begon als een klein winkeltje in Hearthome City, maar drie jaar later verhuisden ze naar een groter pand in Jubilife City, waar hun kledingwinkel nu een goede naam heeft weten te behalen. Designs worden geïmporteerd vanuit Kalos en de kwaliteit is iets waar elke review vol lof over praat.

Al in al een goede jeugd. Zo groeide Kass bijvoorbeeld populair op, altijd gekleed in de beste outfits, met stralend oranje haar wat de aandacht op haar legde. Ze had veel vrienden, mocht deze altijd thuis uitnodigen en had een duidelijke toekomst voor zich in de mode. Als ze niet voor haar ouders zou gaan werken, was ze vast en zeker een coördinator geworden. Hoe dan ook, een stralende toekomst voor een stralende meid.

Ze was zestien toen haar destijdse vriendje de telefoon aannam in de auto en een botsing hen beiden in het ziekenhuis liet belanden. Kass herinnert zich nog maar weinig van de weken na het ongeluk, behalve dat ze in het ziekenhuis lag en elke dag visite had. Haar hele lichaam had pijn gedaan, maar haar oren waren het ergste. Het begon als gepiep, wat het moeilijk maakte om geluiden van elkaar te onderscheiden.

Achteraf was het makkelijk zeggen dat ze iets had moeten zeggen tegen de dokters, maar hoe had zij moeten weten dat het niet normaal was? Zoals altijd had Kass geprobeerd niemand zich zorgen te laten maken, dus zei ze elke dag dat het beter ging. De pijn was duidelijk, maar ze was buiten levensgevaar, dus het kwam echt wel goed. Niemand hoefde zich zorgen om haar te maken.

Ze waren te laat om haar gehoor te redden en uiteindelijk viel de wereld geheel stil voor Kassandra. De maanden na thuiskomst zakte ze in een depressie. Ze wist niet wat ze met zichzelf aanmoest. Maar, met de pijn die langzaam uit haar lichaam trok en niets meer dan littekens over haar lichaam achterliet, wist ze zich met de hulp van haar familie (en de professionele hulp die ze kreeg) langzaam weer in beweging te krijgen. Ze kreeg een Pokémon, een Furfrou pup, die haar moest helpen in het herstelproces.

Kassandra was een snelle leerling en dit hielp met het leren van gebarentaal. Ze miste muziek, dansen en de stemmen van de mensen waar ze van hield, maar het had erger kunnen zijn. Soms vroeg ze zich nog af: wat had ze liever verloren? Haar zicht of haar gehoor? Het antwoord op die vraag was geheel afhankelijk van haar humeur, maar de situatie zelf veranderde nooit. Ze was doof en zou nooit meer kunnen horen wat zich op de radio afspeelde.

Haar droom om coördinator te worden liet ze vallen en in plaats daarvan stak ze zich in design. Ze begon met het ontwerpen van accessoires voor zichzelf, zoals strikken, waarna ze overging op het designen van accessoires voor Pokémon. Ze heeft nu een eigen afdeling in de winkel, vol met accessoires voor Pokémon en accessoires voor vrouwen. Deze wil ze nog verder uitbreiden en ze heeft ook de interesse om kleding te gaan designen, waar haar ouders volledig achter staan.