If you wanna feel alive We can set the world alight
Alaric
Op de hoek van een steegje stond Alaric gewoon te wachten. Hij had iets afgesproken met een jongeman die hij eerder die week gesproken had. Hij had in geen eeuwigheid meer een jonko gerookt en hij vond dat het weer tijd werd. De stress van de afgelopen dagen werd hem veel te veel en hij moest een dagje hebben met niks aan zijn hoofd. Er was een zachte tik op zijn schouder en hij keek om. Het was de gozer die hij gesproken had, nice. Hij gaf hem een hand en met die hand drukte hij een zakje in zijn hand. Yes. Alaric gaf hem het geld en een klop op zijn schouder. "Thanks man." toen hij zich omdraaide om weg uit het steegje te gaan liep hij vol tegen iemand in. Oeps.
Met haastige pasjes vloog Cerys de hoek om. De hoge hakken die ze droeg maakte het een stuk moeilijker om snel en effectief vooruit te bewegen maar als iemand ook maar dacht dat ze haar schoenen zou uittrekken en barrevoets ging lopen, dan hadden ze dat flink mis. Nog liever een hele avond pijn dan zo'n vernedering. "Ugh, schiet nou eens op!". Riep ze zeurderig over haar schouder naar Pleb. Ze had de shiny eevee in haar handen maar Pleb had nog steeds niet het recht georven om dichter dan een halve meter in haar buurt te komen.
Nocturne keek zijn ogen uit. Overal om haar heen gloeiende en knipperde neonlichten, klonk er gedempt gebonk van muziek achter dichte deuren en liepen er een aantal dronken of aangeschoten types over straat te zwalken. Een enkeling riep haar na of floot maar naar een bijzonder rot stuk verdriet stak ze haar middelvinger op waarna hij hard bulderde van het lachen. Stuk verdriet. Cerys ging wat dichter bij de etalages lopen en had helaas te laat door dat iemand plotseling uit het steegje rechts van haar kwam zeilen. Hij liep haar bijna omver waardoor ze haar evenwicht verloor en viel. Nocturne sprong uit haar armen en kwam goed op zijn pootjes terecht maar Cerys landde op haar zij en schaafde haar arm. In haar mooie truitje zat een scheur. "Zeg kun je wel uit je-" Ze maakte haar zin niet af want haar ogen vielen op het zakje die aan haar voeten was gevallen. Vlug griste ze het van de grond en keek omhoog naar haar belager. Een lange man, een hele lange man. Haar bleke ogen werden groot terwijl ze hem gadesloeg. Haar roze dratini was bezorgt komen aankruipen en maakte vragende geluidjes naar haar maar, zoals zo vaak, negeerde Cerys hem compleet.
If you wanna feel alive We can set the world alight
Alaric
Degene waar hij tegenop knalde was korter dan hij was, een stuk korter. Degene die hij omver had gelopen was een meisje. Shit. Waarom elke keer vrouwen die hij omver ploegde. Ze begon iets te vertellen, maar hield halverwege haar zin haar mond weer. Het zakje dat hij net nog in zijn hand gehad had lag nu op de grond en de hand van het meisje had zich heel snel om zijn buit heen geslagen om het zelf op te pakken. Oh shit. Toen pas keek ze omhoog naar wie of wat tegen haar aangelopen was. Alaric trok zijn wenkbrauw op en stak een hand uit. Dacht ze nou echt dat hij niet gezien had dat zij net zijn zakje met wiet van de grond geraapt had. Dikke doei vrouwmens. "Je hebt iets dat van mij is." merkte hij droogjes op. Hij wou haar best overeind helpen, maar het zakje ging terug in zijn zakken. Hij had er voor betaald en no way dat hij weer met een rando ging afspreken om iets voor elkaar te krijgen. Toen pas viel zijn oog op de roze Pokemon die er aan gekropen kwam. "Je regenworm is bezorgd om je." dat ook nog. Roze Pokemon. Ze zag er helemaal uit als zo'n poppetje die minimaal drie uur per dag aan haar uiterlijk spendeerde. Niet dat hij veel beter was, maar hij smeerde geen make-up maar zat in de sportschool. Maar goed. Zakje wiet terug please thank you.
Nu dat ze zo op de grond zat en hij over haar heen torende, verkeerde ze niet in de allerbeste positie. Maar ze had iets wat hij wilde en dus hield ze het zakje nog íets steviger in haar vuist geklemd. "Help me eens overeind en dan overweeg ik misschien om het aan je terug te geven." Zei ze behoedzaam met een quasi onschuldige glimlach. Een dame kon toch niet de hele avond op die smerige stoep blijven zitten? Ze wuifde met haar handje naar Pleb. "Ja, ja, ik ben in orde." Siste ze kortaf. "Mooi is hij, hé? Mijn traited Dratini." Daar legde ze even nadruk om zodat de ander nog maar eens goed zag hoe speciaal dat was. Expres sloeg ze haar armen over elkaar en wierp een overduidelijke blik op haar shiny eevee. Nocturne keek omhoog naar de man en scheen ook te merken hoe lang hij was- iets wat de eevee niet geruststellend vond.
If you wanna feel alive We can set the world alight
Alaric
Ze bleef ook net zo lang op de grond zitten totdat hij haar overeind hielp. Durfde zelfs nog een opmerking te maken dat ze het pas terug zou geven als ze overeind geholpen was. Mijn Arceus. Dramaqueen. Hij raapte haar met gemak op van de grond en zette haar recht. Wat kon een meisje van 1,60 nou wegen? Niet meer dan hij in een weekendje wegdrukte op de benchpress. Toen vertelde ze over de worm. De nadruk lag op het traited gedeelte en dat kon Alaric eerlijk gezegd gestolen worden. Hij vond ze leuk om te zien hoor, daar niet van. Maar er was nog steeds niet bewezen dat een Pokemon echt meer kracht had als hij traited was. Iets waar hij als trainer weinig aan had. "Ik dacht eerlijk dat het geverfd was, net als wat ze met Furfrou's doen." het beest was zo knalroze. Zoiets had hij nog nooit gezien. "En dan ook nog een shiny Eevee. Je valt wel in de prijzen met je Pokemon. Laat me raden, je bent een coordinator." dat viel er wel aan af te zien. Alaric keek van de Eevee naar de worm. Toen weer naar het meisje. "Je hebt nog steeds iets wat van mij is." er kwam een grijns op de jongen zijn gezicht te staan, eentje die snel zou vergaan als ze niet terug gaf wat van hem was.
Cerys stond binnen een mum van tijd recht en verbaasde zich lichtjes over de kracht waarmee dat was gebeurd. Zo, die gozer kon liften! Ze veegde werktuigelijk wat aarde van haar dure rok en keek hem toen met een opgetrokken wenkbrauw aan. Zelfs nu ze naast hem stond was hij nog een dikke kop groter dan zij. Zijn antwoord beviel haar allerminst waardoor haar gezicht ook meteen betrok. "Geverfd? Pas op je woorden hoor! Dit beestje is meer waard dan jouw hele inboedel!" Zei ze met een afkeurende blik op zijn klederdracht alsof hij eruit zag als een boerenkinkel die niets van zaken afwist. En tja, die gozer wist duidelijk ook niets af van traited pokémon. Hij zag eruit als zo'n typische krachtpatser die elke avond zweterig in de sportschool stond en proteïne drankjes achterover gooide alsof het bacardi lemons waren. Toch vertrok haar gezicht een klein beetje toen hij aannam dat ze een coördinator was. Misschien als mijn leven anders was geweest. Maar in plaats daarvan antwoordde ze: "Nee. Crescent Moon." Tja, ze kon in ieder geval blij zijn dat hij haar niet in uniform had getroffen. Dan had ze er vreselijk uitgezien. Nu trof hij haar net op haar best. "Hmn~" Zong ze terwijl ze het zakje uit haar zak haalde en er even pesterig mee zwaaide terwijl ze vlug uit zijn bereik danste. Ze duwde het zakje weer in haar jaszak en zong: "Wat ga je daar aan doen dan? Je moet me wel overtuigen voor ik het teruggeef."
If you wanna feel alive We can set the world alight
Alaric
De shock die op haar gezicht stond nadat hij haar opgetild had was ook als sneeuw voor de zon verdwenen toen hij de worm opmerking maakte. Lekker. Een tirade volgde met als conclusie dat de worm een fortuin waard was. "Ik geloof het graag. Shiny Pokemon worden veel genakt hier." zei hij kalm. Vooral als je er zo mee te koop liep, dan was je ze snel kwijt. Maar al snel volgde dat ze bij Cresent moon hoorde. Ze zou zich vast onschendbaar wanen.
Dat deed ze dus ook bij hem, want al snel kwam het zakje tevoorschijn en begon ze er mee te zwaaien voor hem langs. Hij probeerde het te grijpen, maar ze trok het net zo snel weer uit zijn bereik. Alaric fronste toen het zakje weer in haar jaszak verdween. Hij kon het zakje makkelijk terug pakken, maar daar moest hij haar waarschijnlijk voor aanraken. De kans dat ze ging gillen als hij dit deed achtte hij Zeer Groot. Ze vertelde dat hij haar moest overtuigen voordat ze het terug gaf. Alaric wees naar haar jaszak. "Als ik daar nou iets leuks van maak, mag jij ook een heisje. Of twee, als je je gedraagt." de enige oplossing die hij zo snel kon bedenken.
