Tales of

Sinnoh

Een Furfrou en een oranje-harig meisje liepen samen langs de bomen. De hoge, oranje kniekousen die ze droeg waren duidelijk zichtbaar onder de lange, zwarte jas die ze aan had om de kou te bestrijden. Blauwe strikken zaten in haar haren en het was moeilijk om haar niet op te merken als je haar tegen zou komen. Vandaag was ze echter uit op rust, zocht ze juist de stilte van het bos op. ‘Stilte’, een grappig woord, gezien ze al jaren niets anders dan stilte kende.

De Furfrou aan haar zijde was speciaal opgeleid om haar te ondersteunen in het leven. Dit betekende dat de Pokémon haar waarschuwde bij een onverwacht geluid en haar liet weten wanneer er iemand in de buurt was. De Pokémon hield zich ook aan haar zijde, geen moment afstand nemend tenzij ze specifiek zei dat het in orde was, wat ze enkel deed op rustmomenten.

De reden dat ze in het bos was, was inspiratie. Ze zocht natuurlijk schoon wat haar zou inspireren tot een design. Ze wist nog niet goed… wat het was waar ze naar op zoek was, echter. Maar misschien zou ze dat vanzelf uitvinden.

Kassandra keek twijfelend naar het pad, maar besloot toch te kiezen voor het meer begroeide pad. Immers was ze op zoek naar natuurlijk schoon. In haar tas had ze een notitieblokje en een schetsboek, waarin ze kon gaan tekenen als ze had gevonden waar ze naar op zoek was. Velen vonden het vreemd, hoe ze ideeën voor accessoires en kleding vond in de natuur. Maar niemand van hen had ooit een groep Vivillon gezien met alle kleuren die je je kon inbeelden. Ze had vervolgens een collectie aan strikjes in de kleuren van de Vivillon-vleugels gelanceerd. Een succes!

Het meisje vouwde haar handen achter haar rug en liep rustig door, de tas over haar schouder met alle spullen erin en de Furfrou tevreden aan haar zijde. Ze vroeg zich af wat ze vandaag tegen zou komen en speelde even met de camera die om haar nek hing. Hopelijk in elk geval iets… want de inspiratie leek niet te willen komen deze dagen.

Tweekleurige ogen volgden een Butterfree terwijl deze zijn vleugels spreidde. Ze keek de Pokémon na en hief haar Holo Caster om er een foto van te maken, maar deed geen verdere moeite om er achteraan te gaan. In plaats daarvan keek ze tevreden neer op de foto die ze had gemaakt en trok een lichte glimlach over haar gezicht. Butterfree waren prachtige Pokémon. De kleuren blauw, paars en roze hadden altijd al haar aandacht getrokken, immers. In het geval dat nog niet duidelijk was.

Maar, het was niets nieuws. Er kon vast iets zijn waar ze nog niet eerder naar had gekeken, toch? Kass trok één van de strikken langzaam uit haar lange haar en begon haar vingers door haar haar te halen, terwijl ze door liep en geïnteresseerd naar het blauw met witte lint in haar vingers keek. Ze hield het in de lucht, alsof de strak blauwe lucht haar meer zou vertellen. Ze merkte niet eens dat de Furfrou ergens naar begon te grommen. Iets met hartstikke doof zijn enzo.