Tales of

Sinnoh

Aurora probeerde een rilling te onderdrukken toen de wind langs haar gezicht streek. Het begon voelbaar kouder te worden en hoewel ze nog steeds het type was dat zelfs dan jurkjes droeg, droeg ze er lange kousen onder zodat een deel van haar benen toch tenminste warm bleven. De jurk viel halverwege haar dijen, waar de kousen net boven kwamen, dus het leek alsof ze iets onder haar jurkje aan had. Ze had haar haren voor een deel opgestoken en een deel hing los over haar rug, haar pony vallend over haar voorhoofd. De look was afgemaakt met enkellaarsjes en Aurora hoopte niet dat Aydin kon zien hoe lang ze er ’s ochtends over gedaan had om deze look uit te kiezen, want ze had zich eerlijk gezegd een beetje uitgesloofd voor hem. Ze hadden afgesproken om op een soort van date te gaan in Flaoroma Themepark en dat was vandaag. Haar wangen werden rood als ze eraan dacht dat dit echt een date was, maar ze probeerde het zo ver mogelijk in haar gedachten weg te dringen. Ze wilde er niet te veel van verwachten om dan achteraf teleurgesteld te zijn, maar ze kon niet langer ontkennen dat de jongen gevoelens in haar naar boven bracht die ze al heel lang onderdrukt had. Ze kon niet voor de volle honderd procent zeggen dat ze echt verliefd op hem was of iets dergelijks, maar hij deed zeker wat met haar en dat deed haar meer zelfbewust zijn over haar uiterlijk. Ze had de Poké Ball’s van al haar Pokémon achtergelaten in het Pokémon Center, verwachtend dat het in een pretpark meer kwaad dan goed kon als zij ze bij zich zou hebben. Ze had een gemakkelijk tasje bij zich voor haar persoonlijke spullen en natuurlijk geld, maar dat was het dan ook. Ze checkte haar Holo Caster nog eens en zag dat ze vijf minuten te vroeg was. Ze hadden bij de ingang afgesproken, dus Aurora positioneerde zich dan ook op een bankje en wreef in haar koud geworden handen terwijl ze op hem wachtte, haar hart bonzend in haar keel en nervositeit gierend door haar lichaam.

Aurora wreef met haar handen over elkaar heen om zichzelf warm te houden terwijl ze wachtte op Aydin. Het duurde niet al te lang eer dat ze een motor zag verschijnen en het twee keer honken gaf aan dat het Aydin was, al had ze dat al wel herkend aan zijn postuur. En ze wist niet precies waarom, maar haar hart maakte een kleine sprongetje toen hij van zijn motor afstapte. Ze fronste bij het zien van de oortjes die hij uit zijn oren deed en hield wijselijk haar mond toe. Ze vroeg zich af of het niet gevaarlijk was om met muziek op te rijden op een motor, maar ze hield haar zorgzaamheid maar achter zich en glimlachte in plaats daarvan naar hem toen hij dichterbij kwam. ”Hey,” zei ze tegen hem en ze liep naar hem toe, waarna ze hem zonder twijfelen een kus op zijn wang drukte. Dat had ze nu al twee keer gedaan en toch zorgde het weer voor wat spanning in haar buik. Ze was blij dat het koud was en dat haar wangen daardoor al wel wat rood zouden zien, want ze voelde het bloed weer naar haar wangen stijgen en ze richtte haar aandacht snel weg naar het park zodat Aydin het hopelijk niet op zou merken. ”Heb je een goede rit gehad?” vroeg ze aan hem en een licht zorgelijke frons verscheen weer tussen haar wenkbrauwen. Het hielp niet dat haar blauwe ogen naar zijn oortjes gleden en ze wendde snel haar blik af. Nee. Ze ging niet de zeur uit hangen. Aydin wist heus wel wat hij deed. ”Ah, er is trouwens nog iets wat ik je moet vertellen,” zei ze tegen hem en ze deed een teken dat hij even moest wachten, waarna ze haar licensie om zichzelf als researcher te legitimeren naar boven haalde. Ze knabbelde nerveus op haar onderlip terwijl ze het naar hem ophield en in spanning afwachtte op zijn reactie. Hopelijk vond hij haar nu geen watje.