Tales of

Sinnoh

Ga eens een wandeling maken, ga naar buiten en sluit je niet steeds op. De woorden van zijn therapeut bleven in zijn hersens haken en hij haatte het. Hij had helemaal geen zin om een stomme wandeling te doen voor zijn stomme mental health. Hij had het niet nodig, het was gewoon omdat die vrouw niet wist wat ze anders met hem aan moest. Man, wat was hij blij dat hij altidj bedachtzaam was met zijn woorden, want hij was echt boos geweest de laatste sessie. Hij had haar willen uitschelden en alles, maar had wijselijk zijn handen op zijn benen gehouden. Ze kon jammer genoeg gebarentaal, anders had hij haar zo uitgemaakt voor een rot wijf ofzo. Helaas voor hem zou dat op zijn dossier komen. En hij wilde voorkomen dat er daar teveel slechte dingen op kwamen. Hij was immers goed opweg, zeiden ze hem. Maar hij voelde zich nog niet veel anders als voorheen. Ja, hij was enorm neerslachtig de laatste tijd, een emotie die hij amper voelde. Het was alsof de woede plaats had gemaakt voor verdriet. Maar MYr kende zichzelf wel beter dan dat en besefte dat dat verdriet zich zo overmaken tot woede in de korste keren. Laat de emmer niet overlopen. Je goede Vic... Als hij wist hoe, zou hij het doen. Maar niks leek te helpen. Het feit dat hij niet mocht gaan sporten hielp ook niet. Hij wilde zo graag naar de sportschool, maar voor de komende maanden was dat helaas geen optie voor hem.

De man richtte zijn ogen op toen hij Rae hoorde. De Whimsicott was wat verderop gegaan en had een dame opgemerkt. Blij ging ze dan ook naar die persoon toe. Ze stak blij haar handen op. Myrddin keek even schuin naar de Espurr in zijn armen, die blij bezig was met een paar bloemen te weven. Toen het besef echter bij haar binnenkwam, keek ze schuin op naar haar trainer. Even keken de twee elkaar aan, twijfelachtig, voordat Myr zijn ogen weer oprichtte naar de vreemdeling. Myr lostte een arm van de shiny kat en stak deze met een geforceerde glimlach op naar de dame. Het duurde echter een halve seconde voordat hij door had wie het was en wel meteen veranderde de expressie op zijn gezicht. Zijn glimlach werd wat oprechter. Oh. Hij pakte zijn holo caster erbij en begon te typen in het apparaatje waarna hij het naar haar keerde. 'Lang niet gezien, wat doe jij hier?'