Tales of

Sinnoh

Aurora liep met Leaf, haar Bayleef, aan haar zijde door de straten van Jubilife City. Ze had haar Bayleef eruit gelaten om een beetje aan het bondprobleem te werken dat ze hadden sinds dat ze Leaf geadopteerd had uit de shelter. Het was niet dat ze terughoudend deed naar Aurora – ze week zelfs amper van Aurora’s zijde wat dat betrof – maar ze was als de dood voor andere mannen, wat ook de reden was dat ze Leaf er liever niet uit liet als ze afsprak met Aydin. Ze dacht dat hij van alle mensen die ze had ontmoet wel de meest geschikte persoon kon zijn om Leaf van haar bondprobleem af te kunnen helpen – al dacht ze dat Tyson daar ook wel goed in zou zijn – maar ze wilde het liever niet op haar geweten hebben dat hij een roede vol tegen zijn gezicht zou krijgen. Haar blauwe ogen gleden naar opzij en verrassing was op haar gelaat te zien toen ze Yasmin herkende, het blonde meisje dat ze had ontmoet in de Lost Tower. Zij had toen een demonstratie gegeven van haar Pokémon en nadien hadden ze een gevecht gehad. Het was weer een hele tijd geleden sinds ze elkaar hadden gezien en Aurora versnelde haar pas zodat ze in Yasmin’s blikveld kwam te lopen. ”Yasmin!” riep ze en ze begon te wuiven naar het meisje verderop om haar aandacht te trekken. Hopelijk zou de blondine haar nog herkennen na al die tijd dat ze elkaar niet gezien hadden.

Een vlaag van opluchting ging door haar heen toen de blondine direct op haar begroeting reageerde. Het was immers een hele tijd geleden dat ze elkaar nog eens gezien hadden en er was veel gebeurd in de tussentijd. Niet alleen op vlak van Pokémon, maar ook op vlak van de keuzes die ze had gemaakt en de mensen die ze had ontmoet. En onverwachte gevoelens die ze had gekregen. ”Prima!” zei ze enthousiast. ”Ik ben recent geleden van license veranderd. Ik ben een researcher geworden,” vertelde ze toch wel op een lichtelijk trotse toon. Ze had er heel lang over getwijfeld en ze had tegen haar gevoel in nog een gym battle gedaan, maar ze had het gevecht niet afgemaakt omdat het simpelweg niet haar ding was geweest. Nu dat ze de knoop voor zichzelf had doorgehakt, voelde ze zich toch een stuk beter in haar vel. Leaf had zich eerst verscholen achter haar been, maar kwam behoedzaam tevoorschijn toen ze zag dat het een vrouw was dat voor haar stond. ”En hoe is het met jou?” vroeg ze. Introducties van hun Pokémon zouden later nog wel volgen. Aurora was meer benieuwd naar hoe het met Yasmin zelf ging.

Yasmin leek verrast te zijn door haar keuze, maar dat had Aurora ook wel verwacht. De blondine had natuurlijk niks meegekregen van haar intense struggle nadat ze met Morgan had gevochten. En al die keren erna dat ze naar een gym was gegaan, wat er nog maar twee waren geweest. Maar dat was genoeg geweest om de doorslaggevende factor te zijn, al had Thunder dat nieuws een stuk minder goed kunnen verwerken dan de rest. Hij hield van vechten en Aurora maakte een mental note dat ze anders Aydin nog wel eens zou vragen voor een gevecht zodra hij op haar niveau was. ”Als je bijna steeds in huilen uitbarst omdat je Pokémon verslagen op het veld liggen, dan kun je niet lang trainer blijven zijn,” zei ze met een zachte zucht. ”Het was natuurlijk prima als ze het goed deden en ik had ook wel strategisch inzicht, maar op een gegeven moment raakte ik in paniek als ik ze niet voldoende kon beschermen, tot op het punt dat ze het dan zelf op moesten lossen.” Ze glimlachte wat beschaamd. ”Ik denk dat researcher me gewoon meer ligt zodat ik me kan verdiepen in het opvoeden van Pokémon. Ik hoop ooit zelf wat Pokémon wat te mogen geven zodra ik genoeg ranks heb behaald om dat te doen, maar dat duurt nog wel even.” De mentale rust die ze had gekregen door de beslissing die ze had gemaakt, was eigenlijk al fijn genoeg. Ze luisterde aandachtig naar wat de blondine zei over haar doelstellingen en ze knikte glimlachend. Leaf keek behoedzaam naar de Chingling die vrolijk rondjes maakte, maar leek het niet eng of vervelend te vinden. Dat was al een goed teken. ”Heb je ondertussen al veel shows achter de rug?” vroeg ze. Ze kon zich niet herinneren of het de eerste show was waar Yasmin voor aan het oefenen was toen ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet*. Ze dacht van wel.