Tales of

Sinnoh

Ze was in het begin wat twijfelachtig geweest of ze wel in deze tunnel zou moeten gaan kijken of niet. Ze had een zaklamp bij en had zowel Ellie en Luxie naast haar lopend, zodat ze zich toch ietsje zelfzekerder voelde terwijl ze hier in zou gaan. Het was pikkedonker maar ze had een zaklampje bij dus dat moest wel goed komen, al leek de straal van het licht niet heel erg ver te komen. Het kwam wel goed, het kwam wel goed. Als er iets fout mocht gaan dan had ze tenminste Ellie en Luxie naast haar. Beiden leken super kalm te blijven, waar ze wel bewondering voor had. Zelf was het meisje ietsje onzekerder, niet goed wetende wat deze plek was of wat ze hier kon tegenkomen. Alles dat ze nu wist was dat het een plek van duisternis was en ze had geluk gehad een zaklamp mee te nemen. Deze plek was sowieso al een beetje lastig wennen. Het leek allemaal zo snel te gaan van hun ouders gedag te zwaaien en dan op te splitsen van haar zus om hier in het oosten van Sinnoh te verblijven. Maar misschien was dit allemaal zo slecht nog niet, het ontdekken van alles gaf inmiddels een unieke ervaring, toch?

Terwijl ze doorstapte kwam er opeens een oudere man in beeld. Was het normaal om oude mensen te vinden in deze tunnel? Misschien wel, misschien niet, zij kon het in ieder geval niet weten. De man kwam naar haar toe al leek het zeer moeizaam te gaan. Nadat ze een tijdje stil heeft gestaan en de man dicht genoeg in de buurt kwam, vroeg hij haar of ze wilde meezoeken naar zijn verdwenen wandelstok. Het was wel begrijpelijk waarom je hier een wandelstok kon kwijt raken maar ze had toch eerder iets anders verwacht te vinden in de tunnels. “Uh.. ok”. Met haar zaklamp zocht ze eerst even rondom haar maar ze bleek niet meteen iets te vinden behalve de muren en de grond. Haar hazelgekleurde blik ving wel Ellie op, die naar haar aan het kijken was. “Ellie”, ze aaide met haar hand over het kopje van de bruine vulpix terwijl ze gebukt was. “Zou jij kunnen helpen met het vinden van deze man zijn wandelstok?”. Ze wist zelf dat Ellie een betere speurneus was dan zijzelf, met haar goede reukzin die in dat kleine neusje van haar was gestopt. Ellie kwispelde even met haar staarten voor ze aan de broek van de oudere man snuffelde en er vandoor ging.  Zo, nu was het gewoon wachten zeker? Ze zag hoe de bruine pokémon uit het beeld verdween van haar zaklamp en hoopte even dat ze veilig zou terugkeren.

Het duurde eventjes en ze had de hele tijd naar Luxie zitten gluren die met haar grote blauwe oogjes naar de richting aan het staren was vanwaar Ellie verdween. Maar uiteindelijk kwam ze toch nog in beeld met een lange, bruine houten stok in beeld die een beetje gekromd was op de ene uiteinde. Een wandelstok dus. Het meisje bukte zich en wreef even haar blondbruin haar uit haar beeld voordat ze de stok uit Ellie’s bekje trok en het uitstak naar de oudere man. “Is dit de stok die je zoekt?”, vroeg ze, starend naar de bruine stok waar een beetje kwijl opzat van Ellie. Niet heel erg schoon maar als het de juiste was dan was dat in ieder geval al een probleem minder.