Tales of

Sinnoh

Hij zat ergens tegen de basis van een windmolen aan te leunen. Heel in de verte hoorde je het zachte 'zoef, zoef' wat de wieken maakten als ze rond draaide. Alaric zat zoned out voor zich uit te staren. Hij had zijn Vaporeon uit haar bal gelaten om te spelen. Samen met Ash en zijn Kage. De Charizard vloog vrolijk rond om zijn vleugels te strekken nu hij de ruimte had en zijn Gengar was druk met Vaporeon uitleggen hoe Shadow Punch werkte. Hij had nu even de tijd om een beetje te dutten na een nacht slecht slapen. Er waren niet veel mensen, hij had in de verte een meisje zien lopen maar verwachtte niet dat-

Alaric keek naar zijn Vaporeon, die niet langer interesse in het verhaal wat zijn Gengar had staan houden. Die rende nu in een streep op het meisje af, vrolijke geluiden kwamen uit het beest in een soort begroeting. "Salem!" Alaric kwam overeind. De Vaporeon hoorde hem niet - of deed alsof - en rende met volle vaart naar haar toe. Als ze maar niet - oh. Ze ging ook nog tegen haar op springen. Alaric was ondertussen al er heen aan het rennen, maar het leed had al geschied.

Alaric was zeker niet op tijd bij het meisje om zijn Vaporeon nog te stoppen. Ze was al gevallen toen hij bij haar kwam te staan. Salem leek op haar af te willen stappen om haar te begroeten nu ze zo dicht bij de grond was, maar haar Minun dacht daar anders over en begon te vonken naar zijn Pokemon toe. "Salem, kom terug. Kijk wat je doet. Je maakt iedereen boos met je wilde gedrag." zei hij streng. De Vaporeon droop snel af naast zijn been. Die had geen zin om een schok te ontvangen. Alaric stak een hand uit naar het meisje om haar overeind te helpen. Hij had haar gewoon op kunnen pakken, maar dat vond hij een beetje ver gaan bij iemand die hij niet echt kende. "Sorry dat Salem tegen je aan sprong, ze is heen enthousiast als ze nieuwe mensen ziet." legde hij uit. "Ik ben Alaric trouwens." Misschien wel zo netjes om je voor te stellen om minder eng te lijken. Hij had niet gewild dat ze tegen de grond gesmeten zou worden door zijn Pokemon. Salem moest nodig nog een cursus 'niet-tegen-mensen-springen' hebben. Hoewel hij het niet erg vond, waren er genoeg mensen die het niks vonden. Of te instabiel waren.

Ze pakte zijn hulp aan en toen ze haar hand in die van hem legde hielp hij haar overeind te komen. Haar hand was zo klein geweest in die van hem. Ze was sowieso niet zo heel lang, beetje de size van Myrddin gokte hij. "Waar zeg je sorry voor? Het was mijn fout, ik ben degene die mij moet verontschuldigen." klonk er lachend. Ze leek heel erg verlegen. Haar stem was heel zacht geweest toen ze tegen hem sprak. Alaric keek even kort naar zijn Vaporeon, die nu eindelijk iets rustiger deed en de Minun van het meisje wou inspecteren. Ze stelde zichzelf voor als Reyne, haar wangen waren helemaal rood gekleurd. Cute. Haar Minun liet echter weten dat hij ook voorgesteld wou worden, op een subtiele manier. Celeste heette de kleine muis. "Schattig," zei hij tegen haar Minun. Hij wou een hand uit steken om de Pokemon te aaien, maar wist dat deze net nog heel boos was geweest op zijn Vaporeon, dus of het een goed idee was wist hij niet. "Ben je een trainer?" besloot hij toen maar te vragen om iets van een gesprek aan te knopen met haar. Hopend dat ze iets minder verlegen zou worden als ze even stonden te praten.

De Minun leek precies het tegenover gestelde van het meisje. Het beestje was totaal niet angstig om zichzelf kenbaar te maken en had zich ook meteen willen verdedigen tegen de 'aanval' die op hen uitgevoerd werd. Reyne leek daarentegen liever door de grond te zakken nu of te verdwijnen. Toen hij zijn vraag gesteld had kon hij voor heel kort in haar blauwe ogen kijken voordat ze weer wegkeek. Hij was zelf als kind ook zo ontzettend verlegen geweest, maar was hier overheen gegroeid met de jaren. Bij haar was het blijven plakken en eerlijk? Het zag er wel schattig uit. Reyne vertelde dat ze een coordinator licentie had. "Het klinkt alleen niet alsof je er zo heel erg blij mee bent?" stelde Alaric toen hij haar toon gehoord had waarop ze het verteld had. Toen gokte ze dat hij een trainer was. Alaric knikte. "Klopt. Die grote lompe gozer daar achter is Ash, mijn Charizard. Hij is gek op rondjes vliegen sinds hij zijn vleugels gekregen heeft." hij moest iets lachen toen hij het vertelde. Het had een paar weken geduurd voordat Ash het vliegen helemaal goed onder controle had gekregen. "Heb je nog meer Pokemon buiten je Minun?"

Hmm. Reyne pakte haar Minun van haar schouder en besloot hem vast te houden. Ze vertelde dat ze er niet heel goed in was, en dat het vooral de droom van haar ouders was dat ze een coordinator zou worden. Hmm. Klonk bekend. "En wat zou jij het liefste doen?" besloot hij toen te vragen met een grijns. Als ze coordinator zijn niet leuk vond was er toch vast wel iets anders waar ze een passie voor had. Ze verzekerde hem echter wel dat het allemaal goed zou komen. Hij knikte. "Je zal vast een goeie coordinator worden. Die dingen hebben tijd nodig." zei hij met een knipoog. Hij was ook geen perfecte trainer. Maar Alaric had het gelukt dat je strategieën en technieken nog uit boeken kon leren. En daar had hij vakken voor op school gehad. Toen keek ze naar zijn Charizard. Of het zijn eerste Pokemon was. "Ja zeker. Ik heb Ash opgehaald bij professor Hazel toen hij nog een Charmander was," hij was heel trots op zijn dikke draak. Alaric draaide zich om. Ash was iets verder weg van hem, maar zou wel komen. Hij zette twee vingers in zijn mond en floot hard. De Charziard keek meteen op, spreidde zijn vleugels en kwam met een noodgang op hun afgestormd. Hij stopte op tijd, kantelde zijn vleugels zodat hij zou landen en streek naast Alaric neer. "Je mag hem wel aaien als je wilt." zei hij met een knik van zijn hoofd naar zijn Pokemon toe. "Hij is heel lief."

Het meisje was even stil terwijl ze na dacht over zijn vraag. Haar blik ging even over de Minun, alsof die alle antwoorden had. Maar uiteindelijk besloot ze toch te zeggen dat ze het niet wist. Alaric haalde kort zijn schouders op. "Misschien komt dat met de tijd wel, op een podium staan is ook wel even wennen." hij had het zelf nog nooit gedaan, maar het leek hem wel een vrij hoge drempel om ineens op een podium te moeten voor allemaal mensen die je niet kende. Reyne merkte op dat zijn Charizard er gelukkig uit zag. Toen Ash eenmaal bij hun was besloot hij daar op te reageren. "Ik doe erg mijn best om dit enorme beest happy te houden." hij duwde zachtjes tegen de arm van zijn Charizard aan, die met een poot naar hem zwaaide. Hij was misschien een beetje wild hun kant op gekomen, Reyne leek er iets van geschrokken te zijn. Toch leek ze zich te herpakken toen ze de wang van zijn Pokemon aaide. Die boog met alle liefde wat lager met zijn hoofd zodat ze er goed bij kon. Alaric was nooit zo van het aaien en gek doen, dus Ash pakte alle aandacht die hij kon krijgen. "Aandachtzoeker." merkte hij met een grijns op naar Ash. Die was helemaal in zijn nopjes dat hij iemand gevonden had die hem leuk vond en wou aaien. "Wil je anders een foto met hem?" ze zat met zulke grote ogen naar zijn draak te kijken, misschien vond ze dat een leuk idee. Hij had zijn Holo Caster toch in zijn zak zitten, foto was zo gemaakt. En die kon hij dan naar haar toe sturen via Chatter of iets anders. Winwin.

Reyne was helemaal druk met Ash aaien en de draak ging er helemaal in op. Hij deed ook helemaal niet boos toen haar Minun tussen zijn vleugels plaats nam. Het beestje woog niks, dus hij kon daar best zitten. Ze knipperde even kort verbaasd op zijn idee, maar leek er niet tegen in te zijn. Alaric kreeg een grijns op zijn gezicht en viste zijn Holo Caster uit zijn zak. "Ash ziet er heel groot en eng uit, maar hij is een sucker voor aandacht." merkte hij op. Leek bijna alsof het beest een chronisch aandacht te kort had. "Ash, ga is.." Maar de Charizard snapte meteen wat er van hem verwacht werd. Hij spreidde zijn vleugels achter Reyne langs en ging groot staan, schuin achter het meisje. "Fotomodel." Alaric kon er wel om lachen. Hij maakte met zijn Holo Caster een foto en liet die zien aan haar. "Zal ik hem naar je toe sturen?" meteen een kans om haar nummer te scoren. "Je mag ook wel op zijn rug zitten als je dat durft? Of een stukje vliegen?" hij had nu een paar keer geoefend er mee en het ging prima. Ash pakte alles snel op en volgde netjes commando's op.

Ze was helemaal verliefd op zijn Charizard, en hij zou zweren hij ook op haar. Want Ash was zich compleet aan het uitsloven voor het meisje om haar aandacht te krijgen. De echte simp. Ze kleurde rood toen hij haar nummer vroeg om de foto te sturen. Hij wou nog iets zeggen als 'hoef je je niet druk om te maken, ik doe er niks geks mee'. Maar dat zou alleen maar raarder klinken. Dus hij besloot niks te zeggen terwijl ze haar Holo Caster pakte.

De nearby functie van haar device werd aangezet en hij zou die van haar moeten kunnen vinden. Hij vond haar - ze waren de enige die hier stonden dus dat was niet lastig - en stuurde de foto die net gemaakt was haar kan op. Alaric luisterde toen ze terug leek te krabbelen van zijn verzoek. "Nou, belasten zou ik me niet heel druk om maken. Hij kan mij ook hebben," hij klopte de grote draak op zijn schouder. Die liet een goedkeurende kreet horen. "Maar ik snap het wel als je het te eng vind. Hij kan wel heel hard gaan." was misschien ook iets teveel van het goede. "Woon je hier in de buurt?" besloot hij toen te vragen.