Tales of

Sinnoh

Terwijl het puntje van d'r tong uit d'r mondhoek stak, plakte ze de pleister op haar gezicht en keek met een tevreden gezicht in de spiegel. Een glimlach verscheen op haar gezicht en haar gekleurde ogen fonkelde vrolijk. Ze was er klaar voor vandaag, vandaag zou ze aan het werk gaan als een echte researcher hier in Sinnoh. Ze moest alleen nog eventjes langs de Professor om haar pokémon op te gaan halen, iets waarvoor ze zich op dit moment klaar voor aan het maken was. Ze greep haar spullen vaneen tafeltje af, sloot de deur achter zich en liep de straat op. De wind speelde in haar haar en ze keek eens goed om zich heen. Het zou een goede twintig minuten duren voordat ze bij de professor zou zijn, dus moest ze er maar eens tempo in gaan maken.
Met een skip in haar stap, wandelde ze in de richting van het lab, waar ze vrolijk naar binnen toe liep en over de rand van de desk hing. Er liep een grote, iets wat crooked smile over d'r gezicht heen, terwijl haar voorgevel nog net niet in het gezicht van de vrouw achter de balie hing. "Ik kom voor m'n starter," zei ze vrolijk. Ze keek de vrouw niet eens aan, maar langs haar heen naar het kamertje erachter. De kamer waar ze naar toe gestuurd werd uiteindelijk. "Thanks!" zei ze vrolijk, terwijl ze er heen liep en vrolijk overal doorheen ging neuzen, wachtend op haar starters.

Haar ogen glinsterde toen de drie pokéballs op tafel werden gezet en één voor één werden open gedrukt. Haar gezicht lichtte op toen ze de pokémon zag, al zat er een kleine dumper in toen ze de tweede pokémon zag. Oké, die was uitgesloten, sowieso. Maar die andere twee, ze waren alle twee goede opties. Sterke opties, opties die haar zouden kunnen helpen met haar uiteindelijke doel. Nu moest ze alleen nog bedenken welke ze wilde hebben. Beide waren pokémon die niet zo sterk waren in het begin, maar monsters waren als ze eenmaal evolueerde. Probleem was, dat het beide op vrij laat level pas was. Alysta keek doordringend naar de twee pokémon voor haar, waardoor het erop begon te lijken dat de professor geïrriteerd begon te raken met haar getreuzel. Uiteindelijk liet ze haar blik glijden op de Dreepy, die op haar afschoot en zich te goed deed op haar hoofd. Oké, als dat geen teken was, dan wist ze het ook niet meer. "Deze," zei ze vrolijk, pakte de pokéball en liet de pokémon terugkeren. Ja, dit was de juiste keuze. Ze wist 't gewoon.