Tales of

Sinnoh

Alain wierp een laatste blik in de spiegel en knipperde even. Het voelde alsof hij zijn gezicht niet zonder blauwe plek of pleister had gezien voor weken. Zo heel lang was het niet eens. Het was vreemd om te bedenken dat het zo kort geleden was dat Cas was aangevallen in de supermarkt, bedacht hij zich terwijl hij uit de badkamer stapte. Tweekleurige ogen gleden even naar de ander en hij haalde even diep adem. De afgelopen dagen was druk geweest met visite, maar Alain had zijn best gedaan om dat buiten te doen. Zo kwam hij de deur uit, zoals van hem verwacht werd, en had Cas even rust. Hij voelde zich nog steeds schuldig voor alles, maar hij wilde niet nog vaker sorry zeggen, voor hij in een sorry zou veranderen, zoals Cas zo mooi had gezegd.

“Ik eh—” De deurbel ging voor hij zijn zin af kon maken. “Ik ben straks terug,” mompelde hij, voor hij zich naar de deur zette. Vandaag had hij een blauwe hoodie aangedaan, de mitella met zijn gebroken pols eronder verstopt. Zijn andere arm, welke meerdere schaafwonden had, was zo ook fijn gecovered. De witte, grote eilandpleister langs zijn oog, onder de langere pluk haar, kon hij weinig aan doen. Maar… Zo kon hij er erger uit zien. Er was al iets meer kleur op zijn wangen en het hielp dat alles verborgen was onder de blauwe hoodie. Als iemand zou zien hoe zijn bovenlijf eruit zag op het moment…

Opnieuw nam Alain een moment voor zichzelf voor de voordeur, haalde hij een paar keer diep adem en herinnerde hij zichzelf eraan wie er voor de deur stond. Het was Angie maar. En waar hij zenuwen voelde bij het idee, wist hij ook dat Angie hem nooit kwaad zou doen. Hij viste zijn jas van de kapstok en sloeg deze losjes over zijn schouders, waarna hij de deur eindelijk opende.

Angie.

Zijn lichaam bewoog voor zijn hoofd de kans had om door te hebben wat er gebeurde. Nog voor hij zich kon bedenken, had hij haar naar zich toegetrokken met zijn ene vrije hand en sloeg hij deze om haar schouders heen. Zijn ribben staken bij de beweging, maar het was een pijn die hij langzaamaan leerde te negeren. Belangrijker was dit.

Hij had zichzelf al die tijd gezegd dat hij oké was. Wat een fucking grap.