The strong eat the weak, that's the way of the world
60
124
CHARACTER INFO
OOC INFO
Een dun laagje vorst kleefde aan de wereld, condens kwam in wolkjes uit zijn keel. Voor Yashu was de winter zijn favoriete seizoen. Snijdende wind op zijn wangen, warme koppen koffie en dikke truien weer was wanneer hij in zijn element was. Anders dan wanneer hij in de zomer al zijn kleding al uit had getrokken en nóg verging van de hitte. Karma trippelde schuin achter hem en stopte af en toe om te ruiken aan een straathoek of lantaarnpaal. Het was al donker buiten, de wolken hingen laag en zorgde voor een spookachtige mist die tussen de gebouwen hing. Hij stak zijn hand net in zijn jaszak om een pak sigaretten tevoorschijn te halen, toen die tussen zijn koude vingers door glipte en op de grond viel. Met een zucht bukte hij en raapte ze op- om verbaasd op te kijken toen hij iemand een kreet hoorde slaken. Karma spitste haar oren en blafte binnensmonds, maar reageerde verder niet. Zulke taferelen waren hem niet heel ongewoon in de grote stad en meestal was het gewoon beter om het te negeren voor je met een mes in je nek eindigde. En dat deed hij dus ook, gemoedelijk door wandelend in het licht van de straatlantaarns.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Alain balde zijn vuist terwijl hij het ziekenhuis uit liep en liet een opgeluchte zucht klinken. Een uur had het geduurd voor de dokters eindelijk accepteerden dat hij het ziekenhuis niet ging verlaten met dat verdomde gips. Niet als hij al wist dat z’n ouders op z’n minst een foto wilden - en waarschijnlijk gingen verplichten dat hij langs kwam. Hij wist dat hij stom bezig was. Hij wist dat hij gewoon tegenover ze moest gaan staan en moest zeggen waar het op stond. Wat was het ergste wat er kon gebeuren? Ze zouden teleurgesteld zijn, maar nooit boos. Ze werden niet boos. Ze probeerden hem te fixen, alsof hij nooit genoeg was geweest.
Aan zijn zijde een Buneary, de kleine wit met blauwe Pokémon tevreden met de buitenlucht. Het was al kouder gezien de zon was gevallen en Alain sloot zijn jas iets steviger om zich heen, terwijl hij over de straat begon te lopen.
Er zou vandaag heus niets mis gaan. Hij ging gewoon naar huis, kroop in bed en bereidde zich mentaal voor op de feestdagen.
Misschien hadden jullie toch wel moeten luisteren naar het gegil. Ken je van die grote mooie steigers die rond een gebouw kunnen staan? De metershoge en brede steiger voor het gebouw naast jullie hadden ze beter kunnen opbouwen. Aka, hij begint in een heel rap tempo in te storten.
The strong eat the weak, that's the way of the world
60
124
CHARACTER INFO
OOC INFO
Het geluid sloeg in als een donderslag toen de steiger met veel geweld loskwam van het gebouw en naar beneden brokkelde. Yashu had schuin ernaast gelopen en rende opzij maar het mocht niet baten. Een groot stuk lande recht voor hem, miste hem nog een haar na waardoor hij achteruit wankelde en bijna werd verbrijzeld door een tweede stuk. De realisatie dat hij waarschijnlijk ging sterven raakte hem abrupt en gaf hem de kracht nodig om niet te verstijven van angst maar in beweging te komen. Hij rende weg van het instortende gevaarte, hoopte uit alle macht dat niet een stuk uit de lucht zou komen zeilen en hem zou verbrijzelen, en sprintte door. Zijn voet bleef haken achter een gevallen stuk ijzer, hij struikelde en viel en voelde hoe een scherpe pijn door zijn rechterarm schoot. Hij kneep zijn ogen dicht en kaken stijf op elkaar en probeerde overeind te komen toen hij het zag vallen. Een stalen balk die hem verbrijzeld zou hebben als die niet achter wat andere brokstukken was blijven haken. Met veel geweld knalde de stalen balk tegen de twee stukken op en bleef op een halve meter boven hem steken.. Hij hoorde Karma hoog keffen wat betekende dat zíj in ieder geval niet dood was. Hij betrapte zich erop dat hij dat best wel jammer vond ergens ..
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Gegil klonk en Alain kwam tot stilstand, verward door het geluid. Waar kwam dat vandaan? Voor een moment zochten zijn ogen de omgeving af, tot hij blikken omhoog geworpen zag worden. Hij zette een stap opzij, zich nog onbewust van het dreigende gevaar, en richtte zijn tweekleurige ogen op de steigers langs het gebouw.
Oh.
Er was geen tijd om weg te komen van de positie waarin hij zich begaf. In plaats daarvan zakte hij naar de grond, sloot hij zijn Buneary in zijn armen en beschermde hij het kleine konijntje met zijn hele lichaam. Hij hoorde hoe metaal naar beneden kletterde, hoe mensen harder begonnen te gillen… Dit was het. Tranen stroomden over zijn wangen, terwijl hij de Buneary dichter tegen zich aan duwde en de paniek over zich heen liet komen.
Maar er gebeurde niets.
Seconden voelden aan als uren, maar niets leek te gebeuren. Alain keek verbaasd omhoog en vond een groen-blauw schild wat om hem en de Buneary heen was gecreëerd. Protect. “Oh, Arceus,” liet hij uit, waarna hij de Buneary opnieuw dichter tegen zich aan trok. Zij liet een vrolijk kreetje horen, waarna ze blauw begon te groeien. Alain liet Lara los en zakte naar achteren op de grond, waarna het schild verdween. De Buneary groende enorm, haar oren verlengden en hingen omlaag. Lange benen werden gevormd en… daar stond een Lopunny.
Het leek erop dat… Nee, het was hier niet stabiel. Ze moesten alsnog weg hier. Het leek er echter op dat met alles wat van het schild om hen heen was gevallen, er geen enkele manier was om hier weg te komen zonder—
Gekef klonk niet ver van hen vandaan. Als er iemand hulp nodig had… “Is daar iemand?”
The strong eat the weak, that's the way of the world
60
124
CHARACTER INFO
OOC INFO
260 words
oh the mistery, everybody wants to
be my enemy
Met op elkaar geklemde kaken hield Yashu zijn pijnlijke arm tegen zich aan en werkte zichzelf overeind op zijn knieën. Een dikke laag stof onttrok de steigers uit het zicht maar hij hoorde meer gekraak wat betekende dat de rest spoedig naar beneden zou komen. Luid vloekend gooide hij een paar Mandarijnse scheldwoorden naar Karma. Rotbeest moest haar kop houden- Zijn gedachten werden afgekapt toen een van de stalen balken boven hem weggleed en naar beneden viel. Hij rolde nog net op tijd opzij en voelde de grond trillen toen het staal neerkwam enkele luttele millimeters naast zijn voet. Yashu kreunde en begon weg te hobbelen maar zijn voet bleef wederom haken achter een stuk puin en hij struikelde opnieuw. Ditmaal viel hij op zijn schouder en hij voelde direct dat het mis was. Toen hij erop landde, schoot er zo’n felle, withete pijn doorheen dat het wit werd voor zijn ogen en hij schreeuwde. Met beverige ademhalingen hield hij zijn ogen stijf dichtgeknepen om langzaam weer tot zichzelf te komen. Een natte neus veegde langs zijn wang en instinctief schoot zijn hand uit om het ding weg te slaan- maar zijn pijnlijke schouder schoot een doodsteek door hem heen en hij bleef opgekruld liggen. Karma kefte zacht. “Je hebt geluk dat deze arm verkloot is.” Mompelde hij. Het gegrom wat uit haar keel opsteeg, leek van het diepste van haar tenen te komen. Yashu had zijn ogen nog gesloten en verwachtte dat ze hem elk moment kon aanvliegen, niet wetende dat ze gromde naar het figuur die hem benaderde.
