Tales of

Sinnoh

Het was nu officieel tijd voor hem om onbekend terrein te gaan verkennen. Tenslotte had hij nu Pollen, de cottonee die hij van professor Hazel had gekregen, wat betekende dat ze nu eindelijk samen op pad konden gaan. Hij had ervoor gekozen om gewoon naar route 202 te gaan en zo weer verder. Tenslotte zou hij nog moeten kijken waar hij de eerste quest zou kunnen halen voor de Crescent moon. In ieder geval had hij dat nog niet helemaal uitgevogeld, maar dat zou wel goed komen met de tijd. Voor nu kon hij eerst de band met Pollen opbouwen en wie weet zouden ze een ander maatje erbij vinden, maar dat was niet per se hetgeen waar hij op het moment naar op zoek was. Ze moesten deze route door zien te komen om zo ooit bij de volgende stad uit te komen tenslotte.

Een zigzagoon kwam in hun pad en voor een moment hield hij halt, de Cottonee naast hem had haar blik op de pokemon gericht, maar leek er niet heel erg in geïnteresseerd in te zijn. Hij had er zelf ook niet het juiste gevoel bij, ondanks dat het wel leuk kon zijn om een pokemon te hebben die bereid was om zo speels te zijn. Maar dat was misschien niet helemaal wat hij nodig had op het moment. Hij knikte dan ook kort naar Pollen, begrijpende waarom ze er zo over dacht en besloot om de zigzagoon niet te volgen. Misschien was het een beetje oneerlijk tegenover de zigzagoon, maar hopelijk vond hij het niet al te erg dat ze hier niet op in zouden gaan.

De zigzagoon hadden ze met rust gelaten en hopelijk niet al te teleurgesteld achtergelaten. Het bleek dan ook maar goed te zijn, want al snel hoorde hij huilen en kwam er een meisje zijn kant op gerend. Misschien had hij haar wel gemist als hij achter de zigzagoon aangegaan was en dat had hij hemzelf eerlijk niet kunnen vergeven. Hij liet zijn blik kort naar Pollen gaan, welke nieuwsgierig naar het meisje leek te kijken. Ze vertelde hun dat haar purrlion in een boom vast zat. "Waar is deze boom?" Want natuurlijk kon hij nu niet meer weglopen zonder haar te helpen. Als hij de boom zou zien, dan kon hij bepalen of hij er zelf in kon klimmen om de pokemon eruit te halen of dat hij iets anders zou moeten bedenken.

Het meisje leidde hem naar de boom toe waar de Purrloin in zat en hij liet zijn blik naar boven gaan om te zien dat de pokemon blijkbaar op de allerhoogste tak zat. Tot zo hoog zou hij nooit kunnen klimmen zonder zelf uit de boom te vallen. De takken zouden hem nooit dragen, dus liet hij zijn blik kort naar Pollen gaan. Zou zij de Purrloin kunnen overtuigen om zelf naar beneden te klimmen? Dat zou het beste zijn. "Pollen, zou je kunnen kijken of je de Purrloin naar beneden kan begeleiden?" Misschien als de cottonee de purrloin de weg naar beneden kon laten zien door de takken aan te wijzen. Want anders zou hij misschien toch echt zelf een poging moeten doen om die boom in te klimmen. Pollen liet een bevestigend geluid horen en begon hoger te zweven tot ze ter hoogte van de Purrloin was en begon daar geluidjes te maken en van tak naar tak te zweven, proberende duidelijk te maken hoe de purrloin naar beneden zou kunnen gaan.

Gelukkig leek het de cottonee te lukken om de purrloin te overtuigen om naar beneden te komen. De pokemon stond dan ook niet veel later weer met al haar poten op de grond en tevreden keek hij naar het meisje en haar pokemon. "Lijkt erop dat we geluk hebben." Sprak hij met een glimlach. Het meisje was hem duidelijk dankbaar dat hij haar pokemon naar beneden had weten te halen en hield haar handen op naar hem waar een sun stone in lag. Met grote ogen keek hij van de steen naar cottonee. Dit was precies wat ze nodig zouden hebben als ze cottonee wilden laten evolueren. "Dankjewel," Sprak hij dan ook en nam de steen aan. Ze namen afscheid van het meisje en hij keek nog bedenkelijk naar de steen. Hij zou het juiste moment moeten gaan vinden om dit te gebruiken, maar dat was nog niet nu.