Tales of

Sinnoh

Fall seven times, stand up eight.

Hij had met zijn Holocaster in zijn handen gestaan, klaar om Lyan te bellen en te vragen of hij mee had gewild naar het festival. Maar hij had het idee dat hij te opdringerig aan het worden was. Ze zagen elkaar eigenlijk alleen maar bij festivals, vooral omdat hijzelf druk was met zijn onderzoeken en alles. Binnenkort moest hij immers ook weer een stage gaan opzoeken, iets waar hij niet echt thrilled over was. Vince zuchtte en had de Holocaster weer weggestoken, terwijl hij zachtjes leunde tegen Winnie aan. De Floatsel sloeg haar armen over hem heen en hij voelde hoe warmte hem omwikkelde. Een gezoem steeg op rond zijn hoofd en op zijn schouder ging een kleine roze Cutiefly zitten. Een pokémon die hij al te lang in zijn PC had zitten en nu eindelijk het daglicht kon zien. Vince had besloten om zijn pokémon team wat om te gooien en had nu nog maar vier pokémon bij zich, in plaats van de gebruikelijke zes. Naast Winnie en Charlotte, had hij Lily altijd bij zich, maar die nu in haar ball gebleven was en Shealan, de Ralts aan wiens bond probleem hij nog steeds aan het werken was. Het zou niet lang meer duren voordat hij zou evolueren en hopelijk zou hij dan direct het bond probleem kunnen oplossen. Dit betekende echter wel dat hij de Ralts nu weer in zijn handen had. Hij gaf de pokémon een aai over diens hoofdje heen, voordat hij tegen Winnie zei dat ze verder zouden gaan. Het was tijd om te kijken wat er op het festival te zien was.
Vince keek om zich heen, hij had het niet zo op de meeste dingen die gedaan werden, maar het Christmas Dinner had zijn aandacht getrokken. Of nou ja, hij had honger, dus dat hielp. De jongeman liep achter zijn neus aan, niet hebben gemerkt dat er een meisje in zijn richting kwam gewandeld. Schouder tegen schouder, warmte over zijn jas heen. Vince knipperde met zijn ogen en het duurde een paar tellen voordat hij registreerde wat er precies gebeurde. Toen verscheen het schaamrood hem op de kaken toen hij zag dat het 1) een meisje was, 2) ze tegen hem aan was gelopen en 3) de warme vloeistof probeerde door zijn dikke, maar niet waterdichtte jas probeerde te komen. Shaelan reageerde op de situatie door zijn armpjes uit te strekken en te beginnen aan een Hypnosis aanval, om deze uit te voeren op het meisje. Winnie stak hier een stokje voor, door de Ralts af te schermen en Vince een knuffel te geven. Chaos, chaos was het.

Fall seven times, stand up eight.

Het was chaos om hem heen, maar zijn brein was volledig shut down. Alles om hem heen leek in slow motion te gaan, terwijl hij probeerde eruit te komen wat er precies aan de hand was. Hij knipperde met zijn ogen terwijl alles om hem heen gaande was. Totdat hij opeens met alle realiteit werd overgoten en het tot hem doordrong at zijn arm warm begon te worden, warmer dan dat het zou moeten. "W-wat?" stamelde hij, terwijl hij achteruit stapte en tegen Winnie aan terecht kwam. Shaelan in zijn armen keek eventjes omhoog, nieuwsgierig naar wat er aan de hand was. Hij had ongeveer gezien wat er gebeurd was. Het meisje was bezig met de wijn af te deppen. "S-sorry. I-ik h-h-h-had je niet ge-gezien," stamelde hij daarna, kijkend naar de rode vlek op zijn arm. "H-het s-spijt m-me." Echt, Vince, get a grip of yourself. Dit hoorde niet meer te gebeuren. Hij had er aan moeten werken, zijn social skills omhoog krikken. Dit hielp daar totaal niet mee. "S-s-sorry," mompelde hij nog een keer, zijn keel dik van emotie. "S-shealan p-probeerde je-je aan te v-v-vallen," verzuchtte hij vervolgens zachtjes. Hij pakte een van de servetjes en begon haar te helpen met het afdeppen van de wijn.

Fall seven times, stand up eight.

Het werd er alles behalve beter op en Vince wilde het  liefst door de grond zakken van schaamte. De jongedame voor hem zei hem dat hij rustig moest doen en dat alles oké was. Waarom was ze hier dan nog? Waarom rende ze niet gewoon weg, of iets in die richting. Oh for dear Arceus, waarom gebeurde hem dit ook altijd. Shaelan had zijn armpjes weer over elkaar geslagen en was zo te zien niet blij met het feit dat er geen aandacht naar hem toe ging, maar hij was niet meer bezig met proberen de dame te hypnotiseren, dus dat was een win in zijn boek. Winnie keek ook een beetje ongemakkelijk bij wat er allemaal gaande was en tikte hem aan om zijn aandacht te krijgen. Vince wuifde het weg, terwijl hij hard probeerde om eruit te komen wat hij moest gaan doen, toen het stil werd om hem heen en er gefluister te horen was. Zijn gedachten gingen even volledig de verkeerde kant op en snel probeerde hij zijn gedachten op iets anders te focussen, voordat hij doorhad wat er aan de hand was. Zijn blik ging omhoog, naar de mistletoe en hij wist van zichzelf dat zijn volledige gezicht knalrood werd toen hij zich herinnerde wat er ging gebeuren. Zijn hart klopte in zijn keel en stopte toen zijn arm werd vastgegrepen en lippen op zijn wang werden gedrukt. "Iep," kwam er zachtjes over zijn lippen heen, terwijl hij verstart en absolutely horrified voor zich uit staarde. Maar niets was zo erg als toen hij een bekende hand op zijn schouder voelde. De haartjes in zijn nek gingen overeind staan, zijn gezicht ging in één tel van rood naar lijkwit en hij voelde hoe zijn knieën het onder hem begaven. Nee, oh nee, oh nee, oh nee, oh nee, waarom nu, waarom hier, waarom hem!? De zachte "Vince" die hij hoorde liet zijn hart in ieder geval weer kloppen, versneld deze keer, waardoor het voelde alsof hij geen lucht meer kreeg. Piepend haalde hij adem, terwijl hij geschrokken omkeek, om Lyan daar te zien staan. "Lyan!?" piepte hij, geen aandacht meer bestedend aan het meisje dat bij hem stond. Shaelan strekte zijn armpjes uit naar de andere man, terwijl Winnie moeizaam van hem naar het meisje keek en haar hoofd schudde. Die zag de bui al hangen. "Help," kwam er nog piepend over zijnn lippen heen, voordat alles op zwart ging.