Tales of
Sinnoh

(Alain) Zwemmen in bacardi lemon - wo jan 05, 2022 4:52 pm

temporary sheet xx

Daar stond hij dan. Pastoria City was bedekt met een dikke laag sneeuw die glinsterde in het schijnsel van de straatlampen die in de schemering waren aangesprongen. Miko hield van de sneeuw want met de sneeuw kwamen kerstfeestjes, warme chocolademelk, dikke truien en een warme gezelligheid die hij zo fantastisch vond. Hij was helemaal opgebloeid op de kerstmarkt, en ook toen hij al dat mooie vuurwerk had mogen aanschouwen. Nog dagen daarna had hij van het bruisende gevoel in zijn buik kunnen genieten, als flauw bubbeltjeswater.

Momenteel voelde hij ook een bruisend gevoel in zijn buik, maar dat kwam absoluut niet door de nasleep van kerstmis. Een nervositeit die hem iet wat vreemd voelde. Waar hij meestal blij was en al snel zijn zorgen om zijn verloren geheugen had kunnen parkeren terwijl hij voor Myrddin zorgde, voelde hij nu een overheersende spanning, dan wel niet .. angst? Alain zou met hem een drankje komen doen. Alain. Dé Alain. De Alain waarmee Miko ooit een relatie had gehad. Hij had bijna de hele nacht zich intens lopen concentreren met zijn ogen stijf dichtgeknepen, filmpjes opgezocht op youtube hoe je verloren gedachten kon terughalen, meditatie en yoga gedaan met instructievideo's- alles om ook maar een flintertje van zijn oude herinneringen terug te halen maar het had niet mogen baten.

Dus daar stond hij dan. Capuchon van zijn dikke winterjas omhoog geslagen waarvan het nepbont zijn gezichtje omlijste als een krans, handenwringend, bleke ogen vernauwd van de zorgen die van zijn gezicht waren af te lezen.

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - wo jan 05, 2022 5:21 pm

Een drankje doen met Miko. Een wijs man zou ‘nee’ hebben gezegd. Waarom zou je immers een drankje doen met je ex als er iets nieuws in je leven net van start was gegaan? Het was stom en het voelde fout. Hij zou het dan ook nooit hebben gedaan, zou de situatie anders zijn geweest. Maar, Miko wist niets van hun verleden en Alain had beloofd dat hij zou helpen om herinneringen op te halen.

Er waren immers dingen die alleen hij van Miko wist. Ze waren close geweest en in de tijd had Alain geloofd dat er een toekomst was geweest tussen hen. Hij had het kunnen zien; oud en grijs samen. Hij had kunnen zien hoe ze samen wakker zouden worden, een kop koffie en een boek op een dag waar er geen plannen waren… De gedachte eraan creëerde een brok in zijn keel. Een deel van hem, een kleine stem in zijn achterhoofd, schreeuwde dat hij dat terug moest vinden. Dat hij zoiets nooit met iemand anders zou hebben.

Maar, wat hij met Cas had was… zo anders. Het was nieuw, fragiel en gecompliceerd. Hij wist niet of het ooit zo zou worden als dat het met Miko was, maar hij wilde het een kans geven. En daarom voelde het niet goed om vandaag naar Miko te gaan. Niet als de herinneringen van alles nog wel in zijn hoofd leefden.

En toch was hij hier. In zijn beige winterjas met de grijze sjaal eroverheen tegen de kou, wandelde de jongen door de sneeuw. Hij had zijn handen in zijn zakken en hield zijn blik strak op de witte grond gericht, alsof dat hem nog wat langer in zijn persoonlijke bubbel kon houden. Alles was goed. Alles was oké. Hij kon dit.

“Miko,” begroette hij de ander toen hij voor hem tot stilstand kwam. Tweekleurige ogen vonden de blauwe ogen en— Hij wist zeker dat zijn hart zich samen kneep en tegelijkertijd een sprong maakte. Alles wat er tussen hen was geweest en… waarschijnlijk nooit meer zou zijn ontnam hem voor een moment zijn adem, voor hij zijn keel schraapte en een zachte glimlach opzette.

Dit was een slecht idee.

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - vr jan 07, 2022 12:33 pm

Een figuur doemde om de hoek van een gebouw op en kwam zijn richting uit. Miko keek verwachtingsvol op maar het bleek maar een random voorbijganger te zijn die al snel afsloeg en een andere straat in sloeg. Miko liet een ademteug ontsnappen niet wetende of dat van opluchting of juist schrik was geweest. Hij stak tenslotte zijn handen in zijn zakken omdat hij zó bloednerveus was.

Tenslotte maakte een nieuw persoon zich los uit de menigte. Miko kon geen oogcontact met hem maken want zijn ogen waren op de grond gericht. Maar hij liep recht op Miko af. Er kon geen twijfel mogelijk dat het zijn ex was. Miko voelde hoe zijn paniek een kookpunt bereikte en zijn keel werd dichtgeknepen terwijl honderd twijfels door zijn hoofd schoten. Het is allemaal ook zo verwarrend! Dacht hij gefrustreerd. Hij kende Alain niet maar hij had het ooit wel gedaan dus eigenlijk kende hij hem toch maar wist hij dat zelf niet meer. Aan Alain zijn geheugen mankeerde niets dus hij was helemaal in het voordeel hier. Zijn passen kwamen naderbij, hoorde ze kraken op de sneeuw als het tikken van de klok. Een paar tellen gingen voorbij en toen was Alain bij hem, keek Miko op naar hem en kruiste hun ogen.

Over Alain’s gezicht schoten allerlei emoties terwijl Miko het gevoel had alsof hij zo licht als een veertje was. Hij liet een beverige adem ontsnappen terwijl hij Alain in de ogen keek. Het moment leek wel een eeuwigheid te duren terwijl hij hem aanstaarde met zijn lippen een beetje gescheiden. Zijn binnenste voelde als een zwerm bange vogels die net als zijn hart tegen zijn borst beukte. Miko besefte dat hij staarde en voelde hoe hij het plots heel warm kreeg toen al het bloed naar zijn hoofd steeg. “H-ho-.. ehh .. uh-” Hakkelde hij, zijn hoofd zo leeg als een schoongeveegd schoolbord. Hij had gewoon hoi willen zeggen. Gewoon 'hoi' maar hij kon alleen stom stamelen. Miko keek vlug weg, zo rood als een biet. Hij wilde ter plekke door de grond zakken. Hoe kon het plots zo warm zijn als hij buiten stond midden in hartje winter?

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - vr jan 07, 2022 1:22 pm

Het moment dat hun blikken kruiste, wist Alain zeker dat hij hier niet zou moeten zijn. Hij vouwde zijn armen over zijn borst en vertelde zichzelf dat het tegen de kou was, niet omdat hij zichzelf bij elkaar probeerde te houden in een situatie die hem niet toestond om uit elkaar te vallen. Hij herinnerde zichzelf eraan dat hij niet hier was voor zichzelf, maar om iemand te helpen die belangrijk voor hem was. Hij moest zichzelf staande houden, anders was hij niets waard.

De ander leek zijn tong kwijt te zijn en Alain toverde een scheve glimlach op zijn gezicht, waarbij hij één wenkbrauw optrok. “Het is oké,” verzekerde hij de ander. Hij legde zijn hand kort op de schouder van de jongen en kneep er even in, voor hij een stap naar achteren zette en zijn handen achter zijn rug vouwde. “Het is vreemd, is ‘t niet?” concludeerde hij. Zolang hij maar deed alsof alles oké was. Alles was oké, alles was oké, alles…

Hij wilde weg hier.

Misschien moest hij daar gewoon eerlijk over zijn. Misschien kon hij voor één keer ook egoïstisch zijn en kon iemand anders dit op zich nemen. Tweekleurige ogen richtten zich op Miko en hij opende zijn mond en—

“Zullen we naar binnen gaan?”

Hij kon het niet. In plaats van te doen wat zijn hele lichaam hem vertelde te doen, forceerde hij een zachte glimlach op zijn gezicht en keek hij in de blauwe ogen die hem ooit zo anders hadden aangekeken. En het ergste was nog… Nee, die gedachte kon hij er nu niet bij hebben. Hij haalde even diep adem en—

Hij kon dit.

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - vr jan 07, 2022 1:53 pm

Miko staarde naar de stoep waar ze op stonden en vond die plotseling toch zo heel interessant. Hij kneep zijn ogen stijf dicht toen hij Al vanuit zijn ooghoek zag bewegen. Hij zou vast weglopen en zeggen dat dit een fout was. Dat ze dit nooit hadden moeten doen. Hij zou- een zachte hand werd op zijn schouder gelegd en Miko opende verbaasd zijn ogen. Langzaam gleden zijn ogen weer terug naar Alain toen hij weer op keek. In Alain's ogen school geen teleurstelling of haat of andere onprettige emoties. Het kneepje die hij in zijn schouder voelde leek hem te helpen zich meer gegrond te voelen en hij voelde zelf enige spanning van hem afglijden. Langzaam en woordeloos knikte Miko op die veronderstelling. Hij voelde zelf een heleboel momenteel maar wist niet hoeveel daarvan ook van zijn gezicht was af te lezen. Miko knikte uiteindelijk en liep het terras over en naar binnen. Misschien was Alain wel een roker en wilde hij liever op het terras zitten bij de warme vuurkorven die ze tussen alle tafeltjes hadden aangestoken. Maar Alain rook helemaal niet naar sigaretten. Hij rook naar zoete bloemen ..

Het cafeetje was bescheiden met een verweerde houten bar waar een aantal stamgasten al aan zaten te zuipen, en tafeltjes waar verschillende mensen en stelletjes aan zaten. Miko voelde hoe hij nog steeds het erg warm had door zijn vreselijk gênante introductie en ging Alain voor naar het enige tafeltje bij het raam die nog vrij was. Hij nam plaats aan de tafel en probeerde ondertussen te bedenken waar hij zijn handen moest laten en waar hij heen moest kijken. Onwillekeurig gingen zijn ogen weer terug naar Alain alsof hij magnetisch was of zo. Hij was langer dan Miko met een vriendelijk rond gezicht en warme, donkere ogen die, nu dat Miko nog eens erin keek, tweekleurig waren. Alsof hij dat niet had opgemerkt de eerste keer toen hij als een domme gans had lopen staren. O- Miko cringde innerlijk en liet zijn blik weer vallen. Zijn ogen vielen op het menu die in een kleine houder tussen een pepervaatje en een rood kaarsglas waar een kaars vrolijk in flakkerde. Sfeervol was het wel en een tikkeltje- Miko griste het menu uit de houder en liet zijn ogen op de mok vallen waar zijn ogen meteen naar aangetrokken waren. “Chocolademelk met slagroom en kaneel!” Riep hij plots uit. Iets wat voor hij zijn geheugen verloor zijn favoriete warme drank was geweest. Hij knipperde even en keek Alain aan met een vage glimlach. “O- s-sorry .. Eh.. Ik heb deze laatst geproefd bij een kraampje op de kerstmarkt ..”‘ Besloot hij toe te lichten met een zacht stemmetje en een ongemakkelijk. O arceus, o hemel, o man, o-.. Awkward.

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - vr jan 07, 2022 3:23 pm

Alain deed zijn jas uit en hing deze over de stoel, waarna ook de sjaal over de stoel werd gehangen. Hij haalde een hand door zijn haar en trok zijn mouw weer over de brace heen, zodat deze minder op zou vallen. Miko wist dat hij was gevallen, maar als het goed is dacht de jongen nog dat hij gewoon ‘ongelukkig terecht was gekomen’. Gelukkig was het meeste inmiddels niet meer te zien en was hij er, al met al, redelijk vanaf gekomen. Als het niet voor Cas was, dan had hij dat mentaal waarschijnlijk niet kunnen zeggen.

Voorzichtig zette hij zich op de stoel neer en tikte hij zijn nagels kort op de tafel. Het was raar om hier samen te zitten en in plaats van naar Miko te kijken, voelde Alain zijn blik afdwalen. Hij staarde voor een moment uit het raam, verlangend naar het moment waar hij weer naar buiten zou kunnen stappen. Want ondanks dat hij de kou maar niets vond, was de verstikkende lucht die hier hing ook niets. Al lag dat waarschijnlijk aan de situatie en niet aan de locatie.

‘Chocolademelk met slagroom en kaneel!’ werd er plots uitgeroepen en Alain keek verbaasd op naar de jongen tegenover hem. Hij knipperde een paar keer terwijl hij zich probeerde te realiseren wat er was gebeurd. De ander leek net zo verbaasd en toen er werd uitgeroepen dat hij het laatst had geproefd… verscheen er toch een zachte glimlach op het gezicht van Alain.

“Ah… wacht,” besloot hij, waarna hij zijn Holo Caster erbij pakte. Hij zocht naar de foto’s van… Ah, ja, daar! Winter vorig jaar. Hij tikte een foto aan en hield het ding in de richting van Miko. “Chocolademelk. Altijd met slagroom en kaneel,” legde hij uit. Misschien dat de ander zichzelf dan nog wel kon vinden. Hij gaf hem de kans om de foto te bekijken, voor hij het ding weer uit klikte en op tafel neerlegde.

Zodra er iemand naar hun tafel kwam, liet hij opnieuw een vriendelijke glimlach zien; gemakkelijker dit keer. “Eén chocolademelk met slagroom en kaneel en voor mij… een irish coffee,” bestelde hij. Het meisje schreef het op, knikte en ging er weer vandoor.

Hij had de alcohol nodig als hij dit door wilde komen. Niet te veel, maar… Eén glas. Misschien twee.

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - di jan 18, 2022 4:00 pm

369 words

i'll cover you when the sky

comes crashing in

Automatisch gleden Miko’s ogen naar het raam waar sneeuwvlokken langs naar beneden dwarrelde. Op momenten als dit vroeg hij zich af of hij er goed aan had gedaan om dit te ondernemen. Hij wilde Alain beter leren kennen maar voelde toch een soort ongemakkelijke sfeer. Maar toen er een glimlach op Alain’s gezicht verscheen, voelde hij zijn binnenste een gekke beweging maken en ontspande hij meteen door Alain ook een glimlach terug te schenken. O, Alain pakte plots zijn holocaster tevoorschijn en begon te scrollen. “Wat heb je daar?” Vroeg hij nog toen Alain het schermpje al naar hem omdraaide.

Het voelde erg vreemd om een foto te zien van hemzelf die samen met Alain in warm uitziend winkeltje zat op een wel erg knus bankje met een beker warme choco met kaneel voor zijn neus, en daar totaal geen actieve herinnering aan te hebben. Hij glimlachte wat ongemakkelijk. “Wauw.. Ha, ik wist wel dat je niet loog over al die dingen maar om het nu toch te zien ..” Zijn stem dwaalde af en Miko ging wat achterover in zijn stoel zitten terwijl Alain de holocaster weer terugtrok.

Alain bestelde voor hen beide toen een serveerster langs hun tafeltje kwam. Maar ze vertrok ook weer en zo bleven ze weer met hun tweeën achter. Alleen waren ze niet gezien het kroegje vol zat met andere gasten, maar toen Miko zo naar Alain keek, gezeteld in hun kleine hoekje, voelde dat voor een tel wel zo. Tenslotte besloot Miko om het ijs te breken en gewoon recht voor zijn raap te komen ermee. “Oké..” Begon hij met een zucht. Hij vlocht zijn vingers op zijn schoot in elkaar en wenste dat het snel over was. “Dit is .. voor ons beide heel erg, ehm, tja, ongemakkelijk.” Het ongemakkelijke lachje wat volgde, onderstreepte dat. “Maar ik vind het wel fijn dat je toch met me wilde afspreken. Ik hoop dat we elkaar-” Nee, hij verbeterde zichzelf met een grimas. “Dat ik je weer opnieuw mag leren kennen.” Haa.. wat was het hier ineens warm, of lag dat aan hem? Hij besloot zijn blauwe ogen op een veilige plek te vestigen, starend naar een deuk in het hout van het tafelblad.

for Alain

some ooc notes can go here!

punki

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - di jan 18, 2022 5:22 pm

Het moest raar zijn, jezelf terugzien op een foto en weten dat het een andere versie van jou was die daar zat. Iemand die je zelf misschien nooit zou ontmoeten. De herinneringen die Miko zijn hele leven hadden gemaakt waren nu beperkt tot foto’s, alsof ze niet langer van hem waren. Een zwaar gevoel zette zich in Alain’s borst bij de gedachte dat zoiets ook bij hem kon gebeuren. Als hij al zijn herinneringen aan de jongen voor zich zou verliezen, aan de vrienden die hij had, zijn zusje, Cas… Nee. Hij kon zich het niet voorstellen. En dat was waarom hij hier tegen beter weten in toch zat, omdat Miko door iets heen ging waarvan hij niet wist of hij het zelf aan zou kunnen.

Oké. Miko concludeerde dat dit voor hen beiden erg ongemakkelijk was, waarop Alain even geamuseerd humde. Dat was een understatement. Toen de ander echter zei dat hij hoopte hem opnieuw te leren kennen, voelde Alain zijn wenkbrauwen samen trekken. Hij slikte de brok in zijn keel weg en merkte niet eens hoe zijn blik iets verzachtte, zijn mondhoeken optrekkend in een voorzichtige glimlach.

Het was een slecht idee.

“Laten we daar dan maar mee beginnen,” besloot hij te zeggen. De twee drankjes werden voor hen neergezet en Alain nam een tevreden slok van zijn eigen koffie. “Misschien is het— Oké. Ik ben begonnen als Trainer vorig jaar. Door eh— Wat dingen heeft ‘t wat lang geduurd voor ik ‘t kon oppakken, maar ‘t begint ergens te komen,” besloot hij te vertellen. Dingen die pas gebeurden nadat Miko al uit zijn leven was. Als Miko hem wilde leren kennen, dan was het belangrijk om te weten dat er veel veranderd was.

“Ik werk in ‘n bar in Jubilife en ben momenteel in verhuizing naar een nieuw huisje in Sandgem Town.” Was dat het? Er was nog Cas, maar… Ah… “Wat doe je zoal?” vroeg hij geïnteresseerd. Het alleen thuis zitten bij Myr kon niet spannend zijn.

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - za jan 22, 2022 3:18 pm

457 words

i'll cover you when the sky

comes crashing in

De serveerster kwam terug met de twee drankjes en dat gaf Miko voor een tel het moment om op iets anders te focussen. Hij had uitgekeken naar zijn warme chocolademelk en toen de geur van slagroom en kaneel hem tegemoet kwam, humde hij tevreden voor hij een slok nam. Hij sloot zijn ogen een tel.. het smaakte zalig. Miko keek naar Alain en gaf een zacht knikje. Ze moesten ergens beginnen, nietwaar? Terwijl hij zijn handen om zijn stomende kop koffie hield, luisterde hij. Af en toe knikte hij. Hij vroeg zich af of Alain’s verwondingen iets te maken hadden met zijn verlate start als trainer, maar hij vroeg er niet naar. Miko had ook overwogen trainer te worden- maar dat had welgeteld drie minuten geduurd omdat hij simpelweg het niet over zijn hart kon verkrijgen pokémon op te dragen elkaar bewust pijn te doen. Toch zei hij: “Cool.” Met een zacht lachje. Hij meende het.

Verder werkte Alain in een bar in de stad waar Miko graag heen wilde, maar nog niet geweest was. Hij beet even op zijn lip en nam een slokje van zijn warme choco. Miko wilde ook werken. Myr ontlasten. Maar dat zat er zonder CV niet echt in voorlopig. Hij ontmoette Alain’s blik opnieuw. “Ik eh- .. tja ik probeer Myrddin een beetje te ontlasten. Te helpen waar ik kan.” Dat was een goed begin. Geen leugen ook. Het zat hem niet dwars om toe te geven dat hij dat deed om de tijd door te komen. “Ik hou heel erg van koken, heb ik gemerkt dus ik kook bijna elke avond. Gister heb ik een aardappelschotel gemaakt en hij was niet eens verbrand!” Hij lachte en terwijl hij praatte over zijn domestic levensstijl begon de spanning uit zijn schouders te verdwijnen. “Ik eh- .. nou ja, ik maak het huis paar keer per week van onder tot boven schoon. Ik hou niet zo van rotzooi en Myrddin is natuurlijk fysiek niet in de beste staat momenteel..” Zijn stem stierf een beetje weg. Het zat hem niet lekker dat Myrddin zo veel last had. De laatste tijd was hij .. anders. Hij deed nog steeds zijn best om tegen Miko vrolijk te blijven maar de jongen was niet totaal incompetent. Hij merkte dingen, al kon hij onmogelijk de extensie van de verrotting weten waar Mryddin mee te kampen had. Miko’s blik was afgegleden naar zijn stomende mok en hij keek Alain weer aan met een zachte zucht. “Ik wil niet ondankbaar klinken. Ik- ik ben gewoon blij dat ik ergens mag blijven terwijl ik-” Hij maakte een vaag handgebaar in de lucht. “-Dit, mag verwerken.” Hij slaakte een zachte glimlach en haalde daarna zijn schouders op. Het was wat het was.

for Alain

some ooc notes can go here!

punki

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - za jan 22, 2022 3:38 pm

Het was vreemd om Miko over zichzelf te horen praten alsof ze elkaar niet ooit door en door hadden gekend. Aan de andere kant, was het… nostalgisch. Ergens voelde het weer als die eerste ontmoeting en Alain voelde zich fijn bij die gedachte, omdat het niet betekende dat alles wat er was gebeurd niets waard was, maar het hen een nieuwe kans gaf om op een andere voet verder te gaan.

Miko legde uit hoe hij probeerde om Myrddin te ontlasten. Toen hij zei te houden van koken, voelde Alain een glimlach verschijnen. Hoe veel de Miko voor hem ook verschilde van de Miko die hij ooit had gekend, waar hij van had gehouden, was het goed om te zien dat de basis nooit zou veranderen. Hij vroeg zich af van welke andere dingen de jongen nog steeds zou houden en welke dingen nu een andere mening zouden opbrengen. Het was interessant, zelfs al was de situatie nog zo verkeerd.

“Dat begrijp ik,” verzekerde Alain hem toen Miko zei dankbaar te zijn een plek te hebben waar hij alles kon verwerken. “Ik had—” Nee, dit was niet de tijd om aan te kaarten wat hij noch zo graag kwijt wilde. Dat hij liever had dat Miko bij iemand anders zou zijn. Voor nu… voelde hij niet alsof hij dat recht had.

“Je hield altijd van koken,” besloot hij terug te gaan op wat Miko zei. Hij legde zijn hand even op zijn eigen borst. “Ik ook. We hebben het vaak genoeg samen gedaan. Ik eh— Misschien heb ik nog wat receptenboeken liggen waar we wel eens wat uit hebben gemaakt,” stelde hij voor. Dingen die Miko ooit lekker had gevonden. Misschien was het een leuke bezigheid voor de jongen.

“Hoe eh— Hoe is ‘t met Myr? Voel je je daar oké?” vroeg hij wat twijfelend.

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - za jan 22, 2022 5:40 pm

356 words

i'll cover you when the sky

comes crashing in

Alain reageerde begripvol en daar was Miko hem enorm dankbaar voor. Het hielp om nog dat extra beetje spanning in zijn borst los te schroeven. Hij keek Alain echter vragend aan toen de jongen zichzelf onderbrak. Hij had .. wat? Miko had geen tijd om er lang bij stil te staan want Alain ging al verder. Bij zijn woorden ging Miko wat rechter op zitten. Een flintertje vreugde nestelde zich in zijn hart. Hij had altijd al van koken gehouden. “Dat is ..” Begon hij, een beetje overweldigd door wat hun nu voelde. Wat dit kon betekenen. Misschien zou hij zijn herinneringen toch nog terugkrijgen. Misschien betekende dit dat sommigen dingen nooit veranderde en hij diep van binnen nog dezelfde persoon was als voorheen .. dat hij niet een vreemde zou zijn voor de mensen om hem heen maar dezelfde Miko als toen. Hij moest zijn best doen om niet verloren te gaan in zijn eigen gedachten die momenteel met een sneltreinvaart door zijn hersens gingen. “Ja, absoluut! Ik wil dolgraag je receptenboeken lenen!” Lachte hij oprecht. Het kon de sleutel zijn naar zijn geheugen en zo niet, nou, dan had hij een heel boek vol nieuwe dingen die hij kon maken. Win win situatie, toch?

Miko bracht zijn chocolademelk weer naar zijn lippen en nam een klein slokje voor hij antwoord gaf. Het gaf hem de gelegenheid een tel na te denken. “Myrddin is goed voor me. Hij heeft zijn eigen problemen waar ik weinig aan kan doen .. Hij-” Miko aarzelde even. Hij wilde dit tactisch formuleren en vooral niet Alain een slechte indruk geven van Myrddin en de gehele situatie. “Hij is een gesloten persoon. Maar als ik hem nodig heb, dan is hij er voor me.” Besloot hij met een warme glimlach. “Hij heeft me nog geen gelegenheid gegeven om me niet fijn te voelen.” Toen Myrddin de blauwe plekken op zijn lichaam had gevonden die eerste nacht, had hij er alles aan gedaan het Miko zo comfortabel mogelijk te maken. Het had Miko veel gekost om niet ter plekke uit elkaar te vallen en dankzij Myrddin, was dat ook niet gebeurt.

for Alain

some ooc notes can go here!

punki

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - za jan 22, 2022 6:18 pm

Miko was enthousiast om het receptenboek te lenen en Alain keek hem met een glimlach aan. “Zodra ik ze uit de verhuisdozen heb zal ik er eens wat aan de kant leggen, dan,” besloot hij. Hij kon de dingen die Cas lekker vond, gezien dat zo gelimiteerd was, er dan even uit vissen en ervoor zorgen dat hij de boeken zelf voor enige tijd niet nodig had. Zelf kwam hij er inmiddels wel, maar met Cas had hij echt alles nodig. De gedachte aan de lastige eter bracht een voorzichtige glimlach op zijn lippen.

Alain wist niet goed hoe hij zich voelde bij Miko’s woorden over Myrddin. Ergens had hij gehoopt dat hem vandaag nog een reden gegeven zou worden om daar weg te komen, weg bij de jongen die hij nog altijd niet vertrouwde. Was het onredelijk? Alain dacht van niet. Voor nu geloofde hij nog altijd dat Myrddin een wandelende tijdbom was die elk moment dreigde te exploderen. De schade die hij zou aanrichten bij zichzelf en ieder in zijn (directe) omgeving was niet in te schatten. Alain wilde Miko hiervan beschermen.

“Ik— Als er ooit een moment is waarop je je niet oké voelt bij hem… Ik zeg niet dat het gaat gebeuren, maar een vangnet is belangrijk,” zei hij, zijn toon kalm zodat hij Miko hopelijk niet te nerveus maakte, “dan wil ik dat je me belt, oké? Zoals je zegt heeft Myrddin zijn eigen problemen en soms… wordt dat iemand te veel.” Hij haalde even diep adem en voelde een frons ontstaan. Ergens, diep van binnen, wilde hij Miko een plek aanbieden. Maar dat kon niet en alles wat dat zou riskeren… Er was geen haar op zijn hoofd die dat risico kon nemen.

“Heb je Yoshi nog gesproken?”

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - za jan 22, 2022 9:38 pm

392 words

i'll cover you when the sky

comes crashing in

De speakers die in het cafeetje hingen speelde een vrolijk doch rustig muziekje die de sfeer alleen maar beter maakte. Miko keek over Alain’s schouder naar een vrolijk stelletje. De twee vrouwen zaten hand in hand en lachte zachtjes met elkaar. Miko’s ogen gleden daarom weer naar Al en voor het eerst die dag, dacht hij aan hun relatie. Vroeg hij zich af of Alain en hij ook ooit zo hadden gezeten. Dat moest wel toch? Ze waren close geweest maar .. Hij slikte moeizaam en keek weer naar zijn kop chocolademelk. Daar wist hij niets meer van. Hij wilde het fijne moment niet ruïneren door zijn eigen storm van onzekerheden dus duwde hij dit weg.

De kleine man was meteen alert toen Alain zijn volgende woorden sprak. Hij ging wat rechter zitten en wist niet zo goed wat hij erop moest zeggen. Hij vond Myrddin totaal niet het type om ook maar iets te doen waardoor Miko zich niet veilig zou voelen. Toch .. het was een aardig gebaar van Alain om aan te bieden te helpen en dat mocht hij niet vergeten. “Bedankt, Al. Ik zal eraan denken.” Zei hij oprecht met een bevestigende knik.

Miko verstijfde toen Yoshi’s naam viel. Zijn gelaat vertrok bij de nare gedachten aan hoe ze het hadden afgesloten tussen hen en zijn maag kneep zich samen. Ongemakkelijk wendde hij zijn blik af. “Ja ..” Mompelde hij tenslotte terwijl hij probeerde kalm te blijven. Hij herinnerde zijn paniekaanval direct na het gesprek met Kyoshi maar al te goed. “Myrddin gaf me zijn nummer vrijwel meteen nadat ik aankwam bij hem. Dus ik heb hem gebeld .. en ..” Sjonge, hoe kon hij het beste uitleggen wat er was gebeurt. “Het voelde zo onwerkelijk.” Zijn stem had zich verlaagd tot een zacht gemurmel. “Hij was zo opgelucht om mijn stem te horen en ik kon er alleen maar aan denken dat ik geen flauw benul had wie hij was. En dat ik eigenlijk helemaal niet met hem wilde spreken maar ik .. ik had hem niet moeten bellen. Hij- ik raakte in paniek toen hij vroeg of hij langs moest komen en toen hing hij op ..” Zijn stem stierf weg terwijl hij Alain aankeek met een trieste blik in zijn ogen, misschien zelfs smekend alsof hij Alain smeekte het op te lossen en te zeggen dat het goed kwam.

for Alain

some ooc notes can go here!

punki

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - za jan 22, 2022 9:57 pm

Miko zei dat hij eraan zou denken en Alain hoopte dat hij de waarheid sprak. In zijn ogen was Myrddin een gevaar voor zichzelf en iedereen in zijn nabije omgeving. Iets in zijn achterhoofd wilde Miko de video laten zien waar Cas werd aangevallen, wilde uitleggen waarom hij Myrddin nooit meer kon vertrouwen zoals hij ooit had gedaan. Maar, hij koos ervoor dat niet te doen en hoopte daar nooit spijt van te krijgen.

Het onderwerp schoof, zoals Alain had beloofd aan Yoshi, naar de broer van Miko. Alain luisterde aandachtig terwijl Miko hem vertelde wat er tijdens dat eerste telefoontje was gebeurd. Waar hij hem nooit onderbrak, knikte hij als hun ogen kruisten en humde hij instemmend om aan te geven dat hij luisterde. Dit was Miko’s verhaal en hij mocht het vertellen. Pas als hij stil viel, zou Alain erop inhaken.

“Je bent oké, Mi. Ik snap hoe vreemd het voor je moet zijn,” zei hij zacht, waarna hij onbewust voorover boog en heel kort zijn hand op de pols van de ander legde. “Je hoeft je hier niet schuldig voor te voelen.” Hij trok zijn hand weer terug en leunde achterover, waarna hij zijn glas in zijn handen nam en een diepe zucht liet klinken.

“Ik heb Yoshi over je gesproken. Hij maakt zich zorgen over je,” verzekerde hij de ander. “En ik snap hoe raar het moet zijn. Je hebt een grote broer en hij kent jou, maar jij hem niet. Maar Yosh— Hij heeft altijd om je gegeven, Mi. Als je hem een kans geeft, herinneringen of niet, vind je familie.” En daar was Alain van overtuigd.

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - za jan 22, 2022 10:28 pm

309 words

i'll cover you when the sky

comes crashing in

Miko vond troost in iets in Alain zijn blik. Een soort vertrouwen die hij al geschept had terwijl ze hier zo kort zaten. Hij voelde een beetje warmte in zijn gezicht kruipen toen Alain kort even zijn hand op zijn pols legde ter geruststelling. Zijn toon, zijn ogen .. het klonk allemaal oprecht. Hij slikte en knikte langzaam. Het was oké, hij hoefde zich niet schuldig te voelen. Hij beet op zijn lip en schudde zacht zijn hoofd om het allemaal tot hem door te laten dringen. Alain sprak verder, met diezelfde rustige toon die Miko op dit moment enorm waardeerde. Tenslotte liet hij een diepe zucht ontsnappen en liet hij zich wat achterover in zijn stoel hangen, met een frons op zijn voorhoofd. Familie .. ja, dat wilde hij wel. Hij reikte over de tafel naar Alain en gaf hem kort een geruststellend kneepje in zijn eigen hand, voordat hij die terugtrok en zijn gezicht afwendde.

Buiten was het wat harder gaan sneeuwen. Sneeuw plakte nu ook aan de ruiten en terwijl Miko daar zat, dacht hij even na en nam hij het moment om een stilte te laten vallen die niet geheel onprettig was. Misschien zou het nog goed komen dan tussen hem en Kyoshi. Nee tussen hem en Yoshi. Yoshi, zo noemde iedereen hem. Dan had hij dat vast ook gedaan en hem alleen Kyoshi genoemd als het serieus werd of zo. Tenslotte keek Miko weer naar Alain en knikte hij. “Oké, ik zal hem binnenkort bellen.” Hij gooide de restanten van zijn chocolademelk achterover en glimlachte zacht tegen Alain. Met zijn tweekleurige ogen die Miko erg mooi vond. “Yoshi, hoeveel ouder is hij dan ik? En ..” Miko lachte een beetje nerveus omdat de vraag die hij wilde stellen misschien erg dom moest klinken. “Mijn ouders. Waar zijn ze?” Die waren vast doodongerust over hem.

for Alain

some ooc notes can go here!

punki

Re: (Alain) Zwemmen in bacardi lemon - za jan 22, 2022 10:45 pm

Toen Miko bevestigde Yoshi te bellen, verscheen een nieuwe glimlach op Alain’s gezicht. Het was fijn om te zien dat Miko hem in een zeker opzicht leek te vertrouwen en de woorden die hij zei aannam. Dit liet alleen maar zien dat hun band de eerste keer geen toeval was geweest, dat er onder elke situatie iets tussen hen had kunnen groeien. Die realisatie liet hem even fronsen. Hij leunde iets verder naar achteren in zijn stoel en nam een slok van zijn irish coffee terwijl hij die gedachte langzaam liet zakken. Was het naïef dat hij die kans niet wilde? Een half jaar geleden zou hij het met beide handen gegrepen hebben en nu…

“Zo’n twee jaar?” merkte Alain wat onzeker op. Hij had Yoshi en Miko beiden al even niet gesproken tot recent. Uit zijn hoofd was het lastig op te noemen wat het exacte verschil tussen die twee was, maar als hij het goed had was Miko nu twintig en was Yoshi van zijn leeftijd, dus daar zat zo rond de twee jaar tussen.

“Je ouders heb ik maar een enkele keer ontmoet, dus dat kun je beter aan Yosh vragen. Ze wonen niet in Sinnoh, dus je hoeft niet bang te zijn ze ineens tegen te komen. Ze weten waarschijnlijk niet beter dan dat alles goed en wel is,” zei hij met een voorzichtige glimlach. En misschien was het beter zo. Hij zou liefhebbende ouders nooit kunnen vertellen dat hij niet meer wist wie ze waren.

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh