Tales of

Sinnoh

Hij was gewoon nog een laatste rondje aan het doen over de kerstmarkt voordat hij terug zou gaan. Hij had toch besloten om een hotel in Snowpoint te boeken omdat hij niet de hele trip terug naar Jubilife nu nog wou doen. Call him lazy. Alaric had zijn Holo Caster in zijn hand terwijl hij doelloos door Chatter scrollde. Hij was niet echt opzoek naar iets, hij wou gewoon wat afleiding hebben. De afgelopen dagen waren heel erg druk geweest met van alles en nog wat, hij had zoveel shit in een paar dagen om zijn oren gekregen. Maar hij had ook leuke dingen gedaan. Piano gespeeld met Casimir, hij had Myrddin gezien - al was dat niet zo heel gezellig geweest met die rare gozer - en hij had een leuk meisje kunnen kussen onder de mistletoe. Al met al rekende hij het als een geslaagde kerst. Het was onder tussen al de derde of vierde die hij alleen moest vieren. Hij hield de tel niet meer bij.

Alaric was helemaal verzonken in zijn eigen wereldje totdat hij het apparaat in zijn hand voelde trillen. Een notificatie kwam naar beneden en hij zag dat de enige echte dr. Pavlov hem vereerd had met een berichtje. Als hij binnen vijftien minuten bij de bar van de foto stond dan trakteerde hij. Had Alaric even geluk dat hij de bar in kwestie nog geen vijf minuten geleden gepasseerd was. Er kwam een grijns op zijn gezicht terwijl hij de tekstbalk onderin aan drukte en een response terug schreef.


Het duurde ook niet lang voordat hij de witharige gozer voor de ingang van de bar spotte. Alaric stak een hand op ter begroeting. "Kom, je moet me alle thee geven van de afgelopen dagen." zei hij met een grijns terwijl hij met hem naar binnen liep. Alain snapte wel dat hij een ander soort thee bedoelde dan die je dronk.

Hij volgde Alain naar binnen toe. Hij liet zijn jas van zich af schuiven en nam tegenover hem plaats. Alain vroeg onschuldig naar het woord thee. Maar Alaric kon zich niet indenken dat de jongen niet wist wat hij van hem verwachtte nu. Alain bestelde shots, Alaric wachtte rustig met zijn vragen tot de barman weg was. "Dit is de soort thee waar ik het over heb," zei hij met een grijns. Alaric pakte een shotje vast, maakte een 'proost' beweging naar Alain en sloeg hem toen achterover. Er trok een rilling door zijn lijf terwijl hij de drank voelde branden in zijn keel. Damn dat spul was sterk. En veel. Heel veel smaken door elkaar.

Alain vroeg wat hij wou weten. Hij moest eerst even bijkomen van shotje nummer een. "Ik wil weten wat er in die hotelkamer gebeurd is toen Myrddin en ik weggegaan zijn." zei hij met een grijns op zijn gezicht. Maar voor die uitleg was misschien nog iets meer drank nodig. "Als je je best doet, heb ik ook nog een leuk verhaal voor je." dan zou hij Alain vertellen over het meisje wat hij tegen gekomen was. En misschien nog die rare dude bij Myrddin. Of Casimir zijn piano uitje die hij had gehad met hem.

Alain gooide snel na hem het eerste shotje achterover. Toen was de dop van de fles en kon het feest beginnen. Er moest nog een tweede shotje in voordat hij ging praten, Alaric kopieerde wat Alain deed. Hij wou niet alleen nuchter achterblijven, dus hij moest wel. Daarna volgde de uitleg van de befaamde dag op de hotelkamer. Toen hij een appje had gekregen met de worst case gay panic die hij ooit gezien had. Hij was even langs geweest bij Alain omdat hij dat vroeg, maar de spanning met Myrddin was al snel opgelopen tot iets wat ongemakkelijk gevoeld moest hebben voor de andere twee. Alaric vond van zichzelf dat hij de room goed kon readen en dat hij dus wist wanneer hij gewenst was. Het voelde alsof hij had moeten vertrekken. En dat was zeker de juiste geweest. Hij dronk zijn derde shotje. Het ging al iets beter doordat ze zo kort op elkaar zaten. Brandende keel? Hij voelde het amper omdat het nog warm was van ronde twee.

Er was wat miscommunicatie geweest, Alain dacht dat Cas geen interesse had en dat bleek dus niet zo te zijn. Toen was er gekust. Enzo. "Enzo? Er is meer? Je impliceert hier dat er meer is. Ik kom niet voor halve details Alain." ook Alaric dronk zijn laatste shotje weg en keek even naar het gebaar dat hij maakte om dezelfde order nog een keer te herhalen. Dit zou heel snel gaan. "Heb je daar.." hij deed het classic gebaar naar hem zodat hij wel zou snappen wat er bedoeld werd.

Hij kon aan Alain's rood aangelopen gezicht zien dat de ongepaste handbeweging iets los gemaakt had. Maar het werd al snel ontkracht. Er was niks gebeurd op de hotelkamer buiten een beetje zoenen. Zonde. Hij wou niks haasten met Cas. "Laat me raden, je hebt hem nu geconditioneerd in aanrakingen. De dokter moet nog even de routekaart uitstippelen om bij de ster aan het eind van de tunnel te komen?" om maar even in vakkundige termen te blijven.

Alain drukte hem op het hart dat het geen eenmalig ding was, dat hij het goed wou doen. En dat kon hij wel begrijpen. Vooral als hij naging hoe zijn escapade met Myrddin afgelopen was. Dat was ook niet helemaal lekker. Als hij dat over kon doen had hij het misschien anders gedaan. "Dat snap ik wel," toen kwamen de shots op tafel en zowel Alain als Alaric pakte er beide meteen eentje om achterover te slaan. De serveerder leek het door te hebben en wou ze meteen zes nieuwe aansmeren. Dacht het niet. "Dat is iets wat ik misschien fout gedaan heb met Myrddin." sprak hij grimmig. Nog een shot. "Misschien dat ik dat dit jaar anders kan doen, niet met Myr. Dat heb ik verneukt. Maar met.. anderen." als dat ooit nog zo ver zou komen. Shot nummer drie. Hoppa. Alaric leunde iets naar achter om goed het brandende gevoel door zijn slokdarm te voelen. Ja, hij had wat dingen royaal verkloot. Misschien dat het niet meer recht te zetten was, misschien wel.

Hij maakte het steeds erger. Was het erger? Of was het gewoon de keiharde waarheid. Alaric wist ook wel dat dat niet was waar Alain mee bezig was. Maar het viel op en hij moest er over geinen waar hij kon. Alain zei dat er weinig was wat hij fout kon doen bij Myrddin en hij wist dat hij gelijk had. Hij zou de jongen om vier uur 's nachts kunnen bellen en hij zou op zijn gebroken poot aan komen rennen om hem te helpen. Alaric zuchtte. "Ik weet het," zei hij toen, verslagen. Het ging niet zo goed met Myrddin, iets waar hij pijnlijk van op de hoogte was. "Ik heb daar een aandeel in. En elke keer als ik het probeer te fixen maak ik het erger. Ik moet een manier uitvogelen om- tja." om het te maken. Maar hij was zelf net zo gebroken als Myrddin. Het was lastig. En hij had geen zin om er over na te denken.

Ander onderwerp. Alaric wou drinken, maar hij kwam tot de pijnlijke conclusie dat de bestelde shotjes alweer op waren. Hij keek naar de glazen. "Wie heeft al die shots opgedronken? Wij niet volgens mij." misschien maar beter dat het op was. Hij voelde dat de drank op plekken in zijn lichaam kwam waar het niet hoorde. Zijn hoofd was lichter. "Misschien moeten we iets rustiger aan doen." het enige zinnige wat hij op dit moment kon bedenken. Als ze nog iets van hun avond wouden maken moesten ze iets van een rem er op drukken. Cola drinken tussendoor of zo?

Alain merkte op hoe ongezond het was om zo opgehemeld te worden. Alaric had niet echt het idee dat dat was wat er gebeurde, maar hij wist ook niet goed hoe Myrddin over hem sprak als hij het niet kon horen. Was het zo erg? Hij wreef wat ongemakkelijk in zijn nek bij het idee. Dat was zeker iets om je zorgen over te maken dan. Hij knikte dan ook alleen maar op de woorden van Alain. Hij wou er niet verder over door, het onderwerp had hem ongemakkelijk gemaakt.

Er kwam een grijns op zijn gezicht toen hij Alain een opmerking hoorde maken over de hoeveelheid drank die hij gedronken had de afgelopen dagen. Alaric wisselde van mood toen hij daar over hoorde. "Alain, daar is het kerst voor!" merkte hij met een - misschien iets té - wild handgebaar op. "Kerst is uitgevonden om jezelf een stuk in de klote te drinken wanneer je geforceerd met je familie moet zitten. Zodat het toch dragelijk is." en het was gewoon stukken gezelliger. "Ik heb in geen maanden zoveel mensen gezien die vrolijk bij elkaar over een markt aan het struinen waren, toch? En hierna moet je gewoon een maand niet drinken." om een beetje de hoeveelheid drank te counteren die er met kerst in ging. Niet dat hij daar zelf aan deed. Alaric nam het niet zo nauw als het om alcohol en hoeveelheden ging. Alaric wenkte een serveerder. "Twee cola," even iets gewoons drinken tussen door. De serveerder had hem alleen niet goed verstaan dus toen hij in automatische twee vingers opstak om het aan te geven, schoot hij in de lach. De serveerder die het opschreef - maar er niks van snapte - droop af.

Zijn blik schoot weer naar Alain toen hij het had over relaties. Iets specifieker, zijn relaties. "Eh, niet echt." hij haalde zijn schouders op. "Ik heb in Hoenn wel wat rond gekloot, vriendinnetjes gehad af en toe. Maar dat duurde nooit langer dan een paar maanden. Vaak omdat het gewoon na een maand daten niet zo klikte als ik dacht dat het deed," hij was vaak degene geweest die het afgekapt had. Hij had gewoon heel veel moeite met diepere emotionele connecties leggen met mensen. Het was niet iets dat makkelijk ging en als Alaric maar een beetje het idee kreeg dat iemand weinig tot geen interesse toonde dan was het klaar. Toch was hij op vriendengebied wat makkelijker met dat soort dingen. "Jij dan? Ik heb die ene ex van je ontmoet, Miko? Die was wel aardig volgens mij." hij had niet lang rond de jongen gehangen om er echt een duidelijk beeld van te kunnen krijgen. Maar hij leek aardig.

Alain merkte sarcastisch op dat hij in een bar werkte. "Ik weet het, en ik vind het heel erg voor je," vertelde hij met even veel sarcastisch medeleven terug. "Maar ik zal je steunen in moeilijke tijden, ik kom wel langs om te helpen alle flessen leeg te krijgen." er kwam een grijns op zijn gezicht te staan. Tja, het feit dat Alain nu in een bar werkte zou niet erg meewerken met zijn voornemen om misschien iets rustiger te doen met drank. Oh well. Veel meer werd er gelukkig niet gezocht achter zijn tragische date verleden, want dat was ook niet iets waarover hij nu uit de school wou klappen.

Alain en Miko hadden samen gedate, een tijd. Wat was een tijd? Want dat was voor hem een aantal maanden maar dat zou ongetwijfeld anders liggen voor Alain. "Was het lang?" vroeg hij toen. Hij wist verder niks van de jongen, buiten dat hij om een of andere reden bij die grot gelegen had. Meer dan dat was er niet aan relatie materiaal voor Alain, buiten twee gozers die het noemen niet waard waren blijkbaar. "En Casimir natuurlijk," zei hij met een grijns op zijn gezicht. Alaric keek Alain even kort aan, zijn blik ging toen naar de serveerder die weer langs hun tafel liep. "Twee tequila shotjes." Alaric wachtte rustig met zijn vervolg vraag totdat de twee glazen op tafel stonden. Hij geloofde nog steeds niet dat de twee jongens niet onchristelijke praktijken gepleegd hadden in dat hotel die dag na het feest. Maar goed. Alaric voelde drank behoorlijk zitten en het zou geen dronken avond zijn als hij niet een geniaal idee had. "Dus, Alain, mijn zeer gewaardeerde hetero man, hoe zit het met jouw karaoke kunsten?" Hij pakte zijn shot tequila en sloeg hem achterover. Hij had gezien dat deze bar een karaokeset had staan. Hij was niet van plan om die ongebruikt te laten de hele avond.

Zolang hij maar betaalde, maar dat ging prima lukken. "Komt goed, geld zat." merkte hij droogjes op. Al was dat niet helemaal de waarheid, maar hij haalde zijn schouders op. Als ooit de erfenis los kwam, dan zou hij ook los gaan. Tenzij Zeke die opgemaakt had, wat hij niet echt verwachtte. De gozer leek van de aardbodem verdwenen.

Alain vertelde dat hij een jaar met Miko gedate had. "Wow," kwam er zachtjes uit Alaric. Dat was lang. In zijn ogen tenminste. Het had langer geduurd als hij niet verhuisd was. Alaric knikte. "Lange afstandrelaties zijn ruk, zou ik nooit kunnen." zei hij toen. Niet dat hij überhaupt relatie materiaal was, maar hij dacht graag dat hij het zou kunnen. Ooit op een dag. Hij was gewoon nog niet de persoon tegen gekomen waarmee hij dat soort momenten wou delen. Alain nam bijna tegelijk met hem het shot tequila en Alaric grijnsde nadat hij fysiek gecringed had op de smaak van de alcohol. Het was niet zijn favoriete drankje, maar voor de meme deed hij alles. Alain zei dat hij hem er helemaal uit zou karaoken. En die uitdaging ging hij graag aan. "Kom dan," hij maakte een uitdagende knik omhoog met zijn hoofd en stond op, iets wankel. Toen hij zich herpakt had pakte hij Alains arm, trok hem van zijn stoel naar de bar waar de man stond die waarschijnlijk over de nummers ging die er overheen gedraaid werden. Zijn blik ging naar Alain. "Jij mag kiezen welk nummer, het is jouw afgang immers." een uitdaging ging hij nooit uit de weg, zeker niet als het Alain was. Tijd om te shinen.

Alain maakte nog een opmerking over zijn mixskills. "Geen slecht woord over mijn vaardigheid om drankjes samen te stellen, ik heb gouden handjes." zei de gozer met een grijns. Maar hij wist dat hij liquid vergif in elkaar gedraaid had. Het was echt ongekend slecht. De meeste percentages waren bij elkaar gegaan en dat kon niet anders dan smerig zijn. Maar goed, hij had het niet hoeven drinken die avond, dus wat maakte het uit?

De uitdaging werd geaccepteerd door de witharige gozer. En samen stuiterde ze op de karaoke set af. Dit werd een avond die hij of heel snel zou willen vergeten, of niet zou willen vergeten. Alaric dacht even terug aan zijn vriendengroep in Hoenn. Hij had ook zo'n vriend gehad daar. Altijd down om gekke shit te doen, altijd shit uitvreten en karaoke was zijn favoriete bezigheid. Maar veel tijd had hij niet om er over na te denken, want Alain koos voor Dancing Queen van Abba. "Ik zie dat jij een man met smaak bent," zei hij met een grijns. Na Alain pakte hij ook een microfoon op. De mensen die in de bar zaten keken om, klaar voor de show die gegeven zou worden door een skinny twink en een veel te gespierde fitness dude. Alaric zette vol overgave de eerste 'ooh's' in. "You can dance, you can jive. Having the time of your live," daarna gaf hij hem door aan Alain. Om daarna 'digging the the dancing queen' zeer harmonieus - not - samen te zingen.

De urge om Al een stomp te verkopen voor de opmerking die hij maakte was groot, maar hij wist dat die hard zou aankomen. Want toen hij opstond voelde hij pas waarom mensen altijd zeiden dat je zittend absoluut niet moest drinken. Niet dat staand drinken alles meteen beter maakte, aan het eind van de avond was je gewoon ouderwets naar de klote. Maar vanavond ging hij naar de klote met Alain, en dat was een van zijn nieuwste favoriete personen om dat mee te doen.

Alain pakte naadloos op van waar hij stopte, refereerde naar hem als 'that girl' en knipoogde naar hem. Elke ander zou denken dat er met hem geflirt werd, maar Alaric wist wel beter. Er zat een moody emo boy voor Alain thuis te wachten. Dus hij moest alleen maar lachen. Bij de volgende lijn tekst hing de jongen tegen hem aan. Alaric zette zijn voeten iets beter uit elkaar zodat hij steviger stond. Mensen leken in de mood te komen voor de performance van de twee, er werden Holo Casters gepakt. Niet dat Alaric daar echt op lette, hij zat in zijn vibe met Alain. "Looking out for a place to go," Alaric deed een hand boven zijn ogen alsof hij iemand aan het zoeken was. Zijn andere arm sloeg hij om Alain heen. Had hij Alain verteld dat hij vroeger in één of twee musicals gespeeld had toen zijn ouders hem op toneelles gezet hadden? Vast wel. "Where they play the right music. Getting in the swing, you come to look for a king." Alaric haalde zijn handen van Alain af en gebaarde naar hem in zijn geheel. 100% king materiaal.