Tales of

Sinnoh

De deur werd open gegooid en hij werd met een hush hush stem naar binnen gestuurd. Mortem zuchtte zachtjes en vroeg zich waarom hij dit in Darkrai's naam ook al weer aan het doen was. Oh ja, zodat hij dingen kon oplossen, right? Zodat hij hoger op kon komen en zijn ding kon doen. Wat betekende dat hij dit gewoon over zich heen moest laten lopen. Wat er direct ook op neer kwam dat hij een van de rot klusjes mocht gaan oplossen. Toen hij eenmaal binnen was, hij had sigaret buiten neer gegooid en liet 't uitbranden, werd hij ruw meegenomen naar een stapel kooien. Mortem kneep zijn ogen tot spleetjes toen hij de geluidjes van Pokémon hoorde, dit moest een nieuwe shipment voor de Black Market zijn. En ja hoor, daar was 't al. Een van de kleden die over de kooien waren gegooid werd er vanaf getrokken en Mortem moest zichzelf tegenhouden om geen stap achteruit te zetten. In de kooi zat een Eevee, maar niet een zoals hij ze kon. Het was klein en mager en zat helemaal achter in de kooi. Maar wat het meeste opviel, was het feit dat de arme Pokémon geen enkele pluk haar meer had. Hij kreeg de opdracht voor de kiezen om de arme beestjes te controleren en in de juiste nieuwe hokken te steken, zodat ze verkoop klaar zijn voor de Black Market. Mortem knikte alleen maar en keek toe hoe de man wegliep, dit zou wennen gaan worden. Het was lang geleden sinds hij opdrachten had moeten accepteren van wie dan ook. Hij had nu weer mensen boven hem staan. Darkrai, hij kon niet wachtne om sneller hoger op te komen, al was het maar zodat hij geen nutteloze opdrachten meer hoefde uit te voeren.

Mortem deed zijn hoed recht op zijn hoofd en keek naar de sleutels die hem in de handen waren gedrukt. Er waren drie Eevee's die hij moest controleren. Hij stak een van de sleutels in de eerste kooi en met een zachte klik, klikte het deurtje open. Voorzichtig haalde hij de Eevee eruit, het trilde hevig in zijn handen en hij wist niet zeker of het van de kou of van de spanning was. Hij zetten de Eevee op de deken die voorheen over de kooi heen had gezeten en liet de Pokémon wennen aan zijn geur. Mortem ging met een hand over het lichaampje heen, ze waren mager en doodsbang, maar zo te zien was met deze niets aan de hand. Hij liet een hand over een pokéball glijden en liet Lady eruit. De Raichu keek geschrokken naar de Eevee die bij Mort zat en ging lager over de grond zweven. Hij had het idee dat de Alolan Raichu het beste was voor deze klus, aangezien ze basically de moeder van zijn eigen pokémon was. En zijn intuitie was correct, nu ze direct all over the Eevee bezig was, van kop tot staart aan het controleren was en haar handjes uitstak naar de pokémon. De Eevee was nog wat schrikachtig van de aandacht, maar toen 'ie doorhad dat zowel Mort als Lady niets zouden doen, ontspande de pokémon al wat meer. Het duurde niet lang voordat Mort kon concluderen dat er niets mis was met deze Eevee, buiten de obvious dingen natuurlijk. Deze was niet ziek, geen gebroken ledematen, geen allergieën, niets. Alleen naakt, wat al een verschrikking op zich was. Hij pakte de Eevee op en zuchtte zachtjes toen de naakte pokémon zich opkrulde in de holte van zijn arm en in slaap wilde vlalen. "Sorry kleintje," zei hij zachtjes, terwijl hij de Eevee in de daarvoor bestemde kooi stak en de sleutel omdraaide. Daarna pakte hij een deken en gooide deze erover heen. One done, two more to go.

Hij stapte naar de tweede kooi toe, haalde de deken er vanaf en zuchtte zachtjes. Nog zo'n zielige kleine Eevee, maar deze zag er niet helemaal goed uit. Het haalde oppervlakkig adem en toen Mortem 't uit de kooi haalde, kon hij bijna zijn vingers branden eraan. Zo te zien had de Eevee koorts opgelopen en hij had het vage vermoeden dat 't kwam door het te weinig voedsel krijgen en het feit dat 't geen vacht meer had. Hij zetten de pokémon op de deken, waar het wankelend bleef zitten en haalde een tweede pokéball erbij. Vergil kwam te voorschijn en Mort vroeg aan zijn pokémon of hij wat van de sneeuw mocht lenen die de kraag van de Frogadier vormde. Hij kreeg een handje sneeuw in z'n handen geduwd en met een vriendelijke knik, hielt hij de sneeuw bij het hoofdje van de Eevee. Het leek bijna meteen te smelten in zijn hand, maar het leek wel voor wat verlichting te zorgen. Mortem had geen ervaring met pokémon genezen, maar misschien met wat te eten en wat rust kon deze Eevee uiteindelijk ook de verkoop in. Hij ging met een hand over het naakte lichaampje heen en voelde een rilling over zijn rug heen lopen, wat een afschuwelijk zicht was dit toch. Hij commandeerde Lady en Vergil om bij de Eevee te blijven, terwijl hij zou gaan kijken hoe 't zat met de laatste pokémon.

Nicoletta was te voorschijn gekomen, Mort had het idee dat de traited Buneary misschien wel zou kunnen helpen met het tot rust stellen van de pokémon. Hij haalde de laatste Eevee te voorschijn en haalde de pokémon uit de kooi. De Buneary was op zijn schouder geklommen en stak haar handjes nieuwsgierig uit naar de naakte pokémon. "Ik zou 't niet doen, Nico," zei Mort zachtjes en hij gaf de Buneary een aai over d'r kopje heen. De pokémon zakte terug op de grond en wandelde naar Lady en Vergil toen, die zich gemakkelijk hadden gemaakt bij de zieke Eevee. Ondertussen ging Mortem verder met het controleren van de Eevee die voor hem zat. Deze leek wat smerig te zijn door de reis hier heen, dus met een zachte borstel en wat water afkomstig van Vergil, had hij de pokémon weer spik en span. Hij gaf deze pokémon en diegene die hij eerder al in de kooi had gedaan een snoepje, voordat hij zich weer terug ging richten op de zieke pokémon.

Mortem moest toegeven dat hij niet wist hoe hij dit moest gaan oplossen, maar zo te zien had de koelte van het water en de sneeuw wel geholpen met het verlagen van de koorts. De Eevee leek ook al weer wat meer bij zinnen te zijn en zat nu nieuwsgierig naar de zwarte Buneary te kijken. Nicoletta kwam dichterbij en legde haar pootjes op de naakte pokémon en Mortem kwam dichterbij om te kijken wat er gebeuren ging. Geen idee hoe dit zou moeten helpen, maar zo te zien ontspande de Eevee wel wat meer. Hij zuchtte zachtjes en pakte de pokémon van de grond. De koorts leek iets minder te zijn geworden, dus besloot hij om de pokémon schoon te gaan maken en een snoepje te geven. Hopelijk zou het daarna beter gaan en kon hij 'm gewoon in de kooi zetten zonder dat hij morgen op zijn kop zou krijgen dat een van de Black Market pokémon overleden zou zijn. Hij legde de Eevee in diens kooi en deed de deken erover heen. Toen hij naar achter stapte om te zien hoe zijn werk was, merkte hij dat Nicoletta aan het zoeken was tussen een paar spullen en daarna in de spullen verdween. Mort zuchtte en liep er naar toe, maar de Buneary was al weer tevoorschijn gekomen, met iets in haar pootjes. Het leek op iets van een potion? Of in ieder geval een medicine. Zou het de hele situatie slechter kunnen maken? Jazeker. Zou het kunnen helpen? Also ja. Dus dan kon hij het beter maar proberen. Hij liep terug naar de kooi met de zieke Eevee en sprayde het spul over de pokémon heen. Een paar tellen bleef hij zitten, wachtend, maar de pokémon kwam uiteindelijk toch weer overeind. "Goed zo," zei Mortem zachtjes en hij gaf de Buneary een aai over diens hoofdje heen. "Bedankt," zei hij gelukkig tegen haar. Daarna liet hij de drie pokémon terugkeren en wachtte totdat zijn contact persoon terug kwam voor evaluatie.  

Hij hunkerde zo erg naar een sigaret terwijl hij stond te wachten en hij moest daadwerkelijk moeite doen om een zucht binnen te houden, toen hem gevraagd werd of hij nog eventjes wilde gaan kijken naar een Growlithe die het niet goed deed. Oh Darkrai nog aan toe, hij wilde hier niet langer zijn. Hij wilde een sigaret opsteken, een fles drank halen en niet meer terugdenken aan die Eevee's. Maar het zag er naar uit dat hij nog niet klaar was. Mortem knarste zijn tanden op elkaar, maar knikte daarna. "Somebody got to do it," snoof hij daarna, waarop alleen maar schouders werden opgehaald en daarna verdween diegene weer. Mortem zuchtte en haalde een hand over zijn kin heen, voordat hij zich omdraaide naar de kooi met de Growlithe erin. Hij had inderdaad in het voorbijgaan gezien dat de pokémon erin niet helemaal geweldig eruit zag, maar had er verder geen aandacht aan besteed, immers waren de Eevee's zijn taak geweest.
Hij hurkte neer bij de kooi en stak een hand erdoor heen, de pokémon kwam moeizaam overeind en hinkte naar hem toe. Ah, zo te zien waren ze een beetje te ruw met hem erin te gooien. Eens zien of hij hier iets voor wist. Hij pakte de pokéball van Nicoletta en liet de Buneary eruit. "Sorry dat ik je nog een keer nodig heb, Nico," zei hij tegen de pokémon, die een aai over d'r kopje kreeg. Het zwarte konijn keek iets wat beledigd, maar de aaitjes maakte veel goed. "Nou, zou je me die Growlithe rustig kunnen houden. Ik leg een klein spalkje rond zijn pootje en dat zou het moeten doen," legde hij rustig uit. De Buneary hielt haar kopje eventjes schuin, alsof ze niet helemaal zeker wist wat de bedoeling was. Maar daarna knikte ze en ging bij de Growlithe staan. Deze piepte eventjes, maar kalmeerde iets toen Nico hem aanraakten. Mortem kwam overeind en zocht in het rond van de ruimte. Een paar stukjes hout zou niet het probleem moeten zijn, maar het touw was een probleem. Hij zocht een paar kratten langs en vond uiteindelijk wat hij nodig had, waarna hij terug liep naar de Growlithe. Deze lag op zijn zij en werd over zijn buik geaaid door de Buneary. "Goed bezig, Nico," zei hij met een glimlach. Hij dook de kooi in en zocht het pootje af waar de pokémon last van leek te hebben. Het was zo te zien niet gebroken, maar het was gevoelig. Met dit spalkje zou hij ervoor kunnen zorgen dat de pokémon het niet zou overbelasten voordat het in de verkoop zou gaan. De Growlithe piepte en probeerde hem te bijten, maar met een zachte tik op de snuit was het onder controle. "That should do it," zei hij op een kalme toon. De pokémon kreeg een aai over zijn buik heen, voordat hij uit de kooi klom en zich uitrekte. Daarna liep hij naar de man toe die hij net had gesproken. "Twee dagen, haal je 't eraf, kan zo de verkoop in," zei hij rustig.