Tales of

Sinnoh

Nu dat hij toch hier in Snowpoint City was voor het festival en hij de meeste kraampjes al wel bezocht had, vond hij het geen slecht idee om naar Lake Acuity te gaan. Dit zou een meer zijn vlak buiten Snowpoint City gelegen. Het zou een prachtig zicht geven omdat het omringd werd door ijs en sneeuw terwijl het meer zelf volledig ontdooid was. Dat was een zicht dat hij natuurlijk voor zichzelf wilde zien. Hij maakte een mental note voor zichzelf dat hij er een foto van zou maken die hij naar zijn moeder zou sturen. Met het gevaar dat ze zich dan zorgen om hem zou maken en hem zou bombarderen met allerlei vragen over hoe warm hij gekleed was en dat hij niet te lang buiten moest blijven. Hoewel hij een volwassen man was die dat soort beslissingen wel voor zichzelf kon maken, maakte zijn moeder zich daar nog altijd zorgen over en hoewel hij het ergens wel schattig vond, kon het soms ook wel vrij ergerlijk zijn. But oh well, what can you do? In elk geval liet hij Snowpoint City achter zich, ploeterde hij door wat besneeuwd gras en kwam hij niet veel later de ingang van het meer tegen. Het bordje dat aangaf dat Lake Acuity zich hier bevond, was ondergesneeuwd, maar ook zonder het bordje zou Mitch het wel hebben gevonden. Mitch liep zijn eerste stappen naar binnen en zijn bruine ogen keken bewonderend om zich heen. Zo met het meer op de achtergrond, de sneeuw en het ijs voor zich was het inderdaad een prachtig zicht om te aanschouwen. Snel haalde hij zijn Holo Caster tevoorschijn zodat hij wat foto’s kon maken.