Tales of

Sinnoh

Een rustige dag was het, een perfect moment om zijn Pokémon hier wat los te laten dus. Rustig keek hij naar zijn bende en even zuchtte hij. Nee, dit was niet het team die hij in gedachten had, maar misschien dat dit de start was van een tweede team. In ieder geval moest hij een manier vinden om zijn team te balanceren, want dit ging niet zo. "Yangui, Heiying, jullie gaan samen trainen. Ik wil dat jullie elkaars aanvallen ontwijken. Shabao zal in het zand jullie score neerpennen. Als je geraakt word krijg je een streepje," Zijn hand ging even naar zijn zak, waar hij een berry boven haalde. "En dat terwijl jullie deze berry naar elkaar tenissen. Als de berry op de grond valt, beginnen jullie opnieuw. Degene met de minste strepen krijgt de rest van mijn bessen als snack," De Spiritomb keek even om naar hem en vervolgens naar de Duskull. Beide waren vrij gesteld op eten, dus dit was ene goede motivator. De reden van deze oefening was vrij simpel ook. De twee ghost types waren niet de meest lenigste. Ondanks dat ze konden verdwijnen en verschillende dingen konden doen waren ze niet bepaald... Tja, de snelle types. De oefening zou ze niet alleen gefocust houden op hun manier van beweging, maar ook op wat de tegenstander zou doen. Ze zouden zowel de focus op de bes als de andere moeten houden, daarbij gebruik makende van hun moveset en hun abilities om te kunnen winnen. Hij was benieuwd wat ze ervan maakten.

De Sandslash keek even schuin op naar hem en Morgan knielde rustig bij haar neer. Zijn starter had dit soort trainingen voldoende gehad toen ze nog een Sandshrew was en was zich maar al te bewust hoe cruciaal ze waren voor gyms. De ground type werd immers vroeger duizelig van haar eigen bewegingen. Nadat ze er genoeg tijd en oefeningen in hadden gestoken was dit gelukkig niet meer het geval. "Laat ze starten met vijfmaal heen en weer en bouw op in vijfmaal, dus tien, vijftien... Ik zou zeggen tops twintig," De Pokémon knikte rustig en nam de berries over van haar trainer. Ze maakte wat geluidjes, waarbij de twee spoken alert opkeken. Met een worp gooide ze de eerste bes richting Yangui, die meteen naar voren schoot en het opving op haar hoofd. De Duskull begon zachte geluidjes te maken die iets weg hadden van geluk, waarna een Astonish werd uitgevoerd. Yangui reageerde erop met een Shadow Sneak en verdween dus, waardoor de bes even in de lucht bleef en de Duskull gedwongen werd naar voren te vliegen en ze op te vangen. Kort bleef hij kijken naar het tafereel, voordat zijn ogen naar de resterende drie van zijn team gingen.

Twee draken en een fire type. Wat kon hij hiermee doen? Even streek hij bedenkelijk langs zijn kin, waarna een gedachte in hem opkwam. "Chimei, Longmu, jullie hebben beide hetzelfde probleem dus die pakken we samen aan. Wukong," De shiny aap sprong meteen naar voren. "Jij gaat je punching moves oefenen. Ik wil dat je ook werkt aan je snelheid. De Monferno knikte even naar zijn trainer. "Chimei en Longmu, jullie gaan puur defensief spelen. Hier," Hij pakte even een kaartje vanuit zijn achterzak en scheurde die in twee, waarna hij even een pen ook erbij nam en een cirkel op de ene tekende, een kruisje op het andere. "JUllie tagteamen en beschermen elkaars kaarten. Die zal ik op jullie rug hangen. Chimei jij beschermt de cirkel en Longmu jij het kruisje," De draken leken even te denken, maar knikten, waarna hij kalm de kaardjes aan hun rug bevestigde. "Wukong jij gaat ze van hen afnemen. Verbrand ze of laat ze eraf vallen en je hebt ook gewonnen. Jullie twee winnen als je de kaart van de ander op de rug kan houden," Het duurde even, waarbij de shiny fire type het beter snapte dan de andere twee pOkémon. De MOnferno schoot echter naar voren en haalde uit met een mach Punch naar de rug van de Gible. Een headbutt tegen de blauwe draak van de Jangmo-o zorgde ervoor dat de aap missloeg en de aanval raak was op de kaak van Chimei. Longmu rolde even, maar draaide zich om waarna een Dragon breath van haar afkwam. De Monferno zette zijn hand plat op de kop van de draak en sprong er behendig over waarna hij een salto maakte en wat afstand nam om zijn situatie beter in te schatten.

Morgan keek nog even naar hun, voordat hij terug keek naar de andere twee. Hij knikte, zette een pas naar achter en ging rustig zitten op een bankje die er nog geen twee meter van stond. Kalm nam hij de thermos bij de hand en opende hij deze. Met zijn dikke winterjas kon hij wel wat warmte bewaren, maar een warme drank kon ook altijd smaken. Verse groene thee die hij klaar had gemaakt. Even liet hij wat in zijn dop gaan, waarna hij ervan begon te sippen en zijn ogen sloot. Heerlijk, altijd.

- King of Homos

Het leek vrij goed te gaan, waarbij Morgan even tevreden knikte naar Shabao en Wukong, die beide een blik op hun trainer legde. Het was echter toen Chimei plots stopte en zijn kop draaide naar iets, dat het spel tot een einde kwam. Nu het kaartje van Longmu niet langer beschermd was greep de Monferno zijn kans om hem met een punching move van de rug van de Gible te slaan en vervolgens met Ember in vlam te zetten. Morgan keek even ontevreden naar het tafereel. Een zucht gleed van zijn lippen, waarna hij kort de dop van de thermos terug op het ding draaide en het terug in zijn schoudertas stopte. Hij liet zijn goudkleurige kijkers even over zijn mon gaan en toen hetgeen waar Chimei naar zat te kijken. Een diepe frons kwam op zijn gezicht toen hij zag hoe een jongen op de grond lag. Een roze dusk Lycanroc was hem tevreden aan het likken, terwijl een wit blauwe Lopunny aan het lachen was. Grommende zwarte Vulpix.. En een blauwe Pidgey op het hoofd. Ah, die leek het niet zo soepel te hebben.

"Tíngzhǐ" Klonk zijn stem schel door de lucht, waarbij Yangui en Heiying meteen halt hielden en opkeken. Shabao kwam overeind en wandelde naar haar trainer toe, grote ogen gefocust op de man. "Houd jullie bezig. Shabao, Wukong, kom," De aap sprong meteen naar zijn trainer toe en klom op diens rug, om over diens schouder te hangen. De Sandslash wandelde kalm naast haar trainer terwijl hij de jongeman benaderde. Rustig ging de lange man wat door zijn benen terwijl hij zijn hand uitstak. "Hey, alles ok?"

De man leek er wel plezier uit te halen. Dit was het soort dingen die hij nooit zou hebben met zijn Pokémon. Zijn partner, Shabao, was de enigste mon waar hij echt close mee was, waarmee hij een band voelde. Heiying, die ook al heel lang met hem was, begon ook echt dicht te komen. Maar dit soort unieke interactie zou hij nooit hebben. Was het oimdat hij zo was, of omdat hij Pokémon had die niet onder het lieve viel. POkémon die niet zomaar zouden komen vragen voor aaitjes. Want kijk dan naar het team van deze jongen. Het was lief, pluizig, en ondanks dat Morgan niet het type was om te judgen, kon hij niks anders dan even peinzen. Nja, hij kon altijd geen trainer zijn, maar goed. Lycanroc Dusk was de beste optie van alle drie de wolvenvariaties. Lopunny had een wijde selectie aan tms en met haar normal typing was ze vaak een goede keuze. Pidgey daarintegen. Hij zag de mon eerder aan als een makkelijke begin Pokémon. Vulpix daarbij was ook niet meteen de beste keuze tenzij je haar evolvde naar een Ninetales. Tenzij de man gekozen had om een evolite erbij te leggen. Hm...

De man nam zijn hand aan en al snel stond deze terug op zijn benen. De woorden van de man zorgden ervoor dat de lange man even naar hem knikte. Lomp hm. Hij kende er alles van. Heiying was een blik lomp en sinds hij Yangui had, kon hij zien dat het niet alleen bij de Duskull lag. Sommige Pokémon waren nu eenmaal zo. Hij schudde zijn hoofd toen de ander verder sprak. "Geen probleem, we waren maar een paar spelletjes aan het doen als training, dat kunnne we een andere keer wel weer oppakken..." Hij keek even schuin naar de twee draken en twee spoken die verderop bezig waren met moves aan elkaar te showen. Ja, je kon ze bijna inzien als een stelletje kinderen. Hij schudde zijn hoofd wat en zuchtte waarna Wukong even een blij geluidje maakte en van de rug van zijn trainer klom om de lopunny met blije geluiden te benaderen. Wel meteen wierp Morgan een streng oog op de aap. De Monferno zette een stap naar achter en zette zijn handen even tegen de grond aan. Hij had niet graag dat zijn mon andere mons benaderde zonder toestemming. Je wist immers nooit hoe deze waren. Hij kende de Pokémon niet van de ander, dus... Dan was hij liever veilig ermee bezig.

"Je hebt een paar mooie Pokémon. Lycanroc dusk is een uitstekende keuze... En Lopunny ook. Maar ik ben toch wel nieuwsgieirg," Hij keek even bedenkelijk naar het vogeltje. "Waarom een Pidgey?" Even sloeg hij zijn armen over elkaar, waarna hij langs zijn kin streek. Een heel erg intressant iets dit. Hij probeerde er zijn hoofd om te winden, maar er kwam geen logische redenering bij hem op.

Ze kwam op zijn pad en...? Een vragende blik kwam in de ogen van de lange man terwijl hij zijn hoofd wat kantelde en bedenkelijk naar de man keek. Shabao keek even schuin op naar haar trainer en keek vervolgens terug naar de man in kwestie. De man expliteerde verder dat hij verliefd was geworden op de Lycanroc en de Lopunny gewond was geweest in der tijd. Ah. Hij stak even zijn hand op en liet zijn hand naar zijn schoudertas gaan, waar hij al snel een boekje uit viste. Hij sloeg het ding open en begon te bladeren, waarna hij al snel op het hoofdstuk kwam waar hij eerder die week had gelezen. Hij las het nog even over, knikte en sloeg zijn ogen even bedenkelijk op naar de hemel. Hm. Hij nam een potlood erbij en zette een notitie neer in het boek naast de tekst, waarna hij deze toeklapte. "Intressant. Dat is een hele andere denkwijze dan ik heb," opperde hij rustig naar de ander. "Maar dat is niet de foute denkwijze. Ik denk niet dat er foute denkwijzen zijn om Pokémon te kiezen... Tenzij je natuurlijk meer..." Hij kneep even bedenkelijk zijn ogen toe, waarbij hij kort peinsde en vervolgens zijn hoofd schudde. "Ah... Mijn excuses. Mijn naam is Morgan, MOrgan Wu. Ik ben zelf een trainer," Sprak hij tegen de man. "En ik vind het heel erg intressant om de denkwijzen van anderen te observeren... Te zien hoe anderen vechten. Want iedereen is anders en-" een lachje kwam van de man af, waarna hij weer zijn hoofd schudde. "Daar ga ik weer... Ik- mijn excuses," eenmaal hij zijn interesse ergens op had gelegd had hij best een grote moeite deze los te laten.

NA enkele tellen liet hij een schuin oog naar de Monferno gaan, waarna hij even zijn keel schraapte. "Mijn Monferno, Wukong, ik denk dat hij heel graag even met je Pokémon bezig wilt zijn. Mag dit? Ik weet niet hoe je Pokémon zijn." en dat risico nam hij niet. De shiny legde zijn blik al snel op de vreemdeling, waarbij een brede glimlach op diens gelaat stond. Ogen groot van afwachting. De aap was in groot contrast met diens trainer, die zo kalm en rustig was, altijd zijn keuzes afwegende. Ja, als hij dat vroeger ook had gedaan. Hm.