Tales of

Sinnoh

Naar het Yule Festival gaan was één van zijn beste beslissingen. Weg zijn van huis en even alles achter zich laten had hem deugd gedaan. Met nieuwe motivatie stond hij in de gym, zijn hartslag beetje verhoogd door de spanning die door hem heen raasde. Hij had stress, maar het was gezonde stress. In tegenstelling tot de vorige keer had hij opzoek werk gedaan, zodat hij wist welke pokémon hij allemaal kon verwachten. Het zou nog steeds een hele uitdaging worden, maar hij was er klaar voor.

De laatste dagen had had hij zijn best gedaan om te trainen, om op een plan van aanpak te komen. Nog steeds hing het er allemaal van af welke pokémon de leader zou inzetten en hij was niet bekend met haar manier van vechten. Maar het was een kind, dus hoe moeilijk kon het zijn.

Casimir had al een pokébal klaar in zijn handen. Dit moest wel werken. Zijn grijze ogen stonden gericht op Kalea. Haar team was gevarieerd, maar bestond uit allemaal Alola pokémon. Casimir zijn kennis over pokémon was al beperkt, maar deze had hij nog niet in het echt mogen aanschouwen. “Als jij er klaar voor bent, kunnen we beginnen,” zei Casimir kalmpjes. Hopelijk dat deze gym even goed ging als de eerste.

note -

De regels werden overlopen en deden Casimir even slikken. Toch wist hij zijn gezicht in de plooi te houden en keek hij de gymleader kalm aan. Dit zou goed komen, hij kon dit. Het enige dat hem zorgen baarde was dat hij 4 pokémon mocht gebruiken, wat wilde zeggen dat de leader er ook 4 zou inzetten. Sommige pokémon had hij minder lang als andere, en hij kon enkel hopen dat ze hun nut zouden bewijzen.

Casimir stak zijn hand met de pokébal uit, en de obsidian Rockruff verscheen op het veld. Het wezentje keek even verward om zich heen, tot het leek te snappen wat er aan zat te komen; een gevecht. Hij hield zijn kop lager en zetten zijn poten uit elkaar terwijl hij zijn ogen richten op de leader. Casimir had al gemerkt hoe de pokémon steeds anders werd van karakter. Eerst wilde hij alleen maar knuffelen, maar langzaam aan begon hij heviger te worden in zijn gedrag. Hopelijk werkte dat in zijn voordeel tegen de gym leader.

note zet Rockruff in

Casimir keek toe hoe de eerste pokémon op het veld kwam. Een Golem, één van de pokémon waar hij het meeste stress voor had. Het zou moeten lukken, maar het was een pokémon die veel klappen kon ondergaan en zelf flink wat schade aan kon brengen. De Rockruff leek er echter niet van onder de indruk en stond klaar om het grotere ding aan te vallen.

De tegenstander begon met een Defence Curl en nu het nog niet aanviel, kon Casimir hier beter gebruik van maken. “Begin met Howl,” zei Casimir die kalm zijn armen over elkaar sloeg terwijl zijn ogen strak op het veld gericht waren. Het was wel duidelijk dat hij dit allemaal erg serieus nam. Een luide howl kwam van diep uit de borst van zijn Rockruff, het klonk haast alsof dat hij het begin van het gevecht aankondigde. “Nu direct double team.” Verschillende nieuwe Rockruffs verschenen om de zijne heen, waardoor het onmogelijk werd om te zien welke de echte was.

Het leek de energierijke Gym Leader niet veel te schelen. Met een haast geïrriteerde blik keek Casimir hoe ze van links naar rechts sprong, te veel bewegingen maakte met haar armen terwijl ze zei dat Golem een Roll Out moest doen doorheen al de kopieën tot die de echte gevonden had. En daar ging het. De Golem rolde zich op en schoot dan aan een hoog tempo door al de Rockruffs heen die één voor één verdwenen. Casimir klemde zijn kaken op elkaar, nadenkend over zijn volgende actie. “Earth Power om hem te stoppen.” De grond voor hem begon te barsten terwijl de aanval het tempo van de Golem probeerde bij te houden, maar hij ging zo snel.

“Daar is de echte!” Hoorde Casimir de leader roepen terwijl ze wees naar zijn Rockruff. Nog steeds wist de Golem de Earth Power te ontwijken en ging recht op de Rockruff af. “Spri-” maar het was al te laat. De Rockruff werd door de kracht in de lucht gekatapulteerd, maar op datzelfde moment schoten de stenen van de Earth Power omhoog nu dat de Golem stil stond en wist hij ook geraakt te worden. Casimir kon de kleine grijns niet van zijn gezicht houden.

In de lucht draaide de Rockruff om, zodat hij op zijn poten terecht kwam zodra hij de grond weer raakt. “Nu leer en daarna Rock Throw.” Vanaf de kraag van de Rockruff verschenen verschillende stenen, maar de Gym Leader -  die weer niet stil kon blijven staan op haar plek (Casimir werd er nerveus van) - ging weer voor een Roll Out, deze keer om de Rock Throw te ontwijken. Iedere steen dat op de Golem af kwam, werd dan ook net op tijd ontweken, tot beide pokémon weer stil stonden.

“Stomping Tantrum.” Een grom kwam bij de Rockruff vandaan terwijl grotere stenen op kwamen van de grond en op de Golem af vlogen. Door de twee eerdere Roll Outs, stond het ding echter niet stevig meer op zijn benen. De Gym Leader zei weer om hetzelfde te doen en weer een Roll Out, maar dit keer was hij te traag. De Golem was net opgerold, maar voor het weg kon rollen werd het geraakt. Goed. De Leader was er duidelijk niet blij mee. “Nu een Rock Tomb.” Nu de Golem even tijd nodig had om te herstellen, konden ze deze kans best grijpen om meer schade toe te brengen. Weer verschenen er stenen die de Rockruff deze keer succesvol op de Golem wist af te sturen.

De Golem wist de aanval echter te incasseren en zetten zijn poten dieper de grond in om te blijven staan. Vervolgens ging de Leader voor een Rock Polish. Direct daarna volgde er een nieuwe Roll Out, maar deze keer was het duidelijk sneller als de vorige keer. “Gebruik Stomping Tantrum om hem af te remmen!” Een grote rots vloog op de Golem af die in een rechte lijn op hem af kwam. Juist op tijd knalde de twee door elkaar, waardoor de Golem tot stilstand kwam. Zijn Rockruff was voor de zekerheid ook opzij gesprongen zodat het zeker niet geraakt zou worden.

Nu schoot de Golem vooruit, nog steeds sneller als de vorige keer. Met de nodige bewegingen had de Gym leader gevraagd voor een Heavy Slam. Casimir wilde nog zeggen dat de Rockruff het moest ontwijken, maar helaas was het voor niets. De pokémon werd geraakt en kwam een eindje verder op zijn zij terecht. “Snel Double Team.” Op die manier kon de Rockruff zich even terugtrekken om te recupereren zonder dat die het risico liep direct weer geraakt te worden. Door de vele andere Rockruffs die verschenen, was het onmogelijk voor de Golem om te zien wie de echte was.

“Nog eens Earth Power.” Over het veld verschenen weer barsten, nog meer als ervoor die de Golem probeerde te raken. Met een nieuwe Roll Out probeerde het wezen het te ontwijken, maar uiteindelijk wist hij er toch niet aan te ontsnappen en werd hij vol op geraakt. Ondertussen nam de Rockruff zijn kans om zich tussen de kopieën van zichzelf te verplaatsen zodat de Golem niet direct wist waar hij was.

De Leader ging voor een tweede Heavy Slam en zei daarbij dat de pokémon de barsten op de grond moest volgen. Maar toen het beest er was en tegen de Rockruff aan wilde knallen, verdween de pokémon. “Nog eens Rock Tomb.” Achter de Golem kwam de Rockruff in beeld, die een rots op de rug van de pokémon gooide waardoor deze voorover op de grond viel.

Nu was het even afwachten of hij weer recht zou staan. Als dat zou was, zou Casimir er klaar voor zijn.

note Ready set fight

Terwijl dat de Gym leader aan het nadenken was over de volgende pokémon die ze wilde inzetten, hield Casimir de Rockruff in het oog. Het beest had duidelijk nog vechtlust in zich en stond voorlopig nog redelijk stevig op zijn poten. Toch was het duidelijk dat het vorige gevecht een impact had nagelaten. Door de vechtlust die in het wezen aanwezig zat, was hij er zeker van dat hij tot het laatste door zou gaan. Precies wat hij nodig had.

Eindelijk had de leader een pokémon gekozen en Casimir zijn gezicht vertrok een beetje bij het zien van het wezen. Wat een lelijk ding. Het hoofd was volledig buiten proportie en als je het vergeleek met de normale versie, was het er niet op verbeterd. “Begin met howl,” zei Casimir en direct gooide de Rockruff zijn kop in zijn hals om een luide huil te laten horen. De Persian was echter ook al in beweging gekomen en haalde uit met een scratch die recht over het hoofd van de Rockruff ging. “Grijp ze vast met een Bite.” De Rockruff schoot direct in actie en greep de poot van de Persian nog net op tijd vast.

De gym leader schoot helaas ook direct in actie en doordat ze zo dicht bij elkaar stonden was de volgende scratch ook niet te ontwijken. “Creëer afstand en daarna een double team.” Zijn pokémon liet de Persian weer los an sprong naar achter, voor hij weer omsingeld werd door een hele hoop fake versies van zichzelf. “Nu Earth power.” Een zoveelste scheur verscheen over het veld en ging op de Persian af. Haar leader zei dat ze het moest ontwijken door weg te springen, maar het volgde haar tot het wist te raken.

Doordat de Persian echter nog maar net op het veld stond, wist ze de aanval goed te ondergaan zonder veel schade. Er werd verder gegaan met een Growl en vlak nadien kwam er een grote lichtstraal uit de gem die op haar kop zat voor een Power Gem. “Ontwijk het,” riep Casimir, maar de Rockruff was niet meer in staat om het te ontwijken doordat hij tegen zijn limiet kwam. Het beest zat op de grond en deed nog zijn best om recht te komen, maar het ging moeizaam. Casimir klemde zijn kaken op elkaar bij het beeld, maar hij wist wat eraan zat te komen. “Leer en daarna is het genoeg.” De pokémon deed wat van hem gevraagd werd, enkel om daarna door zijn poten te zakken.

”Rockruff is niet langer in staat verder te vechten.”

Casimir rolde overdreven zijn met zijn ogen, dat was iets dat hij zelf ook wel kon zien. De Gym Leader keek hem enkel met een brede grijns aan terwijl ze niet stil stond. Ze was vol lof haar lelijke Persian aan het feliciteren, alsof ze bijna vergeten was dat het er nog niet op zat. Ondertussen liet Casimir de Rockruff terug in zijn bal verdwijnen en pakte hij er een nieuwe pokébal bij. Ergens wilde hij dit ding niet gebruiken, gewoon door de roze kleur dat het met zich mee droeg, maar hij had het nodig.

De roze Noibat verscheen op het veld en keek wat zoeken om zich heen. Casimir zag de verwarrende blik op de Gym leader haar gezicht, voor ze begon te lachen. Op dat moment kon hij wel door de grond zakken van schaamte, maar hij had een gevecht te winnen. “Begin met Supersonic en vlieg daarna de lucht in.” De pokémon deed als hem werd opgedragen en verdween daarna de lucht in, terwijl de Persian eruit zag alsof ze met Alaric naar een Karaoke was gegaan en niet meer recht kon wandelen. “Nu gust,” vanuit de lucht kwamen windvlagen die op de Persian af kwamen. het wezen wist de eerste te ontwijken, maar nadat het de volgende windvlaag wilde ontwijken, sprong het door de confusion naar de verkeerde kant en werd daardoor volop geraakt.

Helaas wist de Persian zich een beetje te herpakken en opnieuw kwam er een Power Gem. Door de confusion was het helaas moeilijk te richten, zeker met de Noibat in de lucht. “Ontwijk het,” zei Casimir en zonder enige moeite vloog de kleine vleermuis opzij en ontweek het. Echter werd er een tweede Power gem op hem afgeschoten, te snel na de vorige om het te ontwijken. “Verstop je in Double Team en daarna wing attack.” Casimir wilde het voordeel van een Flying type behouden en wilde niet dat hij op de grond terecht kwam. Zolang de pokémon in de lucht bleef, waren ze in het voordeel.

Een hoop roze Noibat verschenen in de lucht, wat er nog dommer uit zag als één roze Noibat, en allemaal schoten ze op de Persian af. De eerste paar kopieën werden moeizaam ontweken, ze bleef heen en weer wiebelen en viel één keer zelfs over haar eigen poten. Dat is wanneer de Noibat zijn kans greep en aanviel met een Wing Attack. Zonder moeite wist het te raken. Jammer genoeg wist de Persian ook een Assurance te landen doordat de Noibat zo dichtbij was. Het deed duidelijk meer schade dan casimir verwacht had en de Noibat vloog even van links naar recht tot het zijn evenwicht weer gevonden had.

“Zorg terug voor hoogte en dan Air Cutter.” De Noibat haastte zich terug in de lucht, waar het veilig zat voor de meeste aanvallen van de Persian. Het roze ding bewoog zijn vleugels en abnormaal scherpe windstoten verschenen in de lucht die recht op de tegenstander af vlogen. De eerste wist ze wederom te ontwijken, duidelijk was de confusion langzaam aan het uitwerken, maar de twee die nadien volgde raakte haar volop waardoor ze over de grond naar achter schoof maar toch rechtop wist te blijven.

De Leader zei met veel te veel energie dat de Persian de Noibat uit de lucht moest krijgen met een nieuwe Power Gem, maar eenmaal de aanval de lucht in vloog, bewoog de Noibat opzij om zo het opnieuw te ontwijken. “Doe een Absorb.” Het was altijd goed om weer wat te herstellen. Groene bollen verschenen rond de Persian die vervolgens op de Noibat af vlogen. Het roze ding leek zich er duidelijk beter te voelen, terwijl hetzelfde niet gezegd kon worden voor de Persian.

“Maak het af met een Air Cutter!” De Noibat deed wat hem gevraagd werd en opnieuw vlogen verschillende windvlagen op de Persian af die meerdere keren geraakt werd. Er steeg een hoop stof op, waardoor het in eerste instantie onmogelijk was om te zien hoe de Persian eraan toe was. Casimir kon enkel in spanning afwachten.

note Fight!

Weer een pokémon die niet langer in staat was om te vechten, nog twee te gaan. ZIjn Noibat kwam terug lager vliegen en keek even met een vrolijke blik naar Casimir, die het volledig negeerde. De enige waar hij oog voor had, was de gymleader die haar vorige pokémon weer liet terugkeren en een nieuwe pokémon uitkoos. Als hij zich goed herinnerde had ze nog twee ice types, een muk en dan-

De Raichu verscheen op het veld met de grootste grijns die hij al op een pokémon had gezien. Net zoals zijn trainer, kon het beest niet stil staan en leek het bijna te barsten van de energie. Natuurlijk was de Leader hem nog aan het aanmoedigen, aan het vertellen hoe ze nu pas opgewarmd was. Casimir liet zich er niet door op stang jagen. De roze Noibat had zijn nut bewezen de vorige ronden, en nu zouden ze hetzelfde doen. Enkel had hij een nieuwe strategie nodig. Enkel in de lucht zitten ging hen niet helpen deze keer.

Dit keer begon de Gym Leader en direct werd een Play Rough ingezet. Aan een hogere snelheid dan Casimir had verwacht, vloog de Raichu naar voor. Terwijl het in beweging was kwam er een witte rook om haar heen, samen met sterren. “Vlieg de lucht in,” probeerde hij nog snel, maar de Noibat was net te laat. Het ding deed zijn best om hoger de lucht in te vliegen, maar de Raichu zetten zich af en knalde tegen zijn tegenstander aan.

Het desoriënteerde de Noibat volledig, waardoor die een eind verderop de grond op viel. De schade was duidelijk zichtbaar, maar toch duwde het beestje zich terug recht. Jammer genoeg net te laat, want een Thunder Shock kwam zijn kant op en was onmogelijk te raken. Casimir klemde zijn kaken stevig op elkaar, het beeld zag er niet goed uit. “Kom op, dit is niet het moment om niks te doen,” riep hij naar de kleine pokémon.

Ineens liep het verkeerd. De Noibat kon niet op tegen de snelheid van de Raichu, dat was duidelijk. Nu zijn pokémon nog niet in staat was een aanval uit te voeren, werd er een Electric Terrain opgeroepen, wat ervoor zou zorgen dat de Raichu alleen  maar sneller werd. Als hij niet snel iets deed, zou de Noibat helemaal geen schade kunnen toebrengen. Maar wat kon hij doen?  

“Doe Gust op de grond!” riep Casimir. Het leverde hem een verwarde blik van zijn pokémon op, en de gym Leader moest zelf even lachen. Toch deed zijn pokémon wat er gevraagd werd, vloog wat hoger de lucht in en voerde een gust uit op de grond. Een wolk zand vloog op, maar het was nog niet genoeg. “Nog één.” Nog meer zand vloog omhoog, waardoor de Raichu omsingeld werd en niet kon zien wat er precies gebeurde. “Duik nu in de stofwolk en daarna bite.” En zoals hij had gevraagd, vloog de Noibat naar beneden en met de hulp van de rook, probeerde het bij de Raichu te geraken die verschillende Thunder Shock’s uitvoerde in de hoop de Noibat te raken, maar helaas.

Het kleine ding wist achter de Raichu te geraken, en zetten zijn tanden stevig in diens nek. Ze hadden nog niet veel verwijselijkt, maar Casimir was al lang blij dat hij het tot een succes had weten te brengen. Dit was goed, hier kon hij mee verder.

Of niet.

De Leader vroeg voor een Discharge, en ook al wilde Casimir tegen de Noibat zeggen dat hij snel weg moest wezen, het was te laat. de Raichu werd omringt door elektriciteit, waar de kleinere pokémon niet aan kon ontsnappen. Het viel op de grond en het zag er niet naar uit dat het verder kon vechten. Iets wat die stomme scheidsrechter weer eens moest beamen, want hij had nog steeds niet door dat Casimir ogen had.

Zonder verder te twijfelen liet hij de Noibat weer verdwijnen en in de plaats daarvan kwam de Ninetales op het veld. In tegenstelling tot veel van mijn andere pokémon wist zij direct wat er van haar verwacht werd. Ze zakte wat door haar poten en toen de eerste Thunder Shock op haar af kwam, wist ze die zonder al te veel moeite te ontwijken. “Nu Will-o-wisp.” De Raichu deed zijn best, maar wist de aanval niet te ontwijken en vlammen likte aan haar vacht, vlammen die niet direct verdwenen.

De Raichu begon met het creëren van een bal voor Electro Ball en gooide het ding in op de Ninetales af. “Gebruik Iron Tail om het terug te sturen.” Het was iets wat hij de pokémon had zien doen tijdens het Tyrunt incident. De pokémon haar staarten kregen een bepaalde glans over zich heen, voor dat het contact maakte met de bal en het terug vuurde naar de Raichu. De pokémon was te verward geweest, en werd geraakt door zijn eigen aanval. Het zou niet veel doen, maar Casimir was al lang blij dat het werkte.

“Nu dark pulse.” De Raichu was op zijn rug terecht gekomen nadat hij geraakt was door zijn eigen aanval, en geraakte niet snel genoeg overeind om de paarsachtige vlammen te ontwijken die recht op hem af kwamen. Ondanks dat het niet goed liep met de Noibat, merkte Casimir een duidelijk verschil op nu hij met de Ninetales aan zijn zijde aan het vechten was. Ze begrepen elkaar beter, zaten op één lijn en waren beter op elkaar afgestemd.

De Leader keek niet meer zo vastberaden als toen de Raichu voor het eerst op het veld kwam, maar dat was geen probleem. ”Verdwijn ondergrond met dig,” zei Casimir, wetende dat de pokémon zwak was tegen Ground type moves. Zijn ogen werden echter groot toen de Raichu opgedragen werd om een Surf uit te voeren. Een grote golf verscheen over het veld en zijn blik gleed naar het gat in de grond waar de Ninetales in verdwenen was. Zo snel als het water verschenen was, werd het gat ook gevuld.

Voor een hele tijd kon Casimir enkel bang afwachten, hopend dat de Ninetales snel weer boven kwam, maar het duurde te lang. Wanneer de Raichu dan ook nog een Thunder Wave uitvoerde op het water, zag hij de moed al helemaal aan zich voorbij gaan.

Zijn hart maakte haast letterlijk een sprongetje toen hij op een plek verder weg de grond zag bewegen en Rose terug boven zag komen. Ze ademde zwaar en was doorweekt, maar verder dan dat zag het er nog oké uit. Had ze iets gedaan om te ontsnappen aan de Thunder Wave? Want daar leek het wel op. Dat was iets dat ze niet terug mochten herhalen.

“Doe Inferno” Als het niet ging lukken met een ground type move, dan moest hij het op een andere manier proberen. De Raichu werd omhult door vuur, dat niet direct verdween en er weer voor zorgde dat vlammen die eerder door het water gedoofd waren weer op haar vacht danste. “Nu Hex.” De schade die toegebracht werd, was immens en de Raichu schreeuwde het uit. Dit leek er meer op.

Er werd een Electro Web afgegooid op de Ninetales. “Protect.” Maar ze was snel genoeg met haar schild op te trekken zodat het nutteloos op de grond viel. De Gym Leader hield het daar echter niet bij en er volgde al snel een Thunder Wave, die jammer genoeg de Ninetales wist te omsingelen. Kleine elektrische vonken schoten van haar vang af en wanneer ze een stap zetten, was het duidelijk moeizamer door de elektriciteit die door haar heen gierde.

Het was beter als ze niet teveel moest bewegen, zodat de kans dat haar aanvallen zouden landen, groter was. “Fire spin,” zei hij op hetzelfde moment dat de Leader vroeg voor een Play Rough. De Raichu werd omhuld door een vlammende ring, die niet vanzelf verdween en het moeilijker maakte om de omgeving te zien waardoor de Play Rough net naast de Ninetales lande die op tijd opzij wist te springen.

“Ga verder met Dark Pulse.” De Raichu deed zijn best om de paarse aanval die het best beschreven kon worden als vlammen te ontwijken met een protect, maar helaas plaatste ze het schild op de verkeerde plek neer en werd hij alsnog geraakt door de aanval die ervoor zorgde dat hij naar achter vloog. Casimir kon alleen maar hopen dat hij niet terug recht kwam.

note Te lang

Casimir ademde diep in en uit toen de Raichu gelukkig niet meer recht stond. De vermoeidheid sloeg toe en hij voelde zijn concentratie langzaam verdwijnen. Een gevecht tegen twee pokémon, was helemaal anders als een gevecht tegen vier verschillende pokémon. Maar dit was niet het moment om op te geven. De eindmeet was in zicht, hij moest nog iets langer doorzetten. Casimir haalde snel twee vingers door zijn ogen en richte dan zijn blik op de Ninetales die hem bezorgd aankeek. Dit was de laatste, hij kon dit.

De Gym leader toonde haar laatste pokémon en Casimir kon het niet laten een wenkbrauw op te trekken bij de felgekleurde pokémon. Een Muk maar dan anders. Hij vond er maar niks aan. “Begin met Safeguard.” Het zou beschermen tegen status effecten, dus kon de Ninetales Muk aanraken zonder beïnvloed te worden door zijn Ability. Ondertussen begon het hevig te regenen en Casimir hield zijn armen boven zijn hoofd, alsof het iets zou doen. “Sunny day en val dan aan met Iron Tail.” Het was duidelijk dat de Ninetales bijna op haar limiet zat, maar Casimir wilde toch dat ze doorzetten. De regen verminderde en de omgeving warmde weer op. Zolang ze overeind stond, kon ze vechten. Vlak voor de Muk sprong ze op en raakte de pokémon met haar staarten. Waar ze niet op gerekend had, was dat haar staarten in de pokémon bleven steken. Het leek daardoor amper iets van schade toe te brengen

Casimir richtte zijn grijze ogen op de Gym Leader, die hem zelfvoldaan aankeek. “Snel een Fire Blast,” riep Casimir, maar op hetzelfde moment sloeg de Muk toe met een Acid Spray. Beide pokémon werden geraakt, maar gelukkig wist de Ninetales los te komen en sprong enkele keren naar achter. Ze plaatste haar poten verder uit elkaar, om haar draagvlak te vergroten omdat ze waarschijnlijk door haar benen zou zakken als ze dat niet deed. “Hyper beam.” Casimir wist dat ze hierna niet veel meer kon doen, maar het was het waard. De Muk werd geraakt, maar zonder twijfelen kroop het op de Ninetales af, ging wat in de lucht en plaatste vervolgens zijn ‘lichaam’ over de Ninetales zodat ze uit het zicht verdween. Het beeld maakte Casimir erg ongemakkelijk en hij kon zich alleen inbeelden hoe het was om daar vast te zitten. “Inferno zodra het gaat.” Het was de Hyper Beam die ervoor zorgde dat ze niet direct kon bewegen, waardoor de Muk geen problemen had om een Venom Drench uit te voeren.

Dan begon het lichaam van de Muk precies te bewegen voor er een soort van explosie onder hem ontstond en de pokémon de lucht in schoot. Een eind verder viel hij weer op de grond, maar het zag er niet naar uit dat de val op zich veel schade had toegebracht. De Ninetales daarentegen lag op de grond. Kort klikte Casimir zijn tong, maar liet haar dan terug keren in plaats van haar te verplichten verder te vechten.

Nu pas vielen de kleine vlammen die over de Muk heen gaan hem op, blijkbaar had de Fire Blast zijn job goed gedaan, beter om hiervan gebruik te maken. Hij greep zijn laatste pokébal erbij en de kleine Salandit verscheen op het veld. Casimir deed niet veel met haar, maar ze was nog steeds een goede pokémon om te gebruiken in gevechten, zeker gezien de poison aanvallen haar weinig zouden doen. Het nadeel was dat ook de Muk niet veel schade zou ondervinden aan de aanvallen. Hij hoopte dat de schade van de Ninetales samen met de schade van de Salandit genoeg zou zijn om hem te verslaan.

“Begin met sweet scent.” Een roze minst verscheen over het veld en wanneer Casimir naar de muk keek, zag hij hoe de pokémon kalmer leek te worden. Dit gevecht zou moeilijker worden omdat Salandit niet zoveel aanvallen kende. “Nu ember.” De Gym leader riep dat Muk de aanval moest ontwijken, maar de pokémon bleef gewoon staan en werd geraakt. Ondertussen schoot de pokémon echter naar voor om de Salandit te omhelzen voor een Bite. “Ontwijk het.” Het voordeel was dat ze sneller waren, waardoor de Salandit zonder moeite de aanval wist te ontwijken. De Muk reageerde echter sneller dan verwacht en wist nogmaals een Venom Drench uit te voeren.

Direct schoot de Salandit weer weg, om iets verderop de smurrie van zich af te schudden. De muk schoot direct weer vooruit voor een volgende aanval, maar Casimir wilde voorkomen dat zijn pokémon weer geraakt werd. “Verstop je met smog.” Een vieze stinkende zwarte gas vulde deze keer het veld, waardoor dat de Muk omhuld werd en niet meer wist waar hij was. Ondertussen was de Salandit weer voor Casimir komen staan omdat ze al wist wat er aan zat te komen. “Nu Incarnate.” Een grotere bal vuur vloog op de gas af en eenmaal het contact maakte, ontstond er een explosie, waarna de gas volledig was verdwenen en er een Muk achterbleef die even direct in de tegenaanval vlak voor de explosie, en een hoopje smurrie van een Acid Spray viel uit de lucht en op de Salandit.

“Nog eens smog en deze keer aanvallen met een scratch.” Opnieuw vulde het veld zich met een dikke rookwolk en deze keer bleef de Salandit erin, klaar om aan te vallen wanneer ze een opening zag. Aan de kreet die te horen was vanuit de rook, was het duidelijk dat het de Salandit gelukt was. Er klonk een vettig geluid, wat waarschijnlijk een Acid Spray was, maar de kleinere pokémon dook op uit de rook, zonder paarse smurrie dus ze had het kunnen ontwijken. “Hetzelfde als daarnet, nog eens Incarnate.” Dit keer hoorde hij de Gym Leader roepen dat de Muk zo snel mogelijk uit de rook weg moest, maar de vlam was al onderweg en een nieuwe explosie ontstond op het veld. Door de hoeveelheid rook kon Casimir niet zien hoe de Muk eraan toe was. Hij legde een hand tegen zijn mond voor een opkomende hoest terwijl hij in spanning aan het afwachten was. De Salandit stond voor hem met haar staart te zwaaien, duidelijk nog van plan verder te vechten als het nodig moest zijn.

note -