Tales of

Sinnoh

Op een of andere manier had hij het voor elkaar gekregen om een baby pokémon bij zich te krijgen, die direct ook niet blij leek te zijn met reizen over water. De Larvitar had zichzelf vast geklemd aan zijn enkel, terwijl het angstig naar het water keek dat om hen heen sloeg. Mortem was onderweg naar het Eiland, want er gingen geruchten over een pokémon die hij maar al te graag wilde toevoegen aan zijn team. Helaas leek Balrog wat minder fan te zijn van zijn manier van reizen. Hij ging op zijn hurken zitten en aaide de Larvitar, die iets leek te ontspannen van de aanraking. Het was vreemd geweest om te letten op een baby pokémon, maar tot nu toe leek het hem goed af te gaan. "We zijn er bijna," zei hij zachtjes tegen de pokémon, terwijl het eiland in zicht begon te komen.

Niet veel later stapte bij terug op het land, met de Larvitar op de hielen en een Buneary op zijn schouders. Normaliter zou hij meer pokémon bij zich houden, maar op dit moment was het beter om deze twee te houden. Nico hielt ook direct een oogje in het zeil voor de Larvitar, want hij wilde Balrog niet direct kwijt raken, puur omdat hij niet aan het opletten was. De oudere man zetten zijn hoed beter op zijn hoofd en keek naar de vulkaan die in de verte zichtbaar was. Daar moest hij naar toe.
Het was een goede trip voordat hij aan de base van de Vulkaan was en hij hoopte van harte dat hij niet weer een geschifte hiker tegen zou komen hier. Of een Salamence die hem van de klif af wilde gooien. Gewoon, geen bijna-doods ervaringen meer. "Kom, dan gaan we opzoek naar deze pokémon," zei hij tegn de twee pokémon, terwijl hij een sigaret opstak en opzoek ging naar de pokémons.

De grond onder hem begon te trillen en eventjes had Mortem flashbacks aan de vorige keer dat hij zo dicht in de buurt van een berg was gekomen. Echt, als hij weer een hiker met een vervloekte Cleffa tegen zou komen, draaide hij zich om en verdween. Daar had hij écht geen zin in. Nicoletta keek hem ook eventjes aan alsof hij gek was gekomen, toen hij stokstijf stil bleef staan, maar daarna kwam hij los en nam de Buneary in zijn armen om verder te lopen. Balrog leek geen problemen te hebben met dit alles en waggelde gewoon verder. Dit zou natuurlijk het natuurlijke habitat van een Larvitar zijn. Al wist hij niet hoe de baby pokémon zou reageren op de sneeuw. Voor nu leek hij het leuk te vinden, maar Mort schoot naar voren toe toen Balrog in de richting van een stuk gesmolten sneeuw liep. Wat zou daar te vinden zijn? "Balrog, nee," zei hij scherp tegen de pokémon, die hem met een vragende blik aankeek. Hij zetten Nicoletta op de grond, die de Larvitar tegen hielt, terwijl Mort zelf richting de plek liep. Dit moest het werk zijn van een vuur type pokémon, toch? Dat kon niet anders. Hij tikte zijn hoed iets omhoog, zodat hij het beter kon zien.

Zo te zien vond de Larvitar het een uitdaging om te gaan kijken bij de Charmander en toen deze bijna een Ember ving op z'n kopje, keek die kwaad terug en deed Balrog een Leer aanval terug. "Nee, nee, niet doen," zei Mortem snel, terwijl hij de Larvitar een paar centimeter van de grond af tilde en weg draaide van de Charmander. Die had zijn wangen al gebold voor een nieuwe aanval, die Mort net kon ontwijken. Hij zuchtte zachtjes en keek naar Nicoletta, wat moest hij toch met deze baby. "Kom, dan gaan we verder kijken," zei hij tegen de twee pokémon en de zwarte Buneary ging bij de Larvitar lopen en begeleiden de baby pokémon achter hun trainer aan. Gelukkig konden de twee pokémon het goed met elkaar vinden en had Lady een goede indruk gemaakt op de Buneary. De pokémon had de rol van moeder overgenomen voor de baby Larvitar en Mort vond het prima zo. Hij keek eventjes om zich heen, de Charmander achter zich latend. Hij slikte moeizaam. Misschien was het beter om dieper in de vulkaan te gaan kijken. Maar als deze daadwerkelijk active was dan zat hij straks weer in hetzelfde schuitje als de vorige keer. Mortem zuchtte en gebaarde de twee pokémon om hem te volgen, terwijl hij een natuurlijk uitziende gang dieper de vulkaan in volgde.

Hij had niet verwacht dat de Larvitar zulke goede oren zou hebben, maar de baby pokémon had al weer iets gehoord voordat hij het überhaupt had opgemerkt. Mortem zuchtte, misschien werd hij er gewoon te oud voor. Hij drukte twee vingers tegen zijn slapen, terwijl Nicoletta weer achter de Larvitar baby aan was gerend om hem tegen te houden in een pool met lava te springen. Zodra ze terug op de main land waren, zou hij eerst een riem halen om de pokémon aan te leggen. Dit ging hem zo echt niet worden. Hij floot de twee pokémon bij zich en besloot om uit te gaan zoeken waar het diepe gegrom vandaan zou komen. Grote kans dat hij nu iets tegen zou komen wat hem met enkele klappen buitenwesten kon slaan, maar dat risico nam hij er dan maar voor. Hij wilde hier met lege handen weggaan, als hij niets speciaals zou vinden, kon hij net zo goed iets goeds meenemen. Al was het dan een normaal uitziende pokémon.
Het was niet zo dat Mortem specifiek zich wilde gaan richten op traited pokémon, maar ze leken hun weg naar hem te vinden. En misschien kon hij op deze manier nog behulpzaam zijn voor de organisatie, al was hij nou niet echt bepaald het type dat veel kennis van wetenschap had. Er zou vast wel iemand binnen Team Zekrom zijn die dat wel was en die hij kon helpen met traits en stuff. Eh, veel maakte het hem niet uit. Voor nu moest hij eerst achter dat gegrom aan gaan. Dus wandelde hij verder de gang in, met de Larvitar en Buneary op de hielen.

Het gegrom werd erger en Mortem had het sterke gevoel dat dit niet was wat hij had moeten doen. Maar Balrog had hem al weer ingehaald en rende bijna op het geluid af. "Balrog, blijf hier!" siste de oudere man naar zijn pokémon, maar de baby pokémon had geen zin om naar hem te luisteren en rende vrolijk verder. Hij zetten de achtervolging in en sloeg de hoek om, waar hij begroet werd door de eigenaar van het gegrom. Mortem was nooit echt een angsthaas geweest, maar dit was niet leuk meer. De oranje pokémon keek hem aan alsof hij het liefst zijn hoofd van z'n nek af wilde bijten en hij slikte eventjes. Omdraaien was waarschijnlijk het slimste om te doen, maar hoe moest hij dat doen. Want zijn Larvitar had nerfes of steel en deed nu een poging om onder de Charizard diens aandacht te trekken. Nicoletta was ondertussen op zijn schouder geklommen en had haar handjes voor d'r ogen gedaan. "Sorry, ik wilde je niet storen. Ik wil alleen mijn pokémon terug," zei hij, op een zo'n kalm mogelijke manier. Op dit moment vroeg hij zich af of hij genoeg charme had om levend weg te komen hier. Kleine kans waarschijnlijk, maar een kleine kans was beter dan geen kans. Hij schuifelde iets dichterbij en hielt zijn handen hoog, om aan te geven dat hij geen kwaad in de zin had. Daarna floot hij scherp naar de Larvitar, hopend dat de baby pokémon het snapte en de Charizard met rust liet. "Balrog, kom eens hier. Snel." siste hij daarna naar de baby pokémon.

"Fuck," slipte eruit toen Mort zag hoe de Charizard zijn pokémon van de grond af schepte met zijn kaken en er vandoor vloog. Hij was nooit geweldig goed geweest met baby pokémon, maar dat betekende niet dat hij zomaar zijn pokémon liet verdwijnen. Nicoletta had de achtervolging al ingezet en Mort zetten het ook op een rennen, terwijl hij een pokéball van zijn riem af haalde. "Lady, help," riep hij naar de Alolan Raichu die tevoorschijn kwam. De pokémon wreef over haar wangetjes en schoot daarna achter de Charizard aan. "Probeer 'm te verlammen met Nuzzle," zei hij snel. De Raichu schoot op de Charizard af en drukte haar snuit tegen de grote oranje pokémon aan. Elektriciteit schoot over de Charizard heen en hij leek langzamer te vliegen. "Nu, Thunderbolt." Mortem was niet bang dat de Larvitar geraakt zou worden, de baby pokémon was immuun tegen electric type aanvallen. Lady werd omringt door elektriciteit en schoot het in de richting van de Charizard, die in z'n rug geraakt werd, de Larvitar van schrik liet vallen en zich omdraaide naar de Alolan Raichu. "Nicoletta!" riep Mort snel. De Buneary schoot over zijn rug, sprong van zijn schouders af en begon te gloeien in de lucht. Ze werd langer, haar oren werden langer en vielen langs d'r lichaam, terwijl ze een koprol maakte en de Larvitar opving. Ze brak uit het licht toen ze op de grond landen, geëvolueerd in een Lopunny. "Rennen!" sneerde Mort daarna. Aan zijn rechterkant leek een gang te zijn, waar hij zijn pokémon naar toe floot en het op een rennen zetten. Nu hopen dat de Charizard niet achter hem aan zou komen ...

Wegkomen, dat was het enige waar hij nu aan dacht. Hij had geen zin om een maaltje voor die Charizard te gaan worden, ondanks dat de oranje pokémon kleiner was dan hem. Het feit dat het vuur spuwde en kon vliegen, zorgde ervoor dat Mortem er niet echt bepaald mee wilde gaan worstelen. Naast hem rende de Lopunny, die de Larvitar met zich mee aan het trekken was. Op dit soort momenten haatte hij het dat hij de Larvitar niet gewoon in diens pokéball kon doen. Hij zuchtte zachtjes en sloeg een hoek om, waar een kleine oranje pokémon hem bijna liet struikelen. Een stroom aan vloekwoorden liep over zijn lippen heen, terwijl hij zich omdraaide en in de grote ogen van de Charmander keek. Maar de brul even verder op, zorgde ervoor dat de oudere man de pokémon toch aan zich voorbij moest laten gaan. Hij wilde die Charizard niet nog kwader maken, immers had hij zijn lunch al gestolen. "Damn," vloekte hij zachtjes, voordat hij zich omdraaide en verder rende. Dieper de vulkaan in? Hij keek naar de beide wegen, moest hij nog meer risico's nemen voor deze pokémon? For fucks sake. Hij kon zichzelf wel voor 't hoofd slaan, maar sloeg toch links af, dieper de vulkaan in. Zolang die Charizard hem maar alleen niet..

Het gebrul leek te zakken, maar de bedrukkende warmte nam alleen maar aan. Hij had een water type pokémon bij zich, dus voor oververhitting was hij niet bang, voor dood bij lava echter wel. Dus moest hij rekening houden met dieper in de vulkaan gaan. Natuurlijk was Mortem al aan het spelen met zijn leven door hier te komen, want echt veel geluk had hij niet gehad tot nu toe. Nicoletta zetten de Larvitar eventjes op de grond en het beestje had meteen de neiging om een van de gangen in te wandelde. Mortem zuchtte zachtjes, en liep achter de pokémon aan. Aan de oplopende warmte te merken, had hij al zo'n idee dat hij dieper in de vulkaan aan het gaan was. De vorige keer ging hij omhoog in een berg, nu ging hij verder naar binnen en dieper naar de core. Echt, hij moest uit de bergen blijven. Mortem deed zijn jas uit en hing deze over een arm heen, terwijl hij achter de Larvitar aan wandelde en deze samen met de Lopunny goed in het oog hielt. Niet nog een keer zou hij de baby pokémon verliezen aan een Charizard.