Tales of

Sinnoh

Nooit was het zijn doel geweest om naar de top te klimmen in Crescent Moon. Rani had geen intentie om echt iets te bereiken, wat duidelijk werd tijdens al de quest en tasks die hij deed. Als hij geen moeite moest doen deed hij dat niet. Ze moesten blij zijn als hij de bare minimum deed. Wonder boven wonder wist hij toch langzaam omhoog te kruipen en hij had geen idee hoe. Ze hadden hem al vaker gezegd dat hij meer moest doen en hem gewezen op de vele fouten die hij maakte. Rani trok zich er echter maar weinig van aan.

Ook al wist hij dat zijn ouders totaal niet geïnteresseerd waren in zijn leven als Crescent Moon lid, had hij ze toch geïnformeerd. Het had geleid tot een redelijk kort telefoontje waarbij ze hem toch probeerde te overtuigen zijn levenskeuzes te herbekijken. Van twee mensen die hun hele leven in een groep als Team Zekrom hadden gezeten, had Rani ook niets anders verwacht. Hij was er zeker van dat er genoeg mensen waren die dachten dat het de enige plek was waar uitschot als hem hoorde.

Een zucht rolde van zijn lippen, terwijl hij de Crescent Moon Badge voor zich uit hield. Rani wilde mensen geen gelijk geven, maar op deze manier kon hij ook niet verder. Hij kon niet tijdens elke opdracht dat hij kreeg, doen alsof hij niet aan het werk was en gewoon wat tijd doden.

Rani gooide zijn hoofd in zijn nek en keek omhoog naar de donkere lucht. De zon was verborgen achter donkere wolken, maar voorlopig was het nog nog droog. Hij legde zijn badge naast zich neer op een elektriciteitskastje om zijn pakje sigaretten te nemen en er één uit te halen. De Houndour aan zijn voeten keek direct op en stak de sigaret met een voorzichtig vlammetje aan waarna Rani die tussen zijn lippen stak.

note -