Tales of

Sinnoh

Mitch had rustig op een bankje gezeten, genietend van een bekertje warme chocolademelk, toen er opeens een jong meisje naar hem toe kwam gelopen. Ze leek tamelijk verlegen te zijn en Mitch fronste kort toen hij haar vraag hoorde. Of hij een gevecht met haar zou willen. Zijn blik gleed kort naar de ballen die hij aan zijn riem had hangen. Poseidon kon hij niet gebruiken omdat de Magikarp weigerde om met hem te trainen. Hij kon ook wel raden waarom: Poseidon had zowat een hartaanval gehad toen Bruce achter hem verscheen en Mitch vermoedde dat de Magikarp uit een blok ijs breken met een Rock Smash geen goed idee was geweest. Maar goed, zijn Magikarp kon hij dus niet gebruiken en dan zou het enkel op Bruce aankomen. Ze waren hun reis nog niet zo lang geleden gestart, maar aan de andere kant vond Mitch dat Bruce wel wat meer training verdiende dan tegen zwakke, wilde Pokémon alleen. En dus gaf hij een knikje aan het meisje. ”Ik wil dan wel één op één,” zei hij tegen haar, waar ze een knikje op gaf, aangevend dat zij toch maar één Pokémon had. Dat was makkelijk. Ze liepen naar de rand van de stad waar ze op hun gemak konden vechten zonder anderen dwars te liggen en Mitch liet zijn Sawk tevoorschijn komen, zijn armen over elkaar slaande en wachtende op welke Pokémon het meisje tevoorschijn zou laten komen.

Mitch trok kort met zijn mondhoek toen hij vol in zijn gezicht werd uitgelachen. Hoewel het hem irriteerde, probeerde hij het zo goed mogelijk te negeren. Er werd een Butterfree tevoorschijn gehaald, maar het meisje was zo druk bezig met hem uit te lachen dat ze geen aanval riep. Tja, dan moest hij maar het voortouw nemen, niet waar? ”Begin met Focus Energy en volg daarna meteen op met Rock Smash, Bruce,” sprak hij kalm tegen zijn Sawk. De Pokémon kreeg een soort van rode gloed om zich heen, waarna hij direct naar de Butterfree sprong. Omdat het meisje nog altijd bezig was met lachen en niet aan het opletten was, werd de Butterfree vol geraakt door de Rock Smash. Hopelijk zou haar Defense status ook een beetje naar beneden gaan, want Fighting moves deden natuurlijk niet veel. De Focus Energy was dan weer handig voor later. ”Leer!” riep Mitch. Nu werd het meisje eindelijk weer terug met haar voeten op de grond gezet en een geïrriteerde blik verscheen in haar ogen toen ze zag dat haar Butterfree wat verder terug was geweken en nu huiverde onder de strakke blik dat Bruce haar toewierp. ”Laat je niet intimideren, Honey. Laat hem terugwijken met een Confusion!” Mitch siste tussen zijn tanden door toen Bruce begon te gloeien en terug naar achteren week. ”Opvolgen met Supersonic!” Een vervelende aanval als het zou raken, maar gelukkig eentje met weinig accuracy. ”Zet jezelf af met Double Kick en ga daarna voor een Rock Smash tegen de grond!” riep hij naar Bruce. Een verwarde blik werd in zijn richting geworpen, gevolgd door een sarcastisch lachje. Het meisje was weer terug naar haar gebruikelijke serenade gegaan om hem zwart te maken, maar had daardoor wéér geen oog voor het veld. Dat zou haar nog wel eens zwaar kunnen kosten.

Een soort van rookgordijn was verschenen door Bruce’ harde klap tegen de grond. ”Gebruik de rook naar je voordeel en ga voor een Rock Smash. Volg daarna meteen op met Double Kick!” Bruce sprong door het rookgordijn heen en wist een verbaasde Butterfree vol in haar maag te raken. ”Counter met Gust, Honey!” hoorde hij het meisje woedend gillen. De Double Kick was helaas geen succes omdat Bruce uit moest wijken voor de plotselinge windvlaag dat in zijn richting kwam. Hoewel hij de klap niet volledig opving, bracht het hem wel uit balans. ”Ga nu voor een Confusion! We hebben hem!” riep het meisje. ”Bruce, trap jezelf opnieuw tegen de grond af met Double Kick en breng haar uit balans met je Rock Smash!” riep Mitch naar zijn Sawk. De blauwe Pokémon wist aardig wat snelheid te halen uit het feit dat hij zichzelf half de lucht in wist te balanceren door de trap en omdat de Butterfree laag had gericht met haar Confusion wist de Sawk de aanval te ontwijken. Wat volgde was een Rock Smash dat meer schade deed dan dat het gedaan moest hebben en Mitch wist dat hij zowel de Defense drop als een critical hit had. ”Volhouden nu! Ga weer voor een Double Kick! Geef haar geen tijd om te recupereren, Bruce!” Er werd eerst een trap naar de ene vleugel gedaan en daarna naar de andere, waardoor de Butterfree iets lager begon te zweven, duidelijk gepijnigd door de fysieke aanvallen die ze moest incasseren. ”Opvolgen met Rock Smash!” Hij zag dat zijn tegenstander inmiddels gek werd van woede: met een theatraal gebaar balde ze haar vuisten en stampte ze op de grond. ”Val aan met Confusion! Zorg dat je hem verdomme raakt!” gilde ze naar haar Butterfree. Kort lontje? Ja, zeker wel.

Een licht zorgelijke frons verscheen tussen de wenkbrauwen van Mitch toen zijn Sawk weer naar achteren werd geweken. Hoewel hij niet door veel aanvallen was geraakt, waren het wel steeds aanvallen die veel schade deden omdat hij er geen type advantage tegen had en Mitch wist dat hij zich niet bepaald kon permitteren om nog veel aanvallen op te lopen. ”String Shot!” snauwde de bruinharige naar haar Butterfree. ”Doe hetzelfde trucje als eerst met de Rock Smash, Bruce!” Zijn Sawk wist gelukkig wat hij bedoelde en haalde met een gloeiende vuist uit naar de grond, waardoor opspattend grind de spinnenwebben die in de richting van Bruce kwamen opvingen. ”Gebruik opnieuw je Rock Smash, maar deze keer in het zand! Beweeg met je vuist naar voren!” Een soort geïmproviseerde Sand Attack was het resultaat en omdat de Butterfree al eerder een klap op had gelopen tegen haar vleugels vloog ze laag genoeg om het in haar ogen te krijgen. Bingo. ”Nee, Honey! Confusion! Confusion!” werd er wanhopig geroepen toen Bruce dichterbij kwam om een Double Kick uit te voeren. De Butterfree was druk bezig met het zand uit haar ogen te knipperen en kon dus niet reageren het commando van haar trainer. Mitch kon aan het ineenkrimpen zien dat ze een critical hit ontving van de Double Kick van Bruce. ”Afmaken met Rock Smash, Bruce!” riep hij naar zijn Sawk. ”Beweeg met je vleugels voor een Gust!” hoorde hij het meisje nog roepen en de windvlagen zorgden ervoor dat hij niet meteen kon zien wat er daarna gebeurde, maar hij hoopte dat hij haar net zo hard voor paal had gezet als dat ze eerst bij hem had proberen te doen. Dat verdiende ze wel, naar zijn mening.