Tales of

Sinnoh

Geheel verderop, niet ver van Aeryn vandaan, was Yashu verzeild geraakt in een andere situatie. Hij had gehoopt iets moois aan te treffen hier, maar toen dat zinloos bleek was hij schoorvoetend weer richting de boot gegaan waarop hij gekomen was. Plotseling schoot er iets uit de struiken. Een Inkay zweefde voor hem. Het wezentje had iets in zijn tentakels. Een .. half opgegeten pokémon die zijn maaltijd was geweest. Yashu had zijn mond al open gedaan om iets tegen het ding te zeggen maar een pijnsteek schoot door zijn hoofd heen toen aftekeningen op het lijf van de Inkay begonnen te knipperen. Het was dat hij zijn ogen had dicht gedaan anders had hij waarschijnlijk toegegeven aan de stroom van .. rust die een tel bezit van hem had genomen. Alle vechtlust was uit hem gesijpeld. Hij was bekend met Inkay’s en wat ze deden. Het enige wapen wat hij op dat moment bij zich had, was een gekartelde rots doe hij onderweg had gevonden en afwezig door zijn handen had laten gaan. Die had hij geworpen.

Yashu was sneller. Hij had het wezentje getroffen op een moment dat hij niet oplette en dat ging hij niet aan zich voorbij laten schieten. Hij liet zijn Gible tevoorschijn komen uit haar bal en riep “Metal Claw.”. De metalen klauwen schraapte over zijn lijf en hij slaakte een geschrokken kreet, maar herstelde snel. Inkay zweefde een paar meter omhoog terwijl de rondjes op zijn hoed begonnen te flikkeren en even later een donkere stroom energie door Yecha heen schoot. Yecha wapperde met haar korte armpjes, trillend van de pijn. “Herstel, Sand Tomb.” Beviel hij zijn Gible. Yecha hulde zich in een kleine, kolkend mantel van zand en spuwde een grote hoeveelheid uit over de Inkay die op zijn beurt in dezelfde, wervelende zandmantel werd gewikkeld. Helaas was hij niet bestand tegen het schurende zand. Inkay’s lichaam begon echter fel te gloeien en even dacht Yashu dat het ging evolueren. Maar toen volgde er vreemde, zachte klanken die Yashu een beetje slaperig begonnen te maken- Hij beet heel hard op zijn lip en wilde net een bevel naar Yecha werpen toen die met een plof op de grond plofte. Ze was in slaap gevallen. Tot zover zijn Gible’s debuut.

Hij liet haar terugkeren in haar bal en haalde Ma Zhu tevoorschijn. Zijn vurige metgezelletje wilde niets liever dan een venijnige octopus tot moes slaan en wie was hij om haar dat te ontzeggen. Ze kraakte haar vuistjes en schoot meteen een ember op Inkay af voordat Yashu haar kon commanderen. Het vuur schroeide de Inkay die zijn gezicht vertrok maar ook meteen de tegenaanval verkoos en Ma Zhu hart in haar maag tackelde. Ze werd achteruit gesmeten en landde pijnlijk tegen de grond, maar krabbelde vlug overeind, haar voorhoofd gefronsd en haar vuistjes opgeheven. Toen Inkay zijn tentakels uitstak en op haar af schoot, deed Yashu niets. Wachtte hij af totdat de octopus zijn tentakels om Ma Zhu had geslagen en haar in een dodelijke omhelzing sloot. Het blauwe vlammetje op haar kont begon feller te flakkeren en haar ogen smeulden* terwijl de greep van de Inkay alleen maar strakker werd. “Ember.” Werd er geroepen. Het vuur trof de Inkay in zijn gezicht maar tot Yashu’s verbazing bleef hij vasthouden. Zijn greep verslapte iets waardoor Ma Zhú haar linker armpje vrij kwam. “Scratch zijn gezicht!” Ma Zhú aarzelde geen moment. Haar nageltjes begonnen te gloeien en kraste over zijn gezicht. Recht over zijn linkeroog. Inkay brulde het uit en liet Ma Zhú direct los. Hij zweefde een goede paar meters buiten haar bereik, trillend en bevend en schuddend van de pijn. Bloeddruppeltjes gleden langs zijn gezichtje en toen de Inkay zijn ogen weer op Yashu richtte- zag hij vol voldoening dat één oog een bloederige rotzooi was. De cirkels op het hoofd van de Inkay begonnen weer te knipperen, ditmaal met hernieuwde intensiteit. Het werkte een soort vredigheid in Yashu op. Hij vreesde even weer dat hij Ma Zhú tot slaap wilde brengen zoals hij met Yecha had gedaan maar dat viel vies tegen. Het alternatief was erger. Donkere gloed omhulde Inkay, lange, donkere tentakels schoten naar voren en gleden net als bij Yecha recht door de borst van Ma Zhú. Die snakte naar adem terwijl een donkere aura bezit van haar nam en ze in elkaar zakte. Hijgend hield ze haar armen tegen haar maag gedrukt. “Ember” Riep hij maar Ma Zhú reageerde niet meer. De cirkels flikkerde weer op het lichaam van de Inkay maar ditmaal was hun ritme anders. Langzamer. Yashu voelde een zeurende pijn ergens in zijn achterhoofd en voelde dat hij eigenlijk helemaal niet meer wilde vechten. Ma Zhú staarde als gehypnotiseerd op naar de Inkay, een verdwaasde blik in haar ogen. Alle geluiden leken ineens van heel ver te komen. Ze had Yashu niet eens gehoord. Frustratie borrelde op in Yashu. Zijn hand ging naar de grond waar zijn vingers zich om een gekartelde steen sloten. Hij mikte- hij raakte hem vol tegen zijn voorhoofd waardoor hij een halve meter naar beneden viel voor hij zichzelf herpakte. “Daar zul je voor boeten.” Gromde Yashu met een gevaarlijk lage stem en hij wierp een lege pokebal tegen hem aan.

Gible - Metal Claw
Inkay - Payback
Gible - Sand Tomb
Inkay - Hypnosis

Chimchar - Ember
Inkay - Tackle
Inkay - Wrap
Chimchar - Leer*
Chimcar - Ember
Chimchar - Scatch
Inkay - Payback
Chimchar - Ember - doesn’t respond
Inkay - Tackle

Yashu - Rock throw
Yashu - Pokéball