Tales of

Sinnoh

De stage bij de breeder die ze had geregeld was op niks uitgelopen voor nu. Lucie had wat geïrriteerd gezucht en met haar hoofd geschud, waarna ze erover geklaagd had tegen Amélie. Am, op haar beurt, immer pragmatisch, had meteen een oplossing geboden. Sterker nog, een paar uur later was er een stage geregeld. Lucie had wat verbaasd naar haar Holocaster gekeken en haar hoofd geschud. Ze woonde hier al zonder kosten, behalve de boodschappen waarvan ze erop stond dat ze ze zelf betaalde en nu regelde Amélie ook al haar stages. Ze zou wat voor het paarsharige meisje terug moeten doen, maar ze wist bij Arceus niet wat. Wat gaf je aan iemand die alles al had?

Ze drukte nog een berichtje in haar Holocaster naar Amélie, waarna ze het schermpje op zwart liet gaan en de Holocaster in haar zak liet glijden. Voor nu had ze geen enkele Pokémon buiten de Pokéball, eerst zien wat de stage precies inhield en hoe de mensen daar waren. Als het heel erg serieus was, dan kon ze beter geen dansende Lynx of Misty om zich heen hebben, of een overbeschermende Alya. Als Amélie dit had geregeld, kon dit nog wel eens bij hoge piefen zijn.

Een hoog hek doemde op bij het huis waarvan ze het adres had gekregen. Nog een keer wierp ze haar blik op het vodje waarop ze het nummer had, maar het klopte echt. Wat een statig gebouw. Lucie dacht dat ze er al iets immuun voor aan het raken was, maar toch, elke keer als ze weer voor zo’n soort gebouw stond, was ze toch weer onder de indruk. Samen met het feit dat ze Am niet in verlegenheid wilde brengen, voelde ze toch wel een zekere spanning. Een meisje stond naast het hek, vlakbij de deurbel, terwijl Lucie het huis benaderde. Lucie trok haar wenkbrauwen iets op naar haar. ”Uhm.. Moet je hier ook zijn?”

Het meisje tegenover hem leek een beetje miserabel, alsof je een Charmander had achtergelaten in de regen als de slechte trainer die je was. Maar dat was niet wat Lucie haar wenkbrauwen deed optrekken. Nee, het was het feit dat het meisje tegenover haar haar mond open trok en de stem verrassend.. Niet meisjesachtig klonk. Pas toen, na twee keer verbaasd met haar ogen geknipperd te hebben, landde het dat ze helemaal niet tegenover een meisje stond. Het was een jongen. Nou, gelukkig maar dat ze hem niet had aangesproken met hey meid ofzo.

Vervolgens besefte ze zich wat hij gezegd had en begon ze te lachen. Het was geen gemene lach, maar toch, samen met haar lichte zenuwen, werkte dit op haar lachspieren. ”Sorry, sorry, ik moet niet lachen, maar.. als je baas verandert door vriendin, dan heb je mijn situatie,” merkte ze op. De jongen had ondertussen al één en één bij elkaar gelegd en vroeg of ze de andere stagiair was. Lucie knikte en stak haar hand uit om de zijne te schudden. ”Lucie Evien, inderdaad de andere stagiair.” Haar blik gleed weer naar het grote, zwaar beveiligde huis.

Haar glimlach werd wat wateriger terwijl ze door het hekwerk heenkeek en haar blik weer naar de bel ging. Ja, ze moesten zo wel.. naar binnen. Arceus. Het was typisch Am om haar gewoon een adres te sturen en nul voor te bereiden. Soms dacht ze dat de paarsharige ervan genoot om Lucie op dit vlak te zien squirmen. Of, misschien, wilde ze gewoon weten wat Lucie zou doen in dit soort situaties. ”Ik weet dat het een breeder is, ik weet dat hij of zij weet dat ik eraan kom, maar eerlijk? Meer is me niet verteld.” Niet eens dat er een andere stagiair zou zijn. Maar dat was gezellig, dat gaf iets meer rust.

Lucie richtte haar blik nog een keer op de bel. ”Laten we er maar voor gaan, voordat we te laat zijn.” Als ze ergens een hekel aan had... En het maakte meteen een slechte indruk. Dus, zonder de jongen nog verder wat te vragen, drukte ze de bel in. Een kakafonie van honden begon te blaffen en Lucie bevroor kort, terwijl het hek na een halve minuut piepend en krakend open ging. Lucie wierp eventjes een blik naar haar mede stagiair, waarna ze het pad op begon te lopen.

Lucie lachte kort mee bij de jongen toen deze zei dat ze haar handen vol had aan Amélie. Eerlijk was eerlijk, het was een goede assessment van de situatie. Maar wel op een leuke manier, Lucie vond het niet erg om haar handen vol te hebben aan Am. Ze kreeg er immers ook heel erg veel voor terug. ”Hou op schei uit,” lachte ze terwijl ze haar hoofd schudde. ”Aangenaam Lex, Lucie Evien,” stelde ze zichzelf vervolgens voor. Haar vrienden noemden haar vrij vaak Lu, maar het was niet vaak genoeg dat ze zich ook zo aan vreemden ging voorstellen.

Toen de bel was gegaan ging het hek al snel piepend en krakend open. Het grind knarste onder haar schoenen terwijl ze het net wat te lange pad opliep. Arceus, wat een kast van en huis. Met een klap werd de voordeur geopend. Lucie verstarde kort terwijl de drie Houndooms blaffend en grommend naar buiten kwamen stormen, maar ze rechtte haar rug al snel. Oogcontact vermijdend met de Houndoom, wetende dat Am haar hierheen gestuurd had en dat het veilig moest zijn, richtte ze haar blik op de man. ”Lucie Evien, aangenaam.” Ze probeerde het gegrom van de Houndoom te negeren, maar die hadden gelukkig meer aandacht voor haar onfortuinlijke collega. De man bromde zelf zijn naam als reactie.

Lex botste tegen haar aan en automatisch schoot Lucie’s hand uit om hem iets te stabiliseren. De klappende kaken van een Houndoom kwamen vlak bij haar hand terwijl ze dat deed, samen met een grauw. Arceus, rothonden. En kon die mede stagiair ziech Maar op dat moment werden de Houndoom in het gelid geroepen en gingen ze alle drie, al grommend zitten. Lucie knikte naar de man en begon te lopen, kin geheven, terwijl ze luisterde naar het geblaf wat nog van binnen kwam. ”Bedankt dat we vandaag langs mochten komen, ik heb begrepen dat u Houndoom met traits fokt?” besloot ze te vragen. Zouden ze een bepaald doel dienen? Politie? Battles? Crescent Moon? Een kennis van Am zou nooit iets kwaads doen met zijn Pokémon, dus andere doeleinden kwamen niet eens bij haar op. Haar blik schoot eventjes naar Lex, maar vervolgens volgde de man naar de achterdeur, blij dat ze, met het geblaf wat ze overal hoorde, haar Pokémon in de Pokéball had gelaten. Straks werden ze Houndoom voer.