Tales of
Sinnoh

[Al] The Black Table - vr jan 21, 2022 8:01 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Ze nam een diepe ademteug, waarna ze tegen haar baas begon te spreken. “Ik wil geen baby,” had ze bloedserieus en kritisch gezegd destijds, terwijl hij een Pokémon ei voor haar hield. In context was het een heel normaal antwoord, buiten context was het wat minder geweest. Maar ze had het destijds zeker geweten, ze wilde geen baby Pokémon. Baby Pokémon waren fragiel, ze konden net zo snel bezeerd raken als dat Prins dat was. Maar onder lichte dwang had ze het ei aangenomen, zeker toen Amélie ook met een Galarian Ponyta kwam.

Nu, ondertussen, had ze een leger aan baby Pokémon. Ze had meerdere breeds gedaan en meerdere baby Pokémon in haar team die ze verzorgde totdat ze zelf weer klaar waren om te breeden. Het was een leuke hobby naast het researchen, kijken hoe traits zich ontwikkelden, zorgen voor de kleintjes, onderzoek doen. Het was een vreemde gewaarwording dat ze dit nu met zoveel plezier deed. Ze had plaatsgenomen aan een zwarte Picnictafel in een open veld, afgesproken met iemand die ook vrij veel breedde en traits had. Alya lag aan haar voeten, waar Misty en Lynx in de heide wat verderop aan het spelen waren. Ruddles zat naast haar op het bankje, een poging doende om net zo serieus voor zich uit te kijken als zijn trainer deed, om vervolgens weer hard te lachen. Etter.

Terwijl ze voetstappen hoorde, wierp ze nog even een blik op de wolken. De lucht begon in een rap tempo te betrekken en terwijl ze hier een mental note van maakte, kon ze ook donder horen rommelen in de verte. Oh Arceus. ”Hey, goedemiddag, leuk dat je kon komen,” merkte ze op, terwijl ze nog een blik op de lucht wierp. Het werd al vrij snel onnatuurlijk donker. Voor hetzelfde geld was er een grapjas hier in de buurt die Rain Dance uitgevoerd had. Waarom hadden ze afgesproken op een open veld.

cttw

Re: [Al] The Black Table - za jan 22, 2022 3:26 pm

Vandaag zou Alain Lucie weer zien om te praten over Traits bij Pokémon. Zelf had hij een aardige verzameling weten te bemachtigen, met een enkele Shiny erbij en de Shaymin… Het was zeker een interessant clubje geworden. Vandaag zou hij dan ook enkele van de Pokémon aan Lucie laten zien en hij was al van tevoren bezig geweest wie hij zou meenemen, tot het weer ineens omsloeg. De lucht kleurde donker en tweekleurige ogen keken met een lichte frons uit het raam. Ze hadden op een open plek afgesproken en misschien was dat geen al te beste beslissing geweest.

Dus, besloot Alain zijn Pokéballs thuis te laten. Hij zou Lucie oppikken op hun afspreekpunt en dan konden ze bij hem thuis beter over de Pokémon praten, waar het warm was en er een dak over hun hoofd te vinden was. De verhuizing was grotendeels af. De televisie zat nog in de doos, maar de bank en de salontafel stonden nu op hun plek. De keuken was netjes en volledig. De slaapkamers waren bijna klaar; enkel de logeerkamer moest het bed nog opnieuw in elkaar gezet worden. De extra kamer op de main floor, de 1e verdieping, stond nog vol met dozen en ook de begane grond was nog een mess. Maar, het was leefbaar. En de komende week kon hij dat allemaal nog aanpakken.

“Ari, Rue en Mallow!” riep hij door de kamer. De roze hond stormde direct op hem af, terwijl Rue langzaam in beweging kwam. Hij viste Mallow zelf onder de barkruk vandaan en nam haar in zijn armen, voor hij het huis verliet met enkel die drie Pokémon en hun Pokéballs. Sinds die eerste dagen met Cas, ging hij nooit meer ergens heen zonder de Pokéballs van zijn Pokémon. Je wist niet wie hen niet in hun buurt wilde, immers.

Een zachte glimlach trok over zijn gezicht toen hij Lucie eenmaal zag. Hij hief zijn rechterhand, waar de brace voor een laatste week nog omheen zat, ter begroeting. “Hey! Geen probleem,” lachte hij, voor hij even gebaarde naar de lucht. “Maar misschien is het beter als ik je meeneem naar mijn huis? Tenzij je eruit wil zien als een verzopen kat binnen, zeg nu en tien minuten.” Ondertussen was Ari als de ware maffo die hij was rondjes aan het rennen over het veld. Je moest maar genieten van het leven enzo.

Re: [Al] The Black Table - za jan 22, 2022 3:49 pm

Lucie Evien schreef:
Maybe it's a dream
Maybe nothing else is real
Wolken begonnen nog harder door de lucht te tuimelen en de zon verdween. Lucie's gezicht betrok net zoals de lucht terwijl ze ernaar keek. Dit werd nog wat. Misschien hadden ze in een cafétje moeten afspreken in plaats van een veld. Maar ja, dan konden ze de Pokémon niet lekker los laten rennen. Een zacht gerommel klonk in de verte. Ja, nee, nope.

Haar blik schoot eventjes kort naar de brace die de jongen omhad. Ook al gewond. Wat deden mannen tegenwoordig? Rick was in elkaar gestompt, ze was al een rare jongen tegengekomen met krukken en gips, en deze kerel had een brace om. Ze zuchtte intern en besloot er helemaal niks over te vragen. Ze wilde het niet eens weten. Ondertussen schoot Lynx naar voren naar de Lycanroc, zonder angst zoals altijd. Keffend en zwiepend met haar pluizige staart. Misty sprong erachteraan, iets behoedzamer, maar meegesleurd in het enthousiasme van haar grote 'zus'.

Ze stak haar hand op haar beurt op naar de jongen. "Als je dat geen probleem zou vinden, graag," verzuchtte Lucie terwijl haar blik nog een keer naar de lucht schoot. Kleine druppels begonnen al iets naar beneden te vallen. "Ik geloof dat de één of andere idioot hier met Rain Dance aan het oefenen is, met hoe snel de lucht betrok." Naast haar kwam Alya overeind, haar blik strak gericht op de zwarte Vulpix die de jongen bij zich had. Eventjes hield de Ninetales haar hoofd wat schuin.

Lucie had er echter geen oog voor, zij leunde al heel snel naar de Shaymin die de jongen op zijn arm had zitten. "Hey kleine," sprak ze de Pokémon liefkozend toe, "Zorgt hij een beetje goed voor je?" Voorzichtig stak ze haar hand uit naar de Shaymin, om haar even te laten ruiken.

cttw

Re: [Al] The Black Table - za jan 22, 2022 4:05 pm

Een grinnik ontsnapte uit Alain’s mond toen Lucie verzuchtte dat ze graag mee kwam. De opmerking over de Rain Dance deed hem even hummen. “Wel een effectieve, dan,” merkte hij op. “Maar, je bent welkom. Ik zit nog in de verhuizing dus het is nog een klein beetje chaos, maar het is… leefbaar,” waarschuwde hij haar vast. Afgezien van de grote televisie-doos in de kamer omdat hij die aan de muur wilde hangen, viel het op het moment eigenlijk allemaal wel mee. Hij had de dag ervoor een schoonmaak-waanzin gehad, dus alles was spik en span.

De Shaymin werd begroet en duwde haar kop vrolijk tegen de hand van Lucie. “Ik denk niet dat ze veel te klagen heeft,” lachte hij, voor hij Lucie wenkte om hem te volgen, zodat ze het veld konden verlaten. Zijn huis was niet ver en met het zicht op het water, maakte die plek hem al sinds de aankoop oprecht gelukkig.

“In het begin had Rue ‘t ‘n beetje op d’r voorzien,” legde hij uit, waarbij hij even knikte naar de zwarte Vulpix aan zijn voeten. “Maar mijn Lopunny heeft het op zich genomen dat op te lossen en inmiddels is alles in orde.” Rue was lastig, maar Rue was gelukkig te corrigeren en inmiddels liet ze Mallow vooral links liggen. Mer de rest ging het goed. Hij had Mallow al meer dan één keer verstopt in Ari’s vacht zien slapen.

Re: [Al] The Black Table - za jan 22, 2022 4:14 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

De jongen begon met een waarschuwing over dat het een beetje een zooitje was bij hem thuis, gezien hij net in een verhuizing zat, Lucie wuifde de excuses al snel verbaal weg en lachte. ”Ik heb een tijdje op kamers gezeten in Hearthome, geen zorgen. Ik kijk er wel overheen,” reageerde ze met een lach. Arceus, hoe het er bij haar af en toe uit had gezien als ze de hele week missies moest uitvoeren. Eén voordeel aan continu met je neus in de boeken zitten was toch echt wel dat je genoeg studie ontwijkend gedrag had om de boel eens goed te gaan schoonmaken.

Ze kwam overeind en begon met de Shaymin te knuffelen. Het arme ding werd continu gepest in de tuin van Am en was duidelijk niet op haar gemak. Hoe graag haar ook had willen houden, het was zielig geweest om dat zo te doen. Gelukkig leek ze een liefdevol thuis gevonden te hebben. Toen de Shaymin haar kop omhoog stak en Lucie toestemming gaf voor knuffels, begon Lucie haar meteen over haar koppie te kroelen. ”Ze heeft echt even een flinke scheut assertiviteit nodig,” verzuchtte Lucie terwijl ze met haar hoofd schudde. Toch begon ze weer liefkozend tegen de Shaymin te praten. "Ze zijn gewoon jaloers omdat je zo'n leukerd bent je? Ja dat ben je."

Ze gaf de Shaymin nog een paar kriebels over haar hoofdje heen, waarna ze Lynx en Misty letterlijk terugfloot. De Vulpix keek meteen om en kwam terug rennen, haar hoofdje vrolijk tegen Lucie’s kuit stotend. Lynx daarentegen keek wat verbouwereerd op en besloot vervolgens dat een commando slechts een suggestie was. Vrolijk begon ze weer door haar voorpoten te zakken en met haar kont te wiebelen richting de veel grote Lycanroc. Kom nou spelen! ”Als jij je Lycanroc meekrijgt, zal ik haar ook meekrijgen vrees ik,” merkte Lucie op.

cttw

Re: [Al] The Black Table - za jan 22, 2022 5:15 pm

Het beestje had een scheut assertiviteit nodig, waarop Alain even glimlachte. “Ze komt er wel. Voor nu valt niemand haar thuis meer lastig,” verzekerde hij Lucie. Rue had immers haar gebreken, maar hij vertrouwde Rue met zijn leven en eens het klaar was, wist het beestje ook dat ze het niet nog eens moest proberen. Ze was er één die streng opgevoed moest worden, maar dan kwam ze er wel.

De Pokémon van Lucie leek niet te luisteren, waarop Alain even lachte. Hij bracht duim en wijsvinger naar zijn mond, waarna een luide fluit over het hele veld klonk. Dat was wat hij had geleerd. Nooit je stem gebruiken, niet als je enige onzekerheid voelde. Zo kon de Pokémon nooit een verschil in toon horen en was het altijd serieus. Wanneer Alain zich hieraan hield en het dus bedoeld was als serieus commando, kwam de hond direct tot stilstand, voor deze op hem af kwam rennen en zijn kop tegen Alain’s zij duwde. “Goed zo, jongen.”

“Hoe gaat ‘t met het onderzoek van je? Want je wil meer leren over Traits, toch?” vroeg hij nieuwsgierig, terwijl ze hun weg naar zijn huis begonnen te maken. Hij was wel benieuwd hoe dat tot stand was gekomen.

Re: [Al] The Black Table - ma jan 24, 2022 12:43 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Ze kwam er wel, niemand viel haar meer lastig. Lucie liet een zucht over haar lippen glijden die ze onbewust had binnengehouden. Het had haar zwaar gevallen om Nebula te herplaatsen bij iemand anders. De Shaymin was echt een kleine baby geweest in haar team, altijd vrolijk en altijd lief. Maar naarmate haar research meer naar traiteds ging, bleef Nebula steeds meer thuis achter, thuis achterblijven betekende meer exposure aan de wat minder vriendelijke Pokémon. Uiteindelijk werd de Shaymin zo gepest.. Lucie kon het niet meer houden. ”Ik ben blij om dat te horen, ze ziet er gelukkig uit bij je,” merkte ze op, met een zachte glimlach op haar gelaat.

Lynx, op haar beurt, besloot om Lucie eventjes voor aap proberen te zetten. De Eevee bleef wild achter de Lycanroc aan sprinten, schuddend met haar kont, maaiend met haar voetjes. Pas toen de Lycanroc terug gerend kwam, kwam Lynx erachteraan. Terwijl de Eevee langs rende, schepte Lucie de Pokémon op van de grond en hield ze het in de armen. ”Jij bent een kleine bandiet,” verzuchtte ze met een glimlach, waarna ze de Pokémon eventjes over het hoofd kriebelde.

Rustig begon Lucie mee te wandelen met Alain, nog een bezorgde blik werpend op de lucht boven hen. Hopelijk barstte de bui niet los voordat ze er waren. Hopelijk woonde de jongen dichtbij. ”Gaat op zich wel goed, ik ben nu aan het kijken naar hoe het met swarms zit in combinatie met traits en hoe een trait verschilt van een shiny Pokémon,” humde Lucie. ”Dus ik ben super benieuwd naar meer soorten traits. Jij had een flink aantal in huis toch?”

cttw

Re: [Al] The Black Table - di jan 25, 2022 5:04 pm

Lucie merkte op dat de Shaymin er gelukkig uit zag, waarop Alain glimlachte. “Ik denk niet dat ze ooit ‘t type gaat worden voor Battles, maar ze lijkt tevreden te zijn met toekijken,” lachte hij. Het was vreemd om als Trainer een Pokémon te hebben die niet echt leek te willen vechten, maar hij was aan het beestje gehecht geraakt en in alle eerlijkheid… was hij veel vaker gewoon aan het rondhangen dan dat er actie was, dus er was geen probleem. Als het goed is leerde een Shaymin zelfs op een later punt een helende move, dus dat kon nuttig zijn bij het oefenen.

Er werd hem uitgelegd wat Lucie precies probeerde te onderzoeken, waarop Alain kort humde. “Ik heb ook nog een Shiny rondlopen thuis, als het helpt,” stelde hij voor. “Of twee, eigenlijk.” Maar eentje liep niet zo veel en zweefde vooral. In elk geval, was er bij hem genoeg te bekijken als het haar zou helpen met het onderzoek. “Daarbij ehm… Lopen er…” Hij begon even te tellen. “Zes rond?” Ja. Zes traited Pokémon nu en twee Shinies. En een fossiel. En de Shaymin. Het ging best lekker.

Re: [Al] The Black Table - do jan 27, 2022 2:29 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

De Shaymin zou nooit een type worden voor battles. Lucie kon niet anders dan dit beamen terwijl ze met een zachte glimlach naar de jonge bloemenegel keek. ”Nee, dat denk ik ook niet,” humde ze, ”Ik weet niet in hoeverre je naar de moveset hebt gekeken? Ze lijken überhaupt niet gemaakt voor vechten?” Ze kroelde de Shaymin nog een keertje over haar hoofdje. ”En dat is helemaal oké he? Je hoeft ook niet te battlen,” zei ze op liefkozende toon tegen de Shaymin voordat ze met de jongen meeliep. Wie weet hoe ze zich zou ontwikkelen bij een goede trainer. Misschien met wat meer assertiviteit…

Lucie tilde Misty op van de grond en droeg de Vulpix verder in haar armen terwijl Alain vertelde wat hij allemaal thuis had lopen. Ze knipperde even kort met haar ogen. ”Ik.. dan heb je al een heel erg compleet team, zo,” merkte ze op, enigszins verbaasd. Ergens had ze in haar hoofd dat de jongen een beginner was. ”Ik zou ze in ieder geval graag willen bekijken en onderzoeken! Zou heel erg helpen voor mijn studies,” humde Lucie vrolijk. Ondanks de slechte start met het weer, leek het erop dat het nog een prima dag ging worden.

cttw

Re: [Al] The Black Table - zo jan 30, 2022 5:10 pm

Shaymin leek niet gemaakt om te vechten. Alain hief zijn schouders bij haar woorden. “Je weet het nooit van tevoren,” gaf hij rustig aan. “Volgens de beschrijving van Lopunny houden ze niet van vechten, maar die van mij staat vooraan. Als een Pokémon wil, vinden we wel een manier, en als die niet wil, dan vinden we wel wat anders,” verzekerde hij Lucie. Als de Shaymin, Mallow, geen interesse had in vechten, dan was dat het. Als zij het wel had, vonden ze ongeacht de beschikbare moves wel een manier. Alain was lang zo fanatiek niet en voor hem ging het allemaal echt om de ervaring en hoe ze er samen zouden komen.

Hij had zo al een compleet team. Alain knikte en liep de trap op naar de eerste verdieping van het huis, waar de voordeur was. “Laat ik je dan eerst een glas drinken aanbieden. Sage en Lara zijn hier binnen, dan kun je met een paar beginnen. De rest is in de achtertuin,” kondigde hij aan, voor hij de deur opende. Ari stormde lomp de trap op en door de deur heen en Rue deed het allemaal wat voorzichtiger. De televisiedoos stond nog mooi voor de plek waar de TV kwam te hangen, maar verder viel het binnen allemaal wel mee. Het was duidelijk allemaal nieuw.

“Wat drink je graag?” vroeg hij, terwijl hij Lucie naar binnen liet stappen en de deur weer achter hen sloot. Een wit-blauwe Lopunny zat tegen de bank aan, blauwe ogen gericht op de nieuwkomer. Rue had meteen haar plek weer op de bank gevonden en Alain zette de Shaymin op haar favoriete plek op de barkruk neer, waar ze alles kon overzien. De Shiny Shuppet kwam geïnteresseerd aanvliegen, nieuwsgierig naar de blauwharige die binnen kwam.

Re: [Al] The Black Table - do feb 03, 2022 4:32 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Lucie humde instemmend op de woorden van Alain terwijl ze eventjes naar Ruddles keek. De Raichu leek zeer content door de lucht te stuiteren, surfend op zijn staart en af en toe kleine bliksemschichtjes naar Lynx sturend om de Eevee wat te amuseren. Lynx was echt een probleemgeval. ”Ruddles hier was super verlegen als Pichu, durfde helemaal niks, en nu is hij super outgoing. Het is ook maar net hoe ze groeien.” Het waren net mensen eigenlijk, maar daar was Lucie allang al achter.

Ze liep achter Alain aan het huis in, eventjes met een sprongetje uitwijkend voor Ari die omhoog stormde. Ze begon te lachen terwijl ze sprak. ”Het is wel een donderstraal he?” Geamuseerd keek ze om zich heen in de kamer, duidelijk nieuw ingericht. Waarschijnlijk woonde de jongen hier nog niet zo lang. Maar goed, dan was er ook ruimte om er een thuis van te maken.

Terwijl ze nog een blik door de ruimte liet gaan om Sage en Lara te vinden, vroeg de jongen haar wat ze wilde drinken. Arceus, dan kreeg je weer de eeuwige ‘ik wil niet moeilijk zijn’ struggles. ”Uhm.. Iets fris zou top zijn. Anders is water ook prima!” Haar ogen waren namelijk al gesettled op de Lopunny die gracieus op de bank zat. ”Oh wauw, wat ben jij mooi,” bracht ze uit. Ze had Powder Blue wel op het internet gezien, maar die zachte pastelkleuren waren in het echt nog mooier. Ze ging op haar hurken zitten om beter naar de Lopunny te kijken, maar hield een respectabele afstand. Van Comet wist ze maar al te goed hoe erg hard die konijnen konden trappen.

cttw

Re: [Al] The Black Table - ma feb 07, 2022 9:29 pm

Lucie vertelde over haar Raichu en hoe verlegen die was geweest als Pichu, waarop Alain even knikte. “Dat zeker. Mijn Lopunny was onzeker tot haar evolutie, sindsdien is daar niets van te bekennen,” erkende hij. Waar Lopunnies normaal niet bekend stonden om hun vechtlust, was Lara er zeker gek op. Hij klaagde niet; de Lopunny was een enorm goede Pokémon om in zijn team te hebben.

Er werd opgemerkt dat Ari een donderstraal was en Alain grinnikte even. “Soms heb ik ‘t idee dat ‘ie pepers in z’n achterste heeft, want er is geen houden aan.” Er waren momenten waarop hij gewoon rustig aan het wandelen was en ineens trok Ari een sprint alsof er een Krabby aan z’n ballen hing.

Alain schonk op Lucie’s verzoek een glas Sprite en een glas cola in, welke hij op de koffietafel neerzette. “Pak maar welke je lekker vindt,” merkte hij rustig op. Ondertussen had zij haar aandacht al gefocust op de Lopunny, welke met nieuwsgierige blauwe ogen naar de blauwharige keek. De Lopunny bleef echter rustig zitten en leek zich niet te veroeren, terwijl de Vulpix haar blik vernauwde. Zij had een grotere hekel aan vreemden en dat mocht duidelijk zijn.

“Voor Lara hoef je niet voorzichtig te doen. Zolang je haar niet laat schrikken, laat ze veel toe,” verzekerde hij haar. De Lopunny was sociaal, ondanks het feit dat ze duidelijk niet gek was op Cas.

Re: [Al] The Black Table - do feb 10, 2022 1:34 pm

Lucie Evien schreef:
Maybe it's a dream
Maybe nothing else is real
Lucie lachte zachtjes toen de jongen begon over hoe zijn Lopunny onzeker was geweest totdat ze eindelijk een keertje evolueerde. Ook een happiness evolution. Misschien zat het hem daarin. Of.. Ze krabbelde Ruddles kort onder zijn kin terwijl ze sprak, de Raichu zakte weg in haar gekriebel en maakte tevreden geluidjes. ”Met wat extra grootte en spierkracht zou ik ook wat zelfverzekerder worden,” lachte ze, waarna ze haar hoofd schudde met een glimlach. Nee, dan had ze nog steeds niet de big dick energie die Amélie bijvoorbeeld had. ”Maar Ari luistert wel als het erom gaat, in tegenstelling tot mijn ongeleide projectiel.” Lynx was jeugdig en.. onstuimig.

Terwijl ze naar de traited Pokémon in de ruimte keek, begon Alain weer tegen haar te spreken. Ze mocht pakken wat ze lekker vond. Lucie glimlachte hierop dankbaar en knikte. Ze trok haar blik weg van de Pokémon, waarna ze het glas cola in haar vingers nam. ”Dan ga ik voor de cola, dank je,” humde ze, waarna ze al weer vrij snel naar de Lopunny keek. Haar blik schoot eventjes kort naar de Vulpix, maar ze herkende die niet-geamuseerde blik maar al te goed van Alya. Beter om te negeren en niet in haar persoonlijke ruimte te komen.

In plaats daarvan richtte ze de volle spotlight van haar aandacht op de Lopunny. ”Aangenaam Lara,” humde ze tevreden terwijl ze voor haar ging zitten. Voordat ze de Lopunny kon benaderen daarentegen, sprong Lynx enthousiast naar voren. De Eevee kwam met een plof vlak voor de Lopunny terecht en kwispelde vrolijk met haar staart. Personal space? Don’t know her.

cttw

Re: [Al] The Black Table - do feb 10, 2022 9:42 pm

Luisteren was een groot woord wanneer het over Ari ging. Alain fronste dan ook en humde even bedenkelijk. Wanneer het er echt om ging, echter, zou de roze hond wel naar hem luisteren. Dat er dat probleem was tijdens gevechten… dat was iets waar hij nog wel een oplossing voor zou vinden. Naar wat hij had gelezen, was het niet raar bij een Lycanroc Dusk en dat maakte hem wat nerveus. Wat als Ari altijd zo fel zou blijven?

Lucie pakte de cola en Alain pakte op zijn beurt het glas sprite, waarna hij op de bank neerzat en rustig toekeek hoe Lucie de Lopunny benaderde en begroette. De Lopunny bleef zitten, blauwe ogen op haar gericht voor ze naar de Eevee keek die dichterbij kwam. Geamuseerd leunde de Lopunny voorover en probeerde ze om de Eevee over haar kop te aaien.

Ondertussen was Sage het niet eens met het feit dat zij geen aandacht kreeg en… Oh nee. “Kijk u-” En toen hing Sage ineens voor Lucie’s hoofd, tong uitgestoken in een poging haar te laten schrikken.

Oeps.

Re: [Al] The Black Table - zo feb 20, 2022 12:43 am

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Terwijl Lucie van haar cola sipte, keek ze naar hoe haar Eevee omging met de veel grotere normal type. Lynx was een heel erg enthousiaste Eevee en dat kon je merken. Haar pluizige poof staart was dik van spanning en enthousiasme en zwiepte druk heen en weer. Af en toe kwamen er zachte, kirrende geluidjes uit de Eevee, waarna deze eventjes door haar voorpoten zakte om uit te nodigen tot spelen. Lucie wilde juist met een glimlach de Eevee uitleggen dat niet elke Pokémon wilde spelen, toen de Lopunny wat naar voren kwam en een aai over de bol van de Eevee gaf. Lynx zette zich iets af met haar achterpoten om haar hoofdje tegen de poot van de Lopunny aan te drukken.

Ondertussen was Lucie totaal niet meer op haar omgeving aan het letten. Ze gilde dan ook harder dan Tutu in haar kast toen de Shuppet ineens voor haar opdoemde. Ze viel achterover op haar achterwerk en knipperde een paar keer verbaasd met haar ogen, tot ze zich besefte wat er gebeurd was. Ze begon ontzettend hard te lachen en schudde met haar hoofd. ”Ook 1 van jouw bandieten denk ik?” zei ze hoofdschuddend. Arceus.

cttw

Re: [Al] The Black Table - ma feb 21, 2022 3:12 pm

Oeps.

Alain kromp even in elkaar bij de gil en keek verbaasd naar de blauwharige die ineens op de grond zat. De Shuppet, trots op zichzelf als ze was, danste enkele rondjes rond het hoofd van de blauwharige en kwam vervolgens voor Alain te zweven, klaar voor de preek die haar te wachten moest staan. Helaas sloeg Alain zijn hand voor zijn mond en moest hij heel hard zijn best doen niet te lachen. Sorry, Lu.

Hij kon het nog inhouden, tot Lucie zelf ook moest lachen en hij direct mee begon te lachen. “Sorry— Als die aandacht tekort komt,” zuchtte hij, voor de Shuppet een blik kreeg. Maar, nu er gelachen werd, was ze al helemaal aangewakkerd. Ze begon weer vrolijk om Lucie heen te dansen en stak haar tongetje uit, waardoor Alain zijn hoofd schudde. Ondertussen keek de Lopunny toe, maar richtte zij haar focus weer op de Eevee en aaide ze deze over het hoofd.

Re: [Al] The Black Table - do feb 24, 2022 11:39 pm

Maybe it's a dream

Maybe nothing else is real

Haar hart bonste nog luid in haar keel terwijl ze naar de Shuppet keek die rond haar hoofd heen danste. Ze wist dat Ghost Pokémon zomaar konden verdwijnen en weer konden verschijnen, maar ze had het nog nooit zo meegemaakt. Toen ze haar schrik te boven kwam, kon ze er echter smakelijk om lachen. Ze stak haar hand even uit naar de Shuppet, maar deze was al naar Alain gepoofd. Maf beest.

Lucie trok haar knieën wat op om zichzelf een wat comfortabeler houding te geven en leunde wat naar achteren, zodat ze over haar schouder naar Alain kon kijken. ”Geef haar meer aandacht dan, of moet ik dat doen?” humde ze plagerig, waarna ze haar tong zelf terug uitstak naar de Shuppet. Nu ze wist dat deze er was, zou ze niet meer zó hard schrikken. Haar blik ging eventjes naar Lynx. Deze had besloten om gewoon vol op de schoot van de Lopunny te duiken en aan haar gezicht te likken. Hallo hallo, aandacht!

cttw

Re: [Al] The Black Table - do maa 17, 2022 4:15 pm

Hij moest de Shuppet meer aandacht geven, aldus Lucie. Alain kon het niet laten te lachen en schudde zijn hoofd. “Volgens mij kun jij dat ook prima,” verzekerde hij haar gniffelend, al wierp hij even een strenge blik op de Shuppet om haar te vertellen dat ze zich moest gedragen. Waar Alain het niet erg vond als ze een beetje klierde, was het zeker niet de bedoeling dat zijn huis een jumpscare-locatie werd.

Lara werd ondertussen bestookt met likjes en keek echt alsof ze een baby op schoot had: wat ongemakkelijk, maar met geen kwaad in de zin. “Je Eevee is ehm— sociaal,” merkte hij op, waarop hij een blik van de Lopunny kreeg terwijl deze zo zachthandig mogelijk probeerde om de Eevee wat van zich af te werken. Oeps.

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh