Tales of

Sinnoh

Het was een lange wandeling geweest en blijkbaar was ze de verkeerde richting uit gegaan toen ze Pastoria City verliet, maar nu was Aurora op de juiste weg om naar Eterna City te wandelen. Ze had zojuist overnacht in Hearthome City en was aan het overwegen om gewoon een taxi te nemen zodat ze er sneller zou zijn. Het zou vast weken duren eer dat ze er te voet zou zijn en hoewel ze het rustig aan wilde doen, was het nu ook weer niet de bedoeling dat ze haar gym battle pas kon doen over een half jaar. Het meisje liep, met haar Pokémon uit hun balls naast zich, door Route 208. Volgens de map die ze in het Pokémon Center had gezien, zou deze Route leiden naar Eterna City. De weg volgen bleek echter een moeilijker gegeven te zijn dan ze had gedacht en ze krabde kort over haar achterhoofd toen ze na een paar uur niet meer zeker wist of ze het pad nog juist aan het volgen was. Het was net op dat moment dat ze iemand hoorde praten tegen zijn Pokémon en Aurora draaide haar hoofd naar opzij, waar ze een jongen met een Gible en een Buizel in het gras zag zitten. Aan zijn verslagen uitdrukking kon ze zien dat hij het ook niet meer wist en ze kon het niet helpen dat ze zacht giechelde. Haar Spheal en haar Pikachu maakten allebei opgewekte geluidjes en renden – alhoewel Blizzard meer rolde dan rende – richting de Pokémon in het gras. ”Ik ben blij dat ik niet de enige ben die niet weet waar ze is,” zei Aurora op een lacherige toon en ze keek de jongen vriendelijk aan. ”Vind je het vervelend als ik even bij je kom zitten met mijn Pokémon?” Als hij liever rust wilde, dan zou ze wel door lopen, maar haar Pokémon leken het leuk te vinden om andere Pokémon te ontmoeten en zijzelf vond het ook wel leuk om even te stoppen om een praatje met de jongen te maken.

Het leek geen probleem te zijn voor de jongen en Aurora grinnikte zachtjes om zijn woorden. ”Het spijt me dat ik je niet meteen kan helpen, maar we zullen vast wel een antwoord vinden op onze vragen,” zei ze bemoedigend tegen hem. Misschien konden ze zelfs een klein eindje samen reizen totdat ze hun weg weer hadden gevonden. Aurora vond het geweldig om nieuwe mensen te leren kennen onderweg en de jongen had een vriendelijke aura om zich heen hangen, dus ze kon in elk geval rekenen op geen conflicten. Ze liet haar blik naar de Buizel glijden die haar kwam begroeten en ze gaf hem een zachte aai over zijn bol. ”Je hebt coole Pokémon,” complimenteerde ze hem. Ze zag dat Thunder naar de Buizel liep om hem te begroeten en dat Blizzard het erop waagde om een gesprek te starten met de Gible, al zag het er niet naar uit dat hij daar zin in had. ”Blizzard, lieverd, laat hem maar doen. Ik denk dat hij nood heeft aan rust,” sprak ze op een lieve toon tegen haar Spheal. De Spheal keek even beteuterd in Aurora’s richting, maar gaf een knikje en rolde weg van de Gible. ”Ben je ook onderweg naar Eterna City voor je eerste gym battle?” vroeg ze aan de jongen naast haar.

Aurora glimlachte dankbaar toen hij zijn woorden sprak. ”Ik had ze al toen ik mijn reis begon, dus dat scheelt al weer,” zei ze tegen de jongen. Haar Spheal had ze al echt heel lang en haar Pikachu had ze gekregen van haar stiefvader toen ze op reis vertrok. Ze koesterde beiden met heel haar hart en het deed haar dan ook goed toen Blizzard zich bij Thunder voegde en vrolijke geluidjes naar de Buizel maakte. Haar gezicht klaarde helemaal op en Aurora was blij om te zien dat de Spheal niet te lang in haar teleurstelling bleef hangen omdat de Gible niet erg sociaal was op het moment. ”Ik ben van mening dat een Pokémon gewoon zichzelf mag kunnen zijn,” zei ze tegen de jongen, zijn verklaring wegwuivend. ”Als hij er nood aan heeft om op zichzelf te zijn, dan moeten mijn Pokémon dat maar respecteren.” Bovendien leek de Buizel, zoals de trainer al zei, wel heel open te zijn, dus dan moesten haar Pokémon daar maar bij gaan zitten. Haar blik gleed weer naar de jongen en ze grinnikte om zijn woorden. ”Ik moet eerlijk toegeven dat ik de map maar heel kort bestudeerd heb vlak voordat ik uit Hearthome City vertrek. Blijkbaar niet lang genoeg om te weten waar ik heen ging.” Ze grinnikte opnieuw en haalde haar schouders op. ”Maar ik heb de kans gekregen om een nieuwe trainer te ontmoeten, dus dat maakt het wel weer goed,” zei ze met een glimlach naar hem. ”Mijn naam is trouwens Aurora,” voegde ze er snel aan toe toen ze zich besefte dat ze zich nog niet eens had voorgesteld.

”Ik zou met een kaart op dit moment ook wel meer zijn dan zonder. Al is kaartlezen niet gemakkelijk als je niet weet waar je momenteel bent,” giechelde ze. Ze was in elk geval blij om te weten dat zij niet de enige was die totaal geen richtingsgevoel had en dat er ook trainers waren die verdwaald raakten. Dat gaf haar een iets minder slecht gevoel en nu dat ze iemand had gevonden die met haar mee kon zoeken naar een oplossing lag er al minder druk op haar schouders. De jongen stelde zichzelf voor als Shiro en Aurora gaf hem een knikje. Ze grinnikte lichtjes toen hij zei dat hij ook geen idee had welke kant Hearthome City was en ze haalde haar schouders op. ”Misschien kunnen we dadelijk gewoon rechtdoor beginnen te wandelen en zien of we bij een bordje uit komen? Ik heb de nummers van de Routes bestudeerd voordat ik ging, dus ik denk dat ik daaruit wel kan afleiden waar we zijn,” zei ze op een zelfverzekerde toon tegen hem. Dat had ze dan wel weer goed gedaan. ”Naar welke bestemming ben jij op weg?” vroeg ze nieuwsgierig aan de jongen. Haar blik gleed kort naar Blizzard en Thunder, maar zij leken het naar hun zin te hebben met de Buizel en dus richtte ze haar aandacht weer op Shiro.

”Dat is niet zo heel handig, nee,” grinnikte Aurora. ”We kunnen natuurlijk ook naar de dichtstbijzijnde stad gaan en vanuit daar een taxi pakken, maar wat is daar de lol aan?” Ze wilde zelf zo veel mogelijk van Sinnoh ontdekken en dat ging niet alsof ze in een auto zat en de steden en Routes aan zich voorbij zag flitsen, wetende dat ze misschien heel wat trainingen misliep of trainers die ze uit kon dagen. Ze liet haar blik naar Shiro glijden toen hij zei dat hij onderweg was naar Eterna City, waarschijnlijk met hetzelfde doel als haar. ”Waarom houden we anders geen oefengevecht?” stelde ze voor. ”Dan zijn onze Pokémon ook weer wat energieker eer dat we vertrekken.” Ze liet haar blik naar haar Pokémon glijden, maar besloot dat ze dan voor haar Spheal zou gaan als ze echt zouden gaan vechten. Ze kon de ervaring wel gebruiken voordat Aurora de gym zou gaan uitdagen.

Aurora glimlachte toen Shiro instemde, hem een knikje gevend. Hij vroeg of ze een dubbelgevecht of enkel wilde doen en Aurora liet haar blik kort naar beneden glijden. ”Ik heb nog niet zo heel veel ervaring, dus laten we het maar op een enkel houden,” zei ze op een licht schaapachtige toon. Tja, dat kreeg je ervan als je meer bezig was met je omgeving verkennen dan naar je doel werken. Ze liet haar blik kort over Thunder en Blizzard heen glijden en besloot uiteindelijk dat ze voor Thunder zou gaan. ”Ik begin met Thunder,” besloot ze en ze knikte naar de Pikachu, welke zich meteen uitdagend opstelde en naar voren rende. Aurora liep wat rustiger achter de muis-Pokémon aan en stelde zich achter hem op, waarna ze met een glimlach wachtte op welke Pokémon Shiro zou kiezen.

Aurora had wel half en half verwacht dat Shiro niet de keuze zou maken om zijn Buizel tegen haar Pikachu te gebruiken, dus ze was dan ook niet heel erg verrast toen het Gible werd. Het verkleinde haar kans om te winnen, maar hopelijk kon ze met een paar status beïnvloedende moves ervoor zorgen dat de Gible het er niet gemakkelijk vanaf zou brengen. Ze gaf dan ook een knikje toen Shiro aangaf dat zij eerst mocht beginnen en knikte naar Thunder. ”Begin met Double Team en ga daarna voor Thunder Wave!” riep ze naar haar Pikachu. Thunder knikte en begon zich eerst te vermenigvuldigen om de Gible te verwarren, waarna hij elektriciteit liet knetteren tussen zijn wangen en de schokgolf vervolgens naar de Gible richtte. Aurora hoopte dat het raak was, want dan zou Shiro in het nadeel zijn voor hun gevecht.