Tales of

Sinnoh

Mitch wreef met een licht geërgerde blik over de bult over zijn oog. Het zag een klein beetje blauw, maar voor de rest viel het wel goed mee. Hij had dan ook niet bepaald verwacht dat iemand een pot honing zo naar zijn gezicht zou gooien. En dan had hij nog geluk met Bruce’s snelle reflexen om de pot honing op te vangen, anders was het nog eens voor niets geweest ook niet. Hij had het meisje niet meer achterna kunnen zitten omdat ze al te ver was weggerend eer dat hij volledig had begrepen wat er was gebeurd, maar dat deerde ook niet meer. Hij had zijn gevecht gewonnen en dat was wat telde. Weer wat ervaring erbij voordat hij naar de gym zou gaan. Hij had gekozen om de gym in Celestic Town uit te dagen. Ondanks dat hij in Snowpoint City op het festival een TM voor Thunder Punch had gekregen, had hij voor de rest geen enkele moves voor Bruce om het tegen de Bug type gym op te nemen. Dan waagde hij liever zijn kansen met de gymleader in Celestic Town. Blijkbaar had deze de vorige gymleader, die zich specifieerde in baby Pokémon, vervangen en werd hij omringd door knaagdier-Pokémon. Geen idee wat hij zich daarbij moest voorstellen, maar het was in elk geval beter dan de Bug type gym. Eerst moest hij Natsu nog evolueren; na een paar trainingen zou deze wel op het level zijn om dat te doen. Zijn blik gleed kort naar de Charmander, welke achter hem aan trippelde. Het wezentje zag er een beetje vermoeid uit en Mitch besloot om te rusten op een bankje, waar hij een sandwich voor zichzelf en pokévoer voor Natsu tevoorschijn haalde. De Charmander zag er meteen wat opgewekter uit en begon enthousiast aan zijn voer te knagen, al keek hij wat verlegen op toen hij merkte dat er naar hem werd gekeken. ”Char,” zei Natsu verlegen en hij probeerde het pokévoer in zijn klauwtjes te gebruiken om zijn gezicht erachter te verbergen. Mitch glimlachte. Te schattig.