Tales of

Sinnoh

Een wandeling maken was gezond, had zijn therapeut gezegd. Had ze daarbij ook stilgestaan bij het feit dat hij in het gips zat? Waarschijnlijk niet. Hij zuchtte dan ook even vermoeid terwijl hij zijn pas vertraagde. Hij had de Gabite en Snover die hij ontvangen had van de organisatie los gelaten op het strand naast hem. Hijzelf was op de kade en bleef daar ook, zo bleef hij droog en ook vrij van het zand. Maar de twee leken nogal wild te ravotten. Zo ook Murphy probeerde vol te houden en de twee bij te staan in hun gestoei. Het was toen ijs en gras rond stoof, dat hij een fel licht in zijn ooghoek zag. Oh jee... Een Blizzard werd over strand geyeet en al snel stoof een Garchomp langs de zee heen om een Dragon Claw aanval terug te gooien. Myr knipperde wat verbaasd terwijl hij aankeek hoe de Abomsnow en Garchomp als twee gekken aan het vechten waren op het strand. Eh? Niemand had hem gezegd dat die beesten al zo'n hoog level waren. Wat moest hij aan met dit? Murphy, die een beetje hulpeloos tussen de twee gigantische beesten liep, kreeg plots een schop en werd naar de kade gelanceerd. Myrddin zette een pas naar achteren met zijn kruk en keek naar het roze beest, dat voor zijn voeten rolde. Ze sprong echter al snel overeind en sloeg een strijskreet, waarna ze zich weer tussen de twee wierp. Jee, die stopte ook nooit.

Harlow blafte even en duwde haar trainer aan de kanten, die bijna ijs over zich heen kreeg. Hij viel om en hapte even naar adem, de kruk naast zich vallende. Het ijsmonster en de draak gingen verder over het strand en even fronste de kleine man. Dat was wel mooi geweest. Zijn handen gingen naar zijn zak, waar hij zocht naar de ballen van die beesten... Maar. Shit... Was hij ze thuis vergeten? Eh... Hij keek even hulpeloos rond, een vragende blik van Adelyn terwijl ze zijn wang neusde. Fuck. Als hij die ballen niet bijhad dan- De aarde begon te trillen en zowel Harlow als Adelyn gingen alert door hun poten en keken naar de Garchomp die een Bulldoze uitvoerde. De Abomasnow begon te grijnzen waarna het zijn arm ophaalde een Wood Hammer neerkwam op de kop van het blauwe wezen. Murphy vloog opzij door de kracht van de knal, waarna ze even haar kop schudde en een Dragon Breath afvuurde, wat weinig leek te doen aan dit alles. Toireasa was met dit alles maar bang in de nek van Myrddin gekropen. Hijzelf wist ook niet goed wat hij aanmoest met twee gigantische razende monsters... Hij... kon ze niet hier achterlaten. Maar aan de andere kant. Zouden ze wel naar hem luisteren als hij het vroeg? Hij kende ze amper... Hij wist niet hoe ze waren. Hij had gewoon gedacht dat een wandeling hun wel iets zou zijn.