Tales of

Sinnoh

Het was een eenzaam bestaan zonder zijn broer aan zijn zijde, zoveel moest hij toegeven. En de laatste maanden had het hem meer opgewreten dan wat dan ook. Het was iets dat hij niet wilden toegeven. Maar dat akelige gevoel van gemis was toch echt wel heel erg echt. En hij verrachte elke seconde ervan. Hij kneep zijn tweekleurige ogen dan ook toe en zette zijn handen in zijn gezicht. Vis zat in het water en was wat rondjes aan het zwemmen, alles dat hij in zicht kreeg of dicht kwam werd het water uit geworpen of weg gegooid. De Gyarados was een bol razernij en had alleen moord in gedachten, zoveel was duidelijk. Draak zat naast hem wat stokjes te verbranden en breed te grijnzen, af en toe de brandende stok ophoudende in een poging zijn trainer op te vrolijken, maar veel deed het hem niet. Hij keek hem een beetje geïrriteerd aan en snauwde het wezen af en toe wat scheldwoorden toe. Hij wilde zijn domme brandende stokken niet, kutbeest.

Boem. Koevoet was weer de lucht uit gevallen. De Metang lag daar in het zand als een maloot en de researcher rolde even met zijn ogen. "Waarom heb ik ooit gedacht dat dat beest iets waard was," murmelde hij tegen zichzelf. Hij was het gewoon geworden altijd iemand bij hem te hebben die zijn woorden hoorde, beantwoorde, maar nu niet langer. Spook was zijn companie geworden en dus maakte de Gengar een instemmend geluid. De man keek even naar de ghost type en zuchtte. "Echt he, ik wil gewoon die Aggron. Like dude, metalen dino, zo ziek," hij grijnsde even zachtjes en schudde zijn hoofd. Ah tja. Kip porde Draak even aan en wees naar de Metang, waarop de twee fire types begonnen te grijnzen. NOg even en de Metang had Embers om zijn kop dwarelen. Maar veel deed hij er niet aan. En zo ook niet Jayden, die even zijn hand had opgehaald om de Swablu op zijn schoot te porren. Klotevogel ook. Wel lekker zacht.

- Mitch