Tales of

Sinnoh

Een kleine grijns kroop om zijn lippen. Het deed hem wel goed om te weten dat één van zijn neven, Alexei, ook in Sinnoh was. Alexei was het soort neef waar je op de meest random momenten de meest random dingen mee kon doen. Hij herinnerde zich nog goed de uitbrander die ze hadden gekregen van zijn moeder toen ze in Blackthorn City eens een keertje afgedwaald waren naar het Ice Path. Dat was nu al wel even geleden, maar nog steeds een gouden herinnering om aan terug te denken. In elk geval hadden ze afgesproken in Jubilife City en Mitch viste zijn Holo Caster op uit zijn zak toen hij deze tegen zijn bovenbeen voelde trillen. Hij deed niet de moeite om te reageren en stak hem weer weg. Hij moest eerlijk toegeven dat hij niet zo heel goed was met het reageren op berichten en dat hij simpele dingen zoals zijn moeder om de zo veel tijd bellen wel eens vergat, al had hij er wel aan gedacht toen dat hij Natsu in Stark Mountain had gevangen. Zijn pas geëvolueerde Charmander had hij samen met Bruce en Poseidon achter gelaten in het Pokémon Center, want zijn neefje kennende gingen ze het op een zuipen zetten als ze in die bar zaten. Hij kwam de bar binnen net op het moment dat hij zijn neefje om de beste rum hoorde vragen en rolde met zijn ogen, maar een glimlach kroop toch op zijn lippen. ”Wat hij heeft,” zei hij haast op een nonchalante toon tegen de barman, waarna hij op de kruk naast zijn neefje kroop. ”En mijn moeder maar denken dat we alle slechte gewoontes af hadden geleerd.” Hij grijnsde naar Alexei. ”Lang niet gezien, neefje. Alles goed?”