Tales of

Sinnoh

Mitch probeerde zijn zenuwen wat onder controle te krijgen terwijl hij het gebouw binnenstapte. Hij had Poseidon achtergelaten in het Pokémon Center omdat hij wist dat de Magikarp toch niks ging kunnen doen. Hij had liever een sterker team van drie gehad zodat hij zich wat meer zelfverzekerd voelde op het veld, maar Bruce en Natsu zouden de klus met hun tweeën moeten klaren. Hij had geprobeerd om het bondprobleem met Poseidon op te lossen, maar dit ging echt zijn tijd nodig hebben en hij had zijn andere twee Pokémon naar zijn idee voldoende getraind om het vandaag te kunnen halen. Hopelijk. Hij liet zich registreren aan de balie en mocht na enkele minuten doorlopen naar het veld. ”Mijn naam is Mitch Lawrence en ik kom je uitdagen voor een gevecht,” sprak hij zelfverzekerd tegen de gymleader tegenover hem. Hij had maar twee Poké Ball’s aan zijn riem hangen en hij hoopte dat daar rekening mee gehouden zou worden, anders zou het best een probleem kunnen worden. Hij had wel vertrouwen in zijn team, maar hij wist niet of ze drie Pokémon aan zouden kunnen. Het lag er natuurlijk ook wel aan hoe veel de gymleader er had. Hij legde zijn handen op zijn heup en wachtte rustig op de regels die zouden volgen.

Mitch deed zijn best om zijn gezicht neutraal te houden toen de scheidsrechter aangaf dat ze twee Pokémon zouden gebruiken. Had hij weer even geluk. Er werd aangegeven dat hij mocht begonnen, dat hij niet van Pokémon mocht wisselen en dat mega-evolutie niet was toegestaan. Well, dit was zijn eerste gym, dus dat zou sowieso nog niet aan de orde zijn, maar hij kon wel begrijpen waarom dat het gezegd werd. Mitch liep naar zijn kant van het veld toe en twijfelde kort, maar besloot dan toch om het gevecht te starten met zijn starter. Het was niet dat hij geen vertrouwen had in Natsu, maar Bruce had al wel ervaring van eerdere gevechten en hij wilde sowieso een beetje zien wat zijn tegenstander in zijn mars had. En dus liet hij zijn Sawk het veld op komen, welke er vrij rustig en zelfverzekerd bij stond. Mitch hoopte dat Natsu die attitude ook over zou nemen en sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij wachtte op de Pokémon van de gymleader. Het kon in elk geval al geen Bug type zijn, voor zover dat hij wist. Dat was al een goed ding, al had Bruce tegen de Butterfree van dat rare meisje bewezen dat hij weldegelijk met dat soort situaties om kon gaan. Dus ja, hij had er wel vertrouwen in.

Een Marill kwam tevoorschijn en Mitch wisselde kort een blik uit met Bruce. Een smalle glimlach vormde zich om zijn lippen en Bruce gaf een knikje naar hem. Dit was goed nieuws. Hij wist dat Marill’s tweede type Fairy was, maar zelfs dan was een Electric type attack nog steeds super effective. En als hij de Marill uit de weg had voor Natsu was dat des te beter. De gymleader verspilde geen tijd en begon eerst met Charm, waarna hij zijn Marill Bounce opdroeg. Wel, dit ging riskant worden, maar hij moest iets proberen. ”Vang haar op met Thunder Punch, Bruce!” riep hij. Elektriciteit omhulde de vuist van Bruce terwijl hij deze naar boven richtte, net toen de Marill haar staart op hem neer liet komen. De Marill werd omhuld door elektriciteit en het was een mirakel te noemen dat het niet Bruce, maar de Marill was die een paralyzed status opliep. ”Gebruik Focus Energy en stamp jezelf dan van de grond af met Double Kick. Ga voor een Thunder Punch als je bij haar bent, Bruce!” Wat de Marill ook wilde doen, werd afgebroken door de paralyzed status dat intrad en dus had ze geen andere keus dan Bruce op te wachten. Aqua Tail werd er geroepen en Mitch was net te laat om Bruce terug te roepen. Zijn met elektriciteit omhulde vuist miste de Marill op één haar na en Bruce week terug, maar dat bracht Mitch op een idee. ”Haal haar onderuit met Low Sweep. Ga daarna weer voor een Thunder Punch, Bruce!” riep Mitch. Met een beweging naar de grond waar een breakdancer jaloers op zou zijn, haalde Bruce de Marill onderuit, waarna hij uithaalde met zijn Thunder Punch. Bounce werd er geroepen en de Marill wist op goed geluk de Thunder Punch van Bruce te ontwijken door zich met haar staart naar boven te zwieren.

Slam volgde er en met een koprol veranderde de Marill haar Bounce aanval in een Slam attack. ”Rock Smash!” riep Mitch. Hij zag Bruce kort in een krimpen toen de harde slag van de staart van de Marill contact maakte met zijn vuist, maar ook de Marill sloot even kort haar ogen door de impact. Mitch hoopte dat hij haar Defense status wat had laten zakken zodat het de Charm van eerder zou corrigeren. ”Opvolgen met Thunder Punch!” riep Mitch. Er werd nog een Bubble Beam geroepen, maar de paralyzed status van de Marill trad in en dus had Bruce vrij spel om haar te raken. ”Trap jezelf af met Double Kick om achter haar te komen en gebruik opnieuw Thunder Punch!” riep Mitch. Misschien kwam het omdat ze moe begon te worden, misschien omdat ze een paralyzed status op had gelopen, maar Bruce was sneller dan haar en de Thunder Punch was dan ook een voltreffer in haar rug. Bounce werd er geroepen en gelukkig voor de gymleader trad haar paralyzed status niet in toen ze weer de lucht in ging. ”Alles geven nu, Bruce. Vang haar op met een Thunder Punch!” riep Mitch. Hij wist dat hij nu te veel dezelfde aanval aan het spammen was, maar Thunder Punch was immers zijn beste aanval in deze situatie. Bruce richtte zijn blik naar boven toen de Marill neerkwam. ”Trap jezelf af met Double Kick om de impact groter te maken!” besloot Mitch om nog op het laatste moment te roepen. Het laatste wat hij zag, was dat Bruce twee keer tegen de grond trapte om zichzelf de lucht in te krijgen en dat elektriciteit zich om zijn vuist hulde voordat hij hard uithaalde naar de Marill, welke haar staart naar beneden had gericht om haar eigen aanval harder neer te laten komen.

Een glimlach gleed om Mitch’ lippen toen de Marill tegen de grond ging, al fronste hij kort toen Bruce niet lang daarna volgde. Oh well. Zijn teammate had het goed gedaan en daar ging het dan ook om. Mitch keerde Bruce terug in zijn bal, zei op een zachte toon tegen de bal dat hij het goed gedaan had en haalde toen Natsu’s Poké Ball tevoorschijn, want Poseidon gebruiken was out of the question. ”Natsu, maak me trots!” riep hij en hij gooide de Poké Ball van zijn Fire type naar voren. Zijn Charmeleon kwam er tamelijk zelfverzekerd uit en gaf Mitch een kort knikje over zijn schouder. Hij liet een kleine vlam ontsnappen uit zijn bek om aan te tonen dat hij klaar was voor het gevecht en Mitch glimlachte waarna hij zijn blik naar de gymleader richtte. Hij had ergens gehoopt dat hij Poseidon als een volledig getemde en geëvolueerde Gyarados had kunnen gebruiken, maar… tja, het was nu niet anders. En hij had er ook wel vertrouwen in dat Natsu de job wel voor elkaar zou krijgen. Net zoals Bruce zijn best had gedaan, zou Natsu dat ook doen en samen zouden ze die badge binnen halen. Het eerste wat hij daarna zou doen, was daar een foto van doorsturen naar Alain.

Een Sandshrew werd ingezet, waarna het al snel opgevolgd werd met Sandstorm. Mitch stak zijn hand op voor zijn gezicht toen de windvlagen in zijn richting kwamen en hij probeerde zich te focussen op Natsu, maar buiten het vlammetje van zijn staart kon hij zijn Charmeleon nauwelijks zien. Dit was niet goed. Rollout werd geroepen en Mitch klemde kort zijn kaken op elkaar toen de Sandshrew tegen Natsu botste. Hij wist dat het een aanval was dat steeds sterker werd en hij wist ook dat het een Rock type attack was, waar Natsu dus niet goed tegen was. Verdomme. ”Natsu, gebruik Ember om hem tegen te houden en vang hem daarna op met je Fire Fang,” zei hij tegen zijn Charmeleon. Het vlammetje dat Natsu uitspuwde, deed zo goed als niets en de Sandshrew rolde ongestoord door. Natsu stak zijn klauwen uit om de Ground type tegen te houden en voor even leek dit goed te gaan, maar toch was de kracht van de Sandshrew te veel voor Natsu en had hij geen andere keuze dan hem los te laten. Natsu voorkwam erger door een stapje opzij te doen en Mitch besefte dat hij nú moest ingrijpen. ”Natsu, hul jezelf in een Smokescreen!” riep hij naar zijn Charmeleon. Een rookgordijn omhulde Natsu niet veel later waardoor de Sandshrew gedwongen was om tot stilstand te komen. De Sandstorm maakte het nog steeds lastig voor beiden om de Sandshrew te zien, maar Mitch begon al iets meer te wennen aan de situatie. Goed dan. Een status condition voor een status condition. ”Opvolgen met Dragon Breath!” Omdat de Sandshrew buiten de rookgordijn tot stilstand was gekomen en Natsu’s positie probeerde te bepalen, kon hij de Dragon Breath niet ontwijken. Mitch balde zijn vuist kort in overwinning toen er niet veel later elektriciteit om de Sandshrew heen knetterde. Mooi zo.

Bulldoze werd er als volgende aanval geroepen, waardoor niet veel later de grond om Natsu heen explodeerde. ”Lanceer jezelf de lucht in door Ember tegen de grond te doen!” riep Mitch haastig. Hij wist niet eens of dit ging werken, maar het was het proberen waard. Hoewel de kracht van de Ember niet heel sterk was, was het toch genoeg om Natsu lichtjes de lucht in te krijgen en daarbij ook het ergste van de Bulldoze te ontwijken. Het ergste dus, maar helaas niet heel de aanval. Oh well. Het was beter dan niks. De gymleader besloot om weer voor Rollout te gaan, maar zijn paralyzed status trad in waardoor hij kort tot stilstand kwam. Nu was zijn kans! ”Natsu, gebruik Ember om jezelf te verhullen in vuur en ga dan voor een Fire Fang!” riep hij naar zijn Charmeleon. Het volgende moment gebruikte Natsu zijn Ember als een soort van schild om dichterbij te komen en viel hij aan met Fire Fang. Hij werd daarna gedwongen door de Sandstorm om weer naar achteren te wijken. Bulldoze werd er weer geroepen aan de andere kant van het veld. Mooi niet! ”Stuur een Dragon Breath zijn kant op om hem te verhinderen en volg daarna meteen op met Ember!” riep Mitch. Ondanks dat de Dragon Breath raak was en de Sandshrew daarmee midden in zijn aanval stopte, zorgde een stroom van zand in Natsu’s ogen ervoor dat hij zijn Ember miste. ”Natsu, verhul jezelf weer in een Smokescreen en blaas dan je Ember in het rond!” riep Mitch. Natsu blies sterk uit door zijn neusgaten waardoor hij weer verhuld werd in een Smokescreen en Mitch kon aan zijn kant van het veld zien dat de Charmeleon van positie veranderde voor het geval de Sandshrew hem vanuit hetzelfde oogpunt aan zou vallen. Vervolgens volgde er een serenade van vlammen die haast roekeloos in de rondte leken te gaan.

Alsof het afgesproken leek te zijn, klaarde de zandstorm op dat moment op en waren er twee vermoeide Pokémon te zien die hijgend tegenover elkaar stonden. Rollout werd er meteen weer geroepen en Mitch besloot om voor dezelfde tactiek als daarnet te gaan. ”Gebruik Ember tegen de grond om te ontwijken en ga daarna voor een Dragon Breath!” riep hij naar zijn Charmeleon. Zijn tactiek zou goed uitgevoerd kunnen zijn ware het niet dat de Sandshrew sneller was dan dat ze beiden verwacht hadden. Het enige geluk was dat Natsu zijn evenwicht net niet verloor en zich om kon keren om een Dragon Breath in de richting van de Sandshrew te spuwen. Omdat Dragon Breath een aanval was dat van een lange afstand kon raken, was dat een succes. Het stopte de Sandshrew echter niet met rollen en Mitch bedacht snel een nieuwe strategie. ”Verhul jezelf in een Smokescreen en spuw er een paar Ember’s achteraan, Natsu!” riep hij naar zijn vermoeide Fire type. Het rookgordijn zorgde ervoor dat de Sandshrew geen andere keuze had dan tot stilstand te komen, al probeerde hij wel de Ember’s van Natsu te ontwijken. ”Ga onmiddellijk voor een Fire Fang!” riep Mitch naar zijn Charmeleon. Natsu verspilde geen tijd door van wat er van de rookgordijn over was gebleven naar voren te rennen, vuur zijn tanden te laten omhullen en vervolgens hard neer te bijten op de Sandshrew. Met een laatste Ember werkte hij de Sandshrew tegen de grond terwijl hijzelf op trillende benen bleef staan. Mitch balde zijn vuisten terwijl hij in zijn hoofd Natsu aanspoorde om nog even te blijven staan en de Sandshrew om neer te blijven. Arceus, please…

Helaas was het zo dat de Sandshrew nog overeind stond, maar het goede nieuws was dat dat voor Natsu ook te zeggen viel. Er werd geroepen om met een Bulldoze aan te vallen en omdat Natsu zo dichtbij stond, kon hij de aanval niet ontwijken. De aarde explodeerde om Natsu heen en de Charmeleon verloor zijn evenwicht. ”Kom op, Natsu. Nog heel even volhouden, jongen. Hij kan niet veel meer hebben!” riep Mitch naar zijn Charmeleon. Hij zag dat Natsu zichzelf moeizaam overeind duwde en keek op toen de gymleader riep om Rollout te doen. Nee! Als die aanval raakte, zou het allemaal over zijn! Hij moest iets verzinnen en snel! En toen kwam er een idee bij hem opzetten. Een riskant idee, maar een idee nonetheless. De eerste Rollout van de Sandshrew werd tegengehouden door zijn paralyzed status, iets waar ze nú gebruik van moesten maken. ”Gebruik Scratch tegen de grond, Natsu. Blijf dat doen totdat hij zijn volgende Rollout gaat doen!” riep hij naar zijn Charmeleon. Natsu wierp hem een vreemde blik toe, maar deed toch wat hij vroeg en begon met zijn klauwen in snel tempo over de grond te schrapen. Er klonk ondertussen aan de andere kant van het veld een licht gefrustreerde Rollout, waar de Sandshrew deze keer wél op reageerde. ”Natsu, ga daar weg!” riep Mitch, waarop Natsu naar achteren sprong. Mitch bewoog zijn vingers langs elkaar af in een geluksteken en een lichte grijns verscheen om zijn lippen toen zijn plan lukte: het gat wat Natsu had gegraven was net diep genoeg om de Sandshrew te stoppen. ”Ember in dat gat, vlug!” riep hij naar zijn Charmeleon. De Sandshrew bleef ondertussen verwoed doorrollen tegen de soort van klif dat gevormd was door het gat omdat zijn trainer ook geen teken gaf om te stoppen.

De Ember ging het gat in en Mitch zag hoe de Sandshrew langzaamaan vuurrood begon te worden. De gymleader zag het ook en net toen hij zijn Sandshrew teken wilde geven om te stoppen, knetterde er elektriciteit om hem heen en werd de Sandshrew vanzelf door zijn paralyzed status gestopt. ”Ga voor een Dragon Breath en volg meteen op met Fire Fang. Geef alles wat je hebt, Natsu!” schreeuwde Mitch naar zijn Charmeleon terwijl hij zijn vuist vechtlustig in de lucht stak. Hij zag hoe zijn Charmeleon naar voren rende en hoorde de gymleader nog een paniekerige Bulldoze roepen, maar de Dragon Breath was op dat moment al bij de Sandshrew en Mitch zag dat zijn Charmeleon hard met zijn voet tegen de grond stampte om extra snelheid te maken. Zijn tanden omhulden zich met vuur en toen hij eenmaal bij de Sandshrew was, beet hij met alle kracht dat hij had neer op de Ground type.