Tales of

Sinnoh

“Dit lijkt mij niet de ideale plek voor jou om rond te lopen.”

Bezorgd keek Kiyoshi naar de shiny Snorunt die zijn rechterbroekspijp vast had, terwijl Alloy zijn linker vast had. Het was ongelofelijk moeilijk om op deze manier rond te lopen, maar hij deed zijn best. Als hij door de steden rond liep met deze twee pokémon, had hij veel bekijks. Het was dan ook een raar zicht, maar geen van beide pokémon wilde ermee ophouden. Hoe dat het Alloy was gelukt wist hij niet, maar de twee waren echt beste maatjes geworden in een korte tijd, iets dat steeds een glimlach op de jongen zijn gezicht wist te toveren.

Dat nam echter niet weg dat het een goed idee was van de pokémon om hier rond te lopen. Kiyoshi had gehoord dat er hier meer pokémon waren opgedoken, Charmander om precies te zijn en daar was hij nu naar op zoek. Het voelde echter niet goed om de Ice Type los te hebben lopen, maar ze had ook niet op hem willen wachten. Rustig wandelde hij dan ook verder terwijl Kiyoshi waakzaam om zich heen keek. Hij wilde problemen liefst voorkomen.

Het was Alloy die een geluidje maakte en voor zich uit wees, die Kiyoshi bewust maakte van de aankomende pokémon. In eerste instantie kon hij niet goed zien wat het was, maar naarmate de grote oranje vlek dichterbij kwam, werd het alsmaar duidelijker.

“Fuck,” riep hij luid voordat hij in elkaar dook, zijn armen over zijn hoofd houdend terwijl de twee pokémon zich dichter tegen hem aan duwde. Net op tijd, want hij voelde de Charizard over zijn hoofd heen razen. De haren in zijn nek stonden overeind en de wind had zijn lange rode haar alle kanten op doen gaan.

Nog enkele seconden bleef Kiyoshi zitten, om dan naar beide pokémon te kijken die nieuwsgierig over zijn schouders staarde. Enkel de Snorunt was zachtjes aan het beven. Ze zagen er alle twee in orde uit, maar zijn hartslag was merkbaar versneld. De Charizard verdween ondertussen in de verte. “Dat was nipt,” mompelde Kiyoshi die zichzelf weer recht duwde. Hij klopte wat onzichtbaar stof van zijn broek en wierp dan nog een laatste blik in de verte. Ze zaten in elk geval op de juiste plek, hij vroeg zich enkel af of het wel zo veilig was om verder te gaan, maar toch kwam hij kalm weer in beweging.

Kiyoshi wierp nog snel een blik over zijn schouder heen om te zien of hij de Charizard nog ergens zag, maar gelukkig was de pokémon verdwenen. Hopelijk blijft het zo want met zijn team van kleine pokémon zou hij het nooit kunnen winnen. Rustig vervolgde hij zijn pad dan ook met de twee pokémon aan zijn benen die het wandelen nog steeds bemoeilijkte.

Terwijl ze verder wandelde over de berg, viel zijn blik op een oranje figuur in de verte. Een kleine charmander die zijn ogen gericht had op het trio. “Misschien beter niet te dicht in de buurt te komen.” In de mate van het mogelijke begon de jongen in een boog rond de kleine charmander te wandelen zodat ze hem achter hen konden laten. Hij had geen zin in onbedoelde drama te creëren, dat zou enkel eindigen in problemen en daarvoor was hij hier niet.

Wanneer hij neer keek op de twee pokémon, kon hij zien hoe ze de charmander nieuwsgierig aankeken, maar gelukkig waren ze slim genoeg om hem niet te benaderen. “We gaan je niks doen,” probeerde Kiyoshi de Charmander gerust te stellen terwijl hij verder bleef wandelen. De pokémon deed voorlopig niks en dat wilde hij zo houden.

Voorlopig was het allemaal nog in orde. Terwijl hij langs de Charmander heen wandelde, hield hij het beestje goed in de gaten. Het zag er niet naar uit dat de oranje pokémon iets naar hem zou doen, maar toch wilde hij het risico niet nemen.

Kiyoshi kantelde zijn hoofd lichtjes toen de wilde pokémon ergens heen wees. “Is er w-,” begon hij terwijl hij over zijn schouder heen keek en de woorden langzaam afsterven. ZIjn ogen vergroten zodra hij oog in oog kwam te staan met een grote Charizard. Ondanks dat er maar enkele seconden voorbij waren gegaan, voelde het alsof alles in slow motion ging. Langzaam zetten hij wat stappen naar achter, maar dat leek niet voldoende te zijn. De mond van de Charizard ging open en Kiyoshi wist maar al te goed wat dat kon betekenen

“Rennen,” riep hij naar zijn pokémon terwijl hij zelf alvast opzij stapten en zijn pas versnelde tot hij zelf aan het lopen was. De twee pokémon hadden gelukkig zijn broek los gelaten. Alloy had geen problemen om snel te zijn en liep al voor hem uit, maar voor de Snorunt moest Kiyoshi trager gaan dan hij wilde. De Shiny Snorunt was nu eenmaal niet de snelste.

Het zou onmogelijk zijn om weg te blijven lopen, want uiteindelijk zou de Charizard hen inhalen. Op de grond was hij misschien niet snel, maar Kiyoshi kon er niets tegen beginnen als het hem zou volgen vanuit de lucht. Als er iets was dat hij wilde voorkomen, was het eindigen als een geroosterde marshmallow. Uiteraard moesten pokémon ook eten, maar er was vast iets anders dat ze lekker vonden.

Zoekend keek hij om zich heen terwijl hij probeerde te ontkomen aan de Charizard. Het was dan dat zijn blik viel op iets dat bewoog in zijn ooghoeken, maar zodra hij keek, was het wezen weg, verdwenen in een smalle doorgang. Het zou niet ruim zijn, en misschien niet het beste idee om zich te verstoppen in de buurt van een wilde pokémon. Wat het ook was, was kleiner dan een charizard en hopelijk minder gevaarlijk.

Zonder verder te twijfelen, zakte hij door zijn benen om op handen en knieën de smalle doorgang in te gaan. Niet het slimste idee, wetend dat het de schuilplaats was van een pokémon. “Sorry,” mompelde hij zacht tegen hetgeen dat hiermee verstopt zat. Het maakte niet uit. Wat er op hem zat te wachten daar, was sowieso minder erg als de Charizard. Hoopte hij. Ook zijn pokémon volgde Kiyoshi zijn voorbeeld.

Eenmaal hij merkte dat er meer ruimte ontstond boven hem, stond Kiyoshi voorzichtig recht. De ruimte was amper verlicht dus zocht hij naar zijn Holo Caster om de zaklamp aan te zetten. In het zachte licht zag hij de silhouetten van de pokémon, maar voor hij kon zien wat het was, werd er een smokescreen afgevuurd.

Zodra de zwarte wolk de al donkere ruimte begon te vullen, voelde hij een diepe hoest opkomen. Zijn hand hield hij voor zijn mond. De rook vulde zijn longen en ook aan zijn zijde klonk het alsof de riolu er flink wat last van had. Enkel de Snorunt leek niet veel last te hebben, maar bleef dicht bij Kiyoshi. “Alloy, blijf ook in de buurt,” waarschuwde hij de Riolu, direct begon hij weer te hoesten. Zijn mouw trok hij over zijn hand heen om die vervolgens over zijn mond en neus te leggen.

Nu alweer naar buiten gaan leek hem niet het beste plan. Kiyoshi wachte liever nog iets langer zodat de kans grote was dat de Charizard weg was. Iets verderop kon hij vaag de voetstappen horen van wat hij vermoedde dat de pokémon was. Zonder te twijfelen wandelde hij in die richting, zijn licht voor zich uit schijnend, zelfs al deed het niets. De zwarte rook was nog steeds niet gaan liggen.

De rook ging liggen, maar het zat nog steeds in zijn longen. Kiyoshi hield zijn hand voor zijn mond, terwijl een diepe hoest op kwam. Het was moeilijk om het kleine wezentje voor hem te kunnen zien, doordat ook zijn ogen pikte. Er klonk een verontwaardigd geluid, maar die werd beantwoord door een kwaad gebrom van de Snorunt. Die was het er niet mee eens dat de wilde pokémon zo had gereageerd. Ze begon alleen maar luider kabaal te maken en met haar armen te zwaaien, wat vast niet het beste idee was. "Sst, het is oke," wist Kiyoshi tussen het hoesten door te zeggen, maar het maakte niet veel uit. De Snorunt bleef een wilde pokémon en was nog niet gevangen waardoor hij geen enkele reden had om te luisteren naar Kiyoshi.

Voor Kiyoshi ook maar iets kon doen, viel de kwade Snorunt aan. De temperatuur daalde in de grot wanneer een Powder Snow op de Charmander werd afgevuurd. Vanaf dan waren de ballen aan het rollen, want zelfs al deed het de Charmander heel weinig, zorgde het er wel voor dat zijn mood niet erg verbeterde. Als hij voorheen niet kwaad was, vreesde Kiyoshi ervoor dat hij dit nu wel was.

Zijn handen stak hij voor zich uit, als het teken dat de pokémon kalm moest blijven. "Het was niet onze bedoeling om—" begon de jongen, maar hij kon zijn zin niet afmaken. Een kleine vlam vuur schoot op de Snorunt af, maar werd tegen gehouden door de Riolu die ertussen sprong en kwaad naar beide pokémon begon te roepen. Het zorgde enkel voor een tweede vuurbal in zijn gezicht, waarbij nu ook de Riolu een kwade blik wierp op de blauwe Charmander. Hier stond hij dan tussen drie kwade pokémon die het duidelijk niet met elkaar eens waren. Iets wat niet in zijn voordeel speelde want Kiyoshi was er geïnteresseerd in die Charmander.

De Riolu merkte hoe de Charmander weer een Ember op hem af wilde vuren, maar was dit keer sneller en gebruikte Metal Claw om hem te doen stoppen. Het zag ernaar uit dat Kiyoshi geen andere keuze meer had dan een gevecht aangaan met zijn team van mini zwakke pokémon.

"Snorunt," begon Kiyoshi, maar de pokémon luisterde helemaal niet naar hem, in plaats daarvan besloot ze zelf om nogmaals aan te vallen, maar dit keer met een Astonish. Het zorgde ervoor dat de Charmander voor even niet in staat leek om te bewegen, iets waar hij zijn kans bij moest grijpen. "Alloy, nu jij met Quick Attack." Waar de Riuolu normaal vrienden wilde worden met iedereen, schoot hij nu vooruit om de Charmander volop te raken.

De Charmander schoof wat naar achter, maar wist op zijn poten te blijven staan. Kwade geluiden verlieten zijn mond en hij zwaaide hevig met zijn armen. Het zag echter hoe de Snorunt zicht klaar maakte voor een nieuwe aanval, en schoot vooruit met een scratch, die niet ontweken kon worden door de tragere Snorunt. "Nog eens Metal Claw," zei Kiyoshi tegen de Riolu die de Charmander in zijn rug aanviel. Het was niet mooi om met twee tegen één te vechten, maar hij kon niks doen aan de Snorunt.

Kiyoshi verloor even de Snorunt uit het oog, maar een pijnlijk geluid dat zijn mond verliet, zorgde ervoor dat hij weer opkeek. Deze keer was hij wel geraakt door de Ember, iets waar het beest het niet mee eens was. Een nieuwe Astonish die daarna direct gevolgd werd door een Powder Snow die amper schade aanbracht bij de fire type. "Help de Snurunt, trek de Charmander zijn aandacht met een Quick Attack." Opnieuw knalde de kleine pokémon tegen de Charmander aan, dit keer met genoeg kracht om hem de grond op te krijgen. "Maak het af met Metal Claw. Nu de Charmander op de grond lag, was het erg makkelijk om de pokémon te raken en ook de Snorunt dacht er zo over en volgde opnieuw met een Astonish.

De arme Charmander.

Kiyoshi hoopte maar dat hij de vriendschap tussen de drie pokémon nog kon verbeteren, want momenteel zag hij het niet goed komen. Toch greep hij naar een pokébal, om deze op de Charmander af te gooien.